Evenals vijf jaar geleden ben ik opnieuw een half uur aan het speuren geweest op Google. Ik meen zelfs dat ik in 2018 nóg langer heb gezocht en dat ik anno 2023 het uiteindelijke resultaat wel weet. Ik weet niet meer wanneer ik voor het eerst heb gezocht maar toen heb ik een foto gevonden van de oude YWCA. De vraag is alleen... Het pand staat in 2001 leeg en zou gesloopt moeten worden. Is dat gebeurd en hebben ze een identieke bouwstijl gegeven aan de nieuwe bestemming of is het verbouwd? In de foto herken ik namelijk de contouren van de hoofdingang en de rest van de gebouwen ziet er even oranjebruin uit als in 1998. De YWCA is ook nog altijd actief in York maar nu met promotie en cursussen op locatie. We kennen allemaal de YMCA dankzij de Village People. YMCA staat for 'Young Men's Christian Association' waar YWCA voor 'Young Women's Christian Association' staat. Ik weet niet of vrouwen welkom zijn in de YMCA, in de YWCA wonen wel mannen maar deze moeten in hun eigen vleugel blijven. Ik verblijf een goede maand in de YWCA van York en hoewel de huur van de kamer belachelijk laag is, heb ik echter geen cent om de kont te krabben en laten de 'sponsors' me in de steek. In dit bericht ga ik uitleggen wat de YWCA is en wat het niet is voordat er voorbarige conclusies worden getrokken...
Een ding is niet veranderd. The Village People is al erg 'woke' voor hun generatie en anno 2023 zet de YWCA in op 'empowering women' en vecht het tegen racisme. Ik kan me voorstellen dat het procedé van de YMCA in de jaren zeventig populair is geweest onder de homoseksuelen in Amerika, want daar ligt dan nog een zwaar taboe op. Anno 1998 biedt het een 'beschermde' woonomgeving. Het zet vooral in op ex-gedetineerden en mensen die zijn afgekickt van drugs en/of misdaad. De bescherming zit hem in het feit dat niemand je kan bezoeken of bellen als ze niet je kamernummer weten. 'Ik moet Gerrit spreken', is niet genoeg. Het moet zijn 'Gerrit Louwsma, kamer J5'. Ja, het kamernummer weet ik nog altijd te herinneren. Als ik me niet vergis, is het één van de hoogste kamernummers voor de heren. Elders in het complex wordt gezegd: Hoe hoger, hoe gekker. Daar kan ik over mee praten! Ik ben echter nooit toegekomen aan promotie naar een andere plek.
Voor twintig pond per week huur je een zogenaamde 'bedsit'. Het is één kamertje met ruimte voor een bed, een kast en een tafel en stoel. In York zit de koelkast en waterkoker bij de prijs inbegrepen. De keuken is gedeeld en je kan voor een bedrag een kastje huren voor je eigen kookgerei. De badkamer en toiletten zijn ook gezamenlijk. Per vijf of zes kamers één badkamer en per twaalf kamers een keuken met meerdere gaspitten. Ik heb echter geen kookgerei en leef in deze tijd op brood en een spaarzame warme maaltijd. Ik ga nog altijd 's ochtends naar de Carecent voor ontbijt en heel veel koffie. Als ik geen sollicitaties heb gepland, ga ik meestal naar de Rock Church of een andere kerk met inloopmogelijkheid en thee en koekjes. Dankzij deze Rock Church zal ik een hele mooie grijze wollen mantel krijgen die ik nog héél lang heb gedragen! 's Avonds ga ik naar de 'soup run'. Een mobiele gaarkeuken met soep en boterhammen. In het laatste geval zijn het overgebleven voorverpakte boterhammen van een drogist. Ik mag altijd de restanten meenemen en stop deze thuis in de koelkast. Jullie zullen begrijpen dat ik in het volgende jaar niet veel trek heb gehad in brood.
Op het gebied van bereikbaarheid per telefoon moet je hetzelfde vertrouwen hebben als bij de herberg. Ik merk dat als me niet is doorgegeven dat ik ben afgewezen op een sollicitatie. Over deze sollicitatie wil ik het in de volgende aflevering hebben. Het had zomaar opeens allemaal anders kunnen lopen! Goed beschouwd kom ik alleen in de YWCA om te slapen. Overdag ben ik druk met sollicitaties of heb ik geen behoefte om in de kamer te zitten. Ik word daar ook knettergek want de buurman draait de godganse dag 'Blowin' In The Wind' van Bob Dylan. De 'fire drill' is een vast terugkerend ritueel. Het is meestal donderdagavond rond een uur of half zes. Opeens gaan alle alarmen piepen en wordt je buiten op de verzamelplaats verwacht. Het is één van de laatste weken dat ik in de YWCA woon. Buiten is het hondenweer en om half zes gaat het alarm af. Ik haal mijn schouders op en zet mijn koptelefoon een tikkeltje harder. Een half uur later een roffel op de deur. Waarom ik niet naar buiten was gekomen? Er was ditmaal écht een klein keukenbrandje geweest.
Hoewel de huurprijs erg aantrekkelijk is, heb ik nooit het plan gehad om langer in de YWCA te blijven dan dat nodig zou zijn. Misschien was het uiteindelijk wel samengevallen met de sluiting van de YWCA. Bij de 'Monstertocht' in 2001 is de YWCA al een tijdje dicht en staat het pand te wachten op de sloopkogel. Als ik naar de foto kijk van de huidige situatie betwijfel ik of deze er is gekomen. Het is inmiddels een bejaardentehuis geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten