Singles round-up: maart 1

De singles van Mark zijn afgelopen vrijdag gearriveerd en ik heb ze gisteren alvast gedraaid in 'Do The 45'. Gemist? Pech gehad! Ik ben soms niet heel tevreden over het verloop van een show en upload het dan expres niet op Mixcloud. Ik voel dat deze show zo'n voorbeeld is. Hij heeft me 29 singles gestuurd waaronder een aantal 'dure' platen. Verder heb ik nog een single liggen die afgelopen dinsdag is binnengekomen. Dertig singles... Dat zou vijfmaal zes of zesmaal vijf kunnen worden, maar nee... ik maak er vier afleveringen van. Ik ben niet eens zeker of het vier opeenvolgende afleveringen worden want er zijn ook nog andere dingen waarover ik graag wil schrijven. Zo wil ik dit weekend eigenlijk nog mijn zilveren geheugen aanwenden voor een berichtje over 1998. Ik heb de foto's gemaakt en dat is driemaal acht en en een laatste aflevering met zes. Ik heb de plaat van dinsdag bijgevoegd in het alfabetische overzicht en trap nu eerst af met de eerste acht.

* Cicero Blake- Stand By Me (US, Kent, 1998)
Hoewel de plaat slechts een kwart eeuw oud is, heeft deze al heel wat doorstaan in zijn jonge leven. Een vochtige omgeving heeft ervoor gezorgd dat deze zat vastgeplakt aan, wellicht, andere exemplaren van deze single. Van de b-kant ontbreekt de titel op het label en ook de sticker op de a-kant heeft het niet overleefd. Het vinyl laat horen wat langdurige blootstelling aan vocht kan doen. Hij klinkt qua vinyl als een stevig gedraaide single uit de jaren zestig maar is in werkelijkheid jonger. 'Stand By Me' is een beetje bluesy qua begeleiding maar Cicero's zang maakt het geschikt voor de Southern Soul. Op de keerzijde staat een nummer waarbij ik gok dat het 'I Got The Black Cat' moet heten. Bijna goed! 'I Got To Find A Black Cat' staat oorspronkelijk op het label. Blake is echter niet op zoek naar een huisdier want hij zingt over zijn speurtocht naar een 'Black Cat Bone'. Het is opnieuw Southern Soul waarbij de blues de overhand heeft.

* Barbara Brown- Big Party (US, MGM Sounds Of Memphis, 1972)
Je zou het niet verwachten, maar... Barb is de zangeres van Barbara & The Browns. Ik zie nu pas dat het is geschreven door Jerry Williams. Is dat onze grote vriend? Ja, het is onze grote vriend Swamp Dogg. Dat zal ook meteen de reden zijn waarom ik de plaat heb gereserveerd. Hij heeft alleen het liedje geschreven en heeft verder geen credit op de plaat. Nu ik het opnieuw hoor, kan ik het me wel voorstellen. Ik heb er gisteren niet op gelet. Dit is dj-promo en dus heeft dit hetzelfde nummer in mono op de keerzijde. Ik heb wel eens mindere covers gehoord maar tegelijk gaat Barb ook niet 'deep' genoeg voor een nummer van dit kaliber.

* Jerry Butler- Nobody Needs Your Love (US, Vee-Jay, 1965)
* Jerry Butler: All The Way (US, Fountain, 1982)
Maar liefst twee van 'The Ice Man' en twee contrasterende singles. Laat me met de oudste beginnen. Dat is het nummer van Randy Newman dat wellicht het beste bekend is in de uitvoering van Gene Pitney. Wat dit origineel ontbeert dat vult Jerry ruimschoots aan: Soul. In mijn oren de meest definitieve versie van het nummer. Het is echter de b-kant van 'I Can't Stand To See You Cry' dat uit de pen komt van Van McCoy. Zoals je mag verwachten van McCoy is dit ook pure magie en Jerry maakt er een prachtige 'double-sider' van. Omstreeks 1970 start hij zijn eigen Fountain-label en laat in eerste instantie The Unifics en anderen platen maken voor zijn maatschappij. In 1982 bedient hij zichzelf ook van Fountain en verrast ons met 'All The Way'. Dat is zeer prettige post-disco. De b-kant heet 'No Love Without Changes' en is een ballade maar 'All The Way' is hier mijn ultieme favoriet.

* The Caprells- What You Need Baby (US, Ariola America, 1976)
In 2014 luister ik regelmatig naar een podcast die gratis beschikbaar is gesteld door de mensen van Rarenorthernsoul, de grote Engelse platendealer. Het is een compilatie van 'Radio's First All Nighter' welke in 1993 door een regionale omroep wordt uitgezonden met 'slots' van verschillende grote dj's. Er is één segment in de show waar ik precies kan herinneren wanneer ik die voor het eerst heb gehoord: Het is de zondagmiddag van de vakantie in Limburg in 2014. Ik kom vanuit België Nederland weer binnen fietsen in de buurt van Eijsden. Er zijn een paar nummers die tot de verbeelding spreken en even later zal ik besluiten de platen te zoeken. De dj draait bijvoorbeeld twee van The Caprells. Eerst 'Hey Girl' uit 1972 welke ik sinds een paar jaar op single heb. Vervolgens draait hij 'What You Need Baby', de keerzijde van 'Dotty's Party' op het Ariola-label. Dan biedt Mark de plaat aan voor een niet onaardige prijs want de plaat is flink in trek bij de dj's. 'Dotty's Party' is pure funk maar 'What You Need Baby' heeft acht jaar na de eerste luisterbeurt niets aan soul en klasse ingeboet. Van het lijstje zal alleen 'Can't Get Over Losing You' van The Summitts een probleem worden. De laatste keer dat ik eentje zag, was de startprijs op Ebay vierhonderd dollar. De geluidsclip liet horen dat de plaat al flink was verrot.

* Jeffree Charles- Chemistry (US, Atl., 198?)
Qua catalogusnummer zit die vlak in de buurt van Kelli Jerry en bij beide platen twijfel ik of ze van 1988-89 of wellicht toch jaren negentig zijn. Niemand lijkt het zich te kunnen herinneren. Wellicht moet ik zelf maar eens op zoek gaan naar de labeleigenaar want ik vind het Atl.-label op zichzelf wel een novelty. Ook nu horen we weer een plaatje dat met de beste intenties is gemaakt. In de hoop dat een grotere platenmaatschappij het plaatje 1-op-1 kan overnemen en voor een grote hit kan zorgen. De productie klinkt hetzelfde als op de andere Atl.-platen maar dat is geen bezwaar voor mij. 'Chemistry' is fijn! Op de keerzijde staat een remix die ik maar laat voor wat het is. Waarschijnlijk een instrumentale versie met saxofoon.

* Tyrone Davis- Turning Point (UK, Brunswick, 1976)
Het is al een oud mopje uit de jaren vijftig en zestig en wordt in 1976 schaamteloos toegepast bij de grote Tyrone Davis. Het is een paar opvolgers na de grote hit als opeens het arrangement van de grote hit opnieuw wordt gebruikt en met een titel die 'iets' te maken heeft met de 'millionseller'. Tyrone is vooral beroemd geworden vanwege 'Turn Back The Hands Of Time' en hier hebben we hetzelfde arrangement met opnieuw 'Turn' in de titel. Ik geloof niet dat het heeft gescoord. Gelukkig komt Tyrone overal mee weg. Op de keerzijde staat 'Don't Let It Be Too Late' en dat is een bluesy Southern Soul-ballade. Nee, dan toch maar het weinig originele 'Turning Point'.

* The Decisions- It's Love That Really Counts (US, Sussex, 1971)
Hoe gaat het eigenlijk met Soul Direction? Het label trapt af in 2021 en ik bestel verschillende titels. Het brengt nog regelmatig nieuw werk uit en dan hebben we het over niet eerder verschenen opnames uit de jaren zestig en zeventig. Toch vind ik het niet altijd even interessant. Ik sta al enorm te twijfelen bij de plaat van The Decisions en ik heb deze niet grijs gedraaid. Dan hebben we hier dé grote klassieker van The Decisions. Niet dat het bekend is maar het is de plaat waarbij menig soulliefhebber een warm gevoel krijgt. 'It's Love That Really Counts' is prachtige 'crossover sweet soul' in een nummer van de hand van wijlen Burt Bacharach en Hal David. Met de heren Theodore en Coffey in de rol van producenten weet de fijnproever wat die kan verwachten en dat komt uit. Op de keerzijde staat méér van de crossover maar nu een stuk sneller: 'I Can't Forget About You'. Niet slecht maar het haalt hij voor mij niet bij de a-kant.