Tussen het 'Week Spot Kwartet' en dit bericht heb ik eerst eens flink opgeruimd en dat heeft kostbare tijd in beslag genomen. Mijn computer schreeuwt al een paar weken dat het geheugen minimaal is en nu begint het al deze mededeling te verkondigen bij een relatief eenvoudige opgave als het schrijven van een bericht? Ik heb de CCleaner ter hand genomen en heel veel oude meuk verwijderd. Er blijken zelfs nog allerhande log-files op te staan van Internet Explorer terwijl ik dat sinds een jaar alleen gebruik voor Dropbox. Er is nu weer een zee aan ruimte en dat scheelt: Ik hoef nu ook niet iedere keer opgenomen radioshows meteen door te schuiven naar de mp3-speler. Over radioshows gesproken... op dinsdag 25 september 2018 heb ik net weer de draad opgepikt met 'Tuesday Night Music Club' en laat ik me niet langer inspireren door de 'Summer Spirit Of'. 'Summer Is Over' is daarvan het eerste resultaat en 'London Girls' de tweede. In 2018 volgen daarna nog slechts een handvol afleveringen van 'Listen Carefully' en dus zal ik spoedig beginnen aan de serie van 2019. Nu eerst driemaal 'London Girls'.
3. Doug Simmons & Glen Mitchell Band (2011)
Ik begin deze aflevering met een stukje countryrock. Niet bepaald het meest verheffende nummer dat ik heb gebruikt in de 'Eretitel' en het mag duidelijk zijn dat dit het derde wiel aan de fiets is dat een aflevering mogelijk maakt.
2. The Vibrators (1977)
Nee, laten we dan snel verder gaan met een poepje punk. Ik heb eens een citaat gelezen van iemand die verklaarde dat deze in 1979 op dezelfde dag 'Pet Sounds' had gekocht en de laatste new wave-plaat van het moment en dat hij zo het dichtste bij de punk was gekomen. Zelf kan ik dit onderschrijven. Aan de ene kant erg punk in de zin van opstandig en tegendraads maar tegelijk ook weer opstandig en tegendraads genoeg om me niet te conformeren aan de haar- en kledingstijl van de punks. Ik beschouw veel punk als het muzikale alternatief voor vloeken: Je schiet er niets mee op, het lucht lekker op maar tegelijk is het ontzettend 'safe' om van een afstand te schreeuwen en niet te willen bijdragen in de verandering. De enige punkband waar ik anno 2020 mijn stoel voor uit kom is waarschijnlijk Crass. Bij uitstek 'lelijke' muziek en bij hun hangt de muziek niet samen met een commerciële lifestyle maar is het juist tegendraads op die beweging. Maar goed... Crass staat niet in de 'Eretitel' en dus heb ik vandaag te doen met The Vibrators. En ja, dat is me net iets té conformistisch om punk te mogen heten, maar het lucht in ieder geval op!
1. Chas & Dave (1983)
Hoe meer tegendraads kun je zijn dan Chas & Dave? Twee oudgedienden die merken dat Engelse zangers proberen zo Amerikaans mogelijk te klinken en besluiten muziek te maken met een zwaar Cockney-accent. En met betrekking tot de teksten is het eveneens 'down-to-earth' en volks Londen. In 'London Girls' wordt in het intro nog een sneer uitgedeeld aan Adam Ant en hoe hij zingt over 'Deutscher Girls' om vervolgens uit te leggen wat het duo zo charmant vindt aan vrouwelijke inwoners van de Engelse hoofdstad. Ik doe deze 'Listen Carefully' zo gezegd op 25 september 2018 en dat is drie dagen na het overlijden van Chas Hodges. Hij krijgt dus ruim baan in de show en zo mag 'London Girls' mee in de 'Eretitel'. Van de drie is dit het meest aansprekende nummer en dus gaat deze de nummer 1 worden.
Vermoederlijk nog deze week een tweede 'Eretitel' en dan gaan we ons bezighouden met elektriciteit en geïnspireerd door een nieuwe single van dat moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten