Singles round-up: maart 3

Maart is nog maar net begonnen of het roert al zijn/haar staart. Zo tref ik nog natte sneeuw tijdens het fietstochtje naar de winkel. Gelukkig gelden de waarschuwingen voor gladheid niet voor hier en als het iets uit de richting is, dan is het al opgelost als ik op de fiets stap. Ik heb gisteravond al de nieuwe Week Spot uitgekozen maar weet alleen niet of ik daar vanavond nog aan toe kom. Het gaat de single van Lamont Dozier worden uit de vorige aflevering van de 'Singles round-up'. Qua handel heb ik vanmiddag een single besteld die ik in eerste instantie over het hoofd heb gezien. Deze wordt volgende week bij de distributeur verwacht en gaat dan op de post. Omdat ik altijd nog heb moeten betalen voor Cannonball-releases denk ik dat deze nog wel even onderweg is. Dan ga ik nu verder met de volgende acht uit de partij van Mark. Of eigenlijk zeven plus eentje rechtstreeks van de platenmaatschappij. Ik hou de singles echter op alfabetische volgorde van de artiesten.

* Clydie King- My Mistakes Of Yesterday (Duitsland, Liberty, 1967)
Het is vooral dankzij de Amerikaanse legerbases in Duitsland dat de zwarte rhythm & blues een populariteit kent bij de oosterburen. Liberty heeft in 1967-68 een fraaie serie platen. Ik heb uit deze serie ooit 'Oogum Boogum Song' van Brenton Wood gekocht met het 'fotohoesje'. Het is eigenlijk meer een titelhoesje. De kersverse aanwinst is één van de meest gekke: Het bevat opnames van twee totaal verschillende artiesten. De eigenlijke a-kant is 'A Hunk Of Funk' van Gene Dozier & The Brotherhood. Dat is precies wat het zegt op het etiket: Het is een instrumentaal funky ding dat niet zo heel erg interessant is voor mij. Voor de soul kun je het plaatje omdraaien en gaan luisteren naar de immer fantastische Clydie King. Ik ken haar vooral van 'Ready, Willing & Able', het duet dat ze opneemt met Jimmy Holiday. Dat is een grote hit in de Northern Soul. Toch hoor ik haar eerlijk gezegd veel liever in deze midtempo groove.

* Basil Kirchin & Jack Nathan- Viva La Tamla Motown (UK, Measured Mile, 1966, re: 2023)
Het Engelse Ace is onlangs begonnen met het Measured Mile-label en dit is op dit moment de meest recente. Ik moet bekennen dat ik de plaat in een vlaag heb gekocht. De achtergrond van de plaat heeft mijn interesse, het nummer zélf is een beetje 'mwah'. Als je bestaande muziek of liedjes gebruikt voor een televisieprogramma moet je daarover rechten afdragen. Anonieme muzikanten van nu bieden hun muziek online licentievrij aan na betaling van een bescheiden bedrag zodat deze op tv, radio of in video's op Youtube kunnen worden gebruikt. In de jaren zestig en zeventig (en misschien ook nog wel later) heeft Engeland De Wolfe Music dat albums beschikbaar stelt met licentievrije muziek. The Pretty Things nemen als Electric Banana zelfs een aantal elpees op voor De Wolfe Music. Het bevat ook veel muzak en toch zijn de dj's wereldwijd aan het speuren naar meer groovy geluiden op elpees van De Wolfe. Het probleem is echter dat ze in een gelimiteerde oplage zijn uitgebracht en dus ontzettend duur als je ze nu tegenkomt. 'Viva La Tamla Motown' staat in 1966 op een elpee en hoewel het groovy is, heeft het helemaal niets met de Motown-sound van doen. Meer een instrumentaal nummer voor een St.Pauli-film waar na een wilde achtervolging door de smalle straatjes van Hamburg het avontuur eindigt in een bed met lakens van satijn. De keerzijde bevat 'Main Chance' van de heren Alan Parker & William Parish. Dat heeft in 1972 op een De Wolfe-elpee gestaan. Wellicht 'Motown' voor de achtervolging en 'Main Chance' voor het bordeel? Het is een prettig funky ding met fluit. Uiteraard heeft dit allemaal wel mijn interesse, maar echt heel essentieel is het nu ook weer niet...

* The Legendary Dukes- One Way Ticket (US, Forevermore, 1994)
Vinylsingles zijn na 1993 echt een exclusiviteit geworden. In Amerika heb je echter nog de Beach Music-scene waar het voornamelijk draait om de singles en daarvan is dit een resultaat. Ik raak niet opgewonden van iedere Beach Music-plaat maar deze mag er zijn. Zeer prettige soul. Misschien zelfs wel een beetje té lief. Het gaat nergens echt vlammen. Ik heb inmiddels al meerdere Beach Music-platen dus mijn koffer is gepakt als ik een uitnodiging krijg vanuit South Carolina.

* The Magnificent Men- I Could Be So Happy (US, Capitol, 1967)
Een fijn stuk proza van Mark op het (neutrale) hoesje van deze single. Er is een flink stuk van de prijs af vanwege 'crackles'. Ik ken Mark echter lang genoeg om te weten dat hij geen totaal verrotte platen aanbiedt. Het zal dus wel wat meevallen? Jawel joh! Je hoort de plaat kraken bij het opzetten maar vervolgens is alles in de studio op tien gegaan en overmeestert dit de krasjes. Wat is het alternatief? Stuk gedraaid styreen? The Magnificent Men beschikt over 'magnificent' samenzang en dat is verpakt in een heerlijke uptempo danser. 'You Changed My Life' op de keerzijde is nóg sneller maar heeft beduidend meer last van de mindere conditie. Ik hou het dus bij 'Happy'.

* The Moments- So This Is Our Good-Bye (US, Stang, 1972)
Eigenlijk de b-kant maar het nummer waarvoor ik het heb gereserveerd. Crossover sweet soul van de bovenste plank met de bekende Stang-begeleiding uit de vroege jaren zeventig. Dat is gewoon onweerstaanbaar. De a-kant is iets meer de theatrale kant van The Moments maar ik geef hier echt de voorkeur voor het meer eenvoudige 'Good-bye' (inclusief verbindingsstreepje op het label). Na een dramatisch intro is ook 'Just Because He Wants To Make Love' zeer fijne sweet soul met crossover-invloeden. Misschien moet ik nog even wennen aan deze kant maar voorlopig is het 'Goodbye' voor mij.

* The Montclairs- Is This For Real (US, Paula, 1971)
Deze Paula-platen willen op zichzelf best dramatisch klinken bij krasjes en achtergrondgeluid, maar feitelijk is dit een erg goed geconserveerd exemplaar. Het manco ligt hem in de opname. Het klinkt mono, dat voor 1971 al ongebruikelijk is, en bovendien verdrinkt een deel van het geluid in de bassen. De a-kant, 'All I Really Care About Is You' heeft een beter studio-geluid maar hier ontbreekt weer het crossover-appeal van 'Is This For Real'. Helaas is het nummer nooit anders uitgegeven en vrees ik dat de originele mastertapes verloren zijn gegaan. Dit is dus de enige optie, maar... het blijft een wereldnummer dat alleen maar mooier zou zijn geworden als het een fatsoenlijk studiogeluid had gehad.

* The Sensational Epics- Be Young, Be Foolish, Be Happy (US, Warner Bros., 1967)
Het nummer wordt direct gelinkt aan The Tams dat het in 1968 op de plaat zet. Het wordt in 1970 een fikse Engelse hit dankzij de Northern Soul, hoewel The Tams zélf onderdeel zijn van de eerder genoemde Beach Music. Deze van The Sensational Epics is echter het origineel van het nummer en is eigenlijk niet meer dan stampende bubblegum soul. The Tams hebben dit helemaal hun eigen nummer gemaakt en het is eigenlijk maar goed dat we die blijven herinneren. The Sensational Epics is een leuke 'novelty'. De b-kant heet 'You Warp My Mind Girl' en dat is meer soul-beat zonder dat het heel bijzonder wordt.

* The Shakers- One Wonderful Moment (UK, Probe, 1967, re: 1973)
Tot besluit van deze 'Singles round-up' een echte Northern Soul-stamper. 'Let's not confuse Northern Soul with soul, but let's not open that can of worms', is een reactie op 45cat die ik onlangs heb gelezen over een andere plaat. Feitelijk is dit pure pop in een Frankie Valli & The Four Seasons-stijl maar 'exclusief'  genoeg om te worden omarmd door de Northern Soul-dansers in de vroege jaren zeventig. De b-kant heet 'Love Love Love' maar heeft niets van doen met Bobby Hebb. Het blijkt een folky popliedje. Toch erg blij met deze ultieme Northern-klassieker!