Wederom een dubbelaflevering van 'Honderd achteruit'. Het kan wel eens een van de laatste zijn? The Searchers is zo'n jaren zestig-band waarvan de singles op ene of andere manier niet op mijn spoor willen komen en het is pas jaren later dat ik de singles eventueel op de kop weet te tikken. Het is hetzelfde verhaal als The Kinks om een voorbeeld te noemen. Waar ik de singles van The Kinks dan nog gewoon via rommelmarkten en platenwinkels heb binnen geharkt daar heb ik voor The Searchers het internet nodig. Zo ook de twee singles die vanavond centraal staan. Beide komen van Discogs. In de Gele Bak Top 100 van 2022 vinden we op nummer 28 'He's Got No Love' en een stuk lager op 74 treffen we 'Bumble Bee'. Deze twee vormen vanavond de aanleiding tot een bericht over The Searchers.
Het gehele verhaal van The Searchers is stevig en complex dus daar doe ik liever wat 'cherry picking'. Mijn verhaal met The Searchers begint in 1989. Ik koop op de dinsdagmarkt in Sneek een cassettebandje met jaren zestig-hits en dit bevat 'Needles And Pins' van The Searchers. In hetzelfde jaar (?) treedt de band op tijdens het 'Goud Van Oud'-spektakel. Mijn eerste single van The Searchers volgt pas in 1993 als ik 'Take It Or Leave It' aanschaf. Het is de op-een-na grootste hit in Nederland van de band. Vreemd genoeg heeft het vrijwel niets gedaan in Engeland. Zowel 'He's Got No Love' als 'Bumble Bee' hebben een tijd op mijn verlanglijstje gestaan. De eerste staat daar nog altijd want mijn exemplaar is een 'thuisbrengertje' en zou ik nog graag eens beter en met fotohoes willen hebben. Bij 'Bumble Bee' ontdek ik intussen dat het een cover is en schaf in 2013 'Bumble Bee' aan van Lavern Baker. Nu zit ik te twijfelen... Heb ik de band 'live' gezien tijdens een sixties-spektakel in Heerenveen? Volgens mij wel!
Engeland is in de late jaren vijftig helemaal in de ban van de skiffle-muziek en vanuit de skiffle ontstaan ook de latere popbands. In Liverpool is dat bijvoorbeeld het geval met The Beatles maar ook The Searchers hebben dezelfde oorsprong. John McNally en Mike Prendergast (of Pender, zoals hij zich later zal noemen) spelen in een skiffle-groep. De uiteindelijke Searchers krijgt haar naam in 1962. Het is vernoemd naar de westernfilm uit 1956. Hoewel Tony Jackson de feitelijke leadzanger is, nemen ook andere leden incidenteel de zang voor hun rekening. De band is net op tijd klaar voordat de 'British Invasion' kan beginnen. Op 7 maart 1964 komt 'Needles And Pins' de Amerikaanse hitlijsten binnen samen met 'Hippy Hippy Shake' van The Swinging Blue Jeans. Dit zijn de eerste twee Liverpool-bands buiten The Beatles die de Amerikaanse hitlijsten zullen bereiken. Hoewel er enkele pogingen worden gedaan (waarvan 'He's Got No Love' een voorbeeld is) om zelf nummers te schrijven, lijkt The Searchers veroordeeld tot het vertolken van covers. Denk aan 'Needles And Pins', 'When You Walk In The Room' en ook 'Bumble Bee'.
Voor The Searchers wacht hetzelfde lot als The Swinging Blue Jeans. In 1967 maakt The Beatles een switch met 'Sergeant Pepper's' en is het opeens afgelopen met de Merseybeat. The Searchers probeert het nog wel met vooral 'toy town', een geuzennaam voor quasi-psychedelica met kinderlijke teksten. In Nederland heeft de groep in de zomer van 1967 een laatste hit met 'Western Union' maar dat is vooral dankzij het origineel van The Five Americans. In de jaren zeventig wachten vooral de revival-festivals voor The Searchers en zo nu en dan wordt een oude hit in een nieuw jasje gestoken. De band gaat echter zestig jaar onverdroten door. In 2019 kondigt de groep aan te willen stoppen. In 2023 zijn ze daar al op terug gekomen en gaan ze nog enkele optredens doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten