Het werk is vanmiddag afgebeld. Mijn voeten lijken enigszins te zijn hersteld maar het 'scheef' lopen van zaterdag heeft zich tijdelijk naar de rug verplaatst. Ook dat is nu inmiddels gaan liggen. De storm is aan me voorbij gegaan en ik heb heerlijk geslapen. Vanavond heb ik nieuwe schoenen besteld en tot die tijd maak ik gebruik van de oude Nikes die ik nog heb liggen. Op zichzelf is daar niets mis mee behalve dat een gedeelte zool loslaat en ik in de winter (en de 'r' is nog in de maand...) liever hoog schoeisel heb. Hopelijk heb ik later deze week een nieuw paar. Volgend jaar even in de gaten houden want dit type blijft dus een jaar goed bij mijn activiteiten! Jullie hebben nog een deel 'Singles round-up' tegoed en gezien het ruim een week geleden is dat ik de platen heb gedraaid, ga ik nu mijn geheugen opfrissen en de platen opnieuw beluisteren. Verder broed ik op een volgende aflevering van 'Het zilveren geheugen' Dat komt met de datum ook aardig uit want het speelt zich af rond deze dagen in 1998. Nu eerst de laatste zes uit de partij van Mark.
* David Sheffield- I Should Have Listened (US, Stone Lady, 1971)
Ik ken het label van de singles van Change Of Pace en dat is een goed begin. De studiotechnieken zijn een heel eind verbeterd in de late jaren zestig en dit is een zéér atmosferische stereo-opname. De instrumenten komen werkelijk uit alle hoeken en gaten. David doet een combinatie van zingen en praten en het komt hem recht uit de tenen. De 'yeah yeah' van de dames in het refrein maken het tot een onweerstaanbaar stuk 'deep soul' De b-kant is méér van hetzelfde goede maar iets minder atmosfeer in mijn beleving. 'I Should Have Listened' is hier de ultieme kant.
* The Soul Majestics- Time And Time Again (US, Al-Tog, 197?)
Het nummer is geschreven door Al Altog en op het label wordt vermeld dat ehet een Chi-Town Soul Sound-opname betreft. Chicago dus.... The Soul Majestics maakt in 1969 al een single op Al-Tog, maar deze 'Time And Time Again' heeft een erg bizar catalogusnummer waaruit niets te herleiden valt wanneer het exact is opgenomen. Het is heerlijke funky soul met fijne blazers en zeer overtuigende zangers. Het is lekker catchy hoewel de opname op een ene of andere manier lekker 'lo-fi' blijft. Ook het styreen heeft betere tijden gekend maar vooruit maar weer...
* Wanda Talford & The Wonderful Harmonizers- Times Like These (US, Praise, 1972)
Deze single heeft '1972' expliciet in het catalogusnummer dus dat is gemakkelijk zat. 'Harmonizers' heb je eigenlijk alleen maar aan de kant van God en Jezus en het zal niemand verbazen dat dit gospel is. De a-kant, 'We're On The Right Road Now', is 'rocking gospel'. 'Times Like These' is heerlijke 'deep soul gospel' en past voor mij naadloos op Mary McGhee & Sons Of Christ. De drummer is lekker druk terwijl de rest van de begeleiding zo minimaal mogelijk is. 'In times like these, you need a bible'. Ach ja, het label gaf het al weg. Ik denk dat ik onderhand wel klaar ben om één bak te vullen met gospel en wil binnenkort eens een volledige gospel-'Do The 45' doen.
* Dionne Warwick- Do You Believe In Love At Fist Sight (US, Warner Bros., 1977)
Van Dionne kan ik echt niet genoeg krijgen. 'Do You Believe In Love At First Sight' hoor ik voor het eerst nadat ik een redelijk zware werkdag heb gehad. Volgens mij iets met kou en regen. Dit nummer doet voor mij de zon schijnen, maar het is niet de meest ultieme plaat van Dionne in mijn verzameling. Leuk voor erbij!
* Bobby Earl Williams- Let Her Know (US, IX Chains, 1973)
Het mag gek klinken maar na zo'n gebeurtenis als zaterdag voelt het opeens weer vreemd om thuis in Uffelte te zijn en te schrijven aan Soul-xotica. Wat dat betreft is het de afgelopen week 'vakantie' voor me geweest, hoewel ik woensdag, donderdag en vrijdag gewoon heb gewerkt. Ik lig fors achterop schema en dus hoef ik me niet vervelen. Nog twee platen van Mark en dan wachten op de volgende lading. Er zijn vier onderweg van Soulful Records en er is zaterdag een langverwacht plaatje binnengekomen. Dan is het nog de vraag hoe snel de Epsilon's en Cannonball's het gaan doen. Van Bobby Earl moet ik bekennen dat ik niet goed weet waarom ik de plaat heb besteld. Misschien de aantrekkingskracht van het IX Chains-label? 'Let Her Know' is niet echt bijzonder te noemen. Op de b-kant staat 'That's The Way She Is' en die moet ik ook nog proberen. Dat is meer funky soul en eigenlijk interessanter dan 'Let Her Know'. Ik moet dus aan deze kant gaan wennen en dan komt het alsnog goed.
O.V. Wright- The Bottom Line (US, Hi, 1978)
O.V. maakt met name in de late jaren zestig enkele uitstekende platen op het Back Beat-label. In de rhythm & blues is hij dan bekend als een zogenaamde 'shouter'. In de jaren zeventig raakt Wright echter verslaafd aan verdovende middelen en gaat platen maken met en voor Willie Mitchell's Hi-label. Mitchell werkt ook op deze single, ook al is Hi dan inmiddels verkocht aan Cream. 'We're Still Together' uit 1979 is ooit nog Week Spot geweest en 'The Bottom Line' valt in dezelfde categorie. O.V.'s rauwe stem matcht heel erg mooi met het zoete Hi-geluid zoals we dat kennen van platen van Al Green en Ann Peebles. Het is geen 'double-sider'. De eigenlijke a-kant is een country soul-ballade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten