Singles round-up: mei 2

In plaats van achterop schema te komen, ga ik zelfs even vooruit werken! Het is vooral omdat ik zoveel lol heb om de nieuwe aanwinsten te beluisteren dat ik meteen nog een deel er achteraan gooi. Nogmaals: Deze ene platenspeler klinkt op zichzelf nog zo slecht niet, maar bij de inloopgroef hoor je de slijtage van de naald. Dat vind ik bij goedkoop vinyl geen probleem maar toen ik het euvel constateerde, zou ik nog een paar 'dure' platen draaien in de show en dat gaat me aan het hart. De tweede draaitafel kan ik niet meer goed in balans krijgen en bovendien blijft de start/stop-knop wel eens haken. Ik hou eentje op Marktplaats in de gaten, hetzelfde merk en type en zeer weinig gebruikt door de eerste eigenaar. Misschien dat ik de hele draaitafel nog wel vervang, maar dat zou dan van mijn vakantiegeld moeten. Fiets repareren, afrekenen bij Mark en draaitafel... en dat geld zal ook wel op zijn? Gelukkig kun je met platen ook voor minder nog veel plezier hebben. Nu de volgende negen die samen de helft hebben gekost van een gemiddelde single bij Mark.

* The Free- Keep In Touch (NL, Philips, 1969)

Deze heb ik al, maar ik kan hem nooit laten liggen. Nu ook omdat deze met het originele 'hartje' is en dat ontbreekt bij de andere twee. Het heeft wel voelbare krassen en dus weet ik niet of dit hem gaat worden? Ik heb de plaat een tijd in de Blauwe Bak gehad voor de keerzijde, 'Taking It Away', en dat is zelfs nog Week Spot geweest. De a-kant blijft echter tijdloos en zou ik best anno 2020 een kans willen geven in de Blauwe Bak. De draaitafel maakt geen punt van de krasjes en dus moet ik deze eens naast mijn andere leggen om een keuze te maken. En dat heb ik net geschreven of... de plaat blijft hangen. Jammer dan!

* The J. Geils Band- Centerfold (EEG, EMI America, 1981)

Over feestplaten gesproken. Ongelofelijk hoe ik jaren lang in kroegen heb kunnen draaien zonder deze single in mijn koffers? Ach, ik heb daarvoor destijds de elpee 'Freeze Frame' gebruikt. Inmiddels wordt dit plat gedraaid op de non-stop-jukebox van Wolfman Radio waardoor het 'not done' is om dit in een reguliere show te draaien. Toch ga ik het wel eens proberen met deze single.

* Andy Gibb- Shadow Dancing (Duitsland, RSO, 1978)

Geschreven door alle vier Gibb-broers en dan moet het wel goed zitten. Barry, Robin en Maurice verzorgen ook de achtergrondzang een de combinatie met de bombastische productie maakt het tot een typisch Bee Gees-ding. Er is echter één verschil en dat is het feit dat Andy niet een hele bijzondere stem heeft zoals zijn broers. Op zichzelf wel een lekker nummer.

* Harpo- Kaleidoscope (Duitsland, EMI, 1976)

Met mijn verjaardag heb ik in 'Tuesday Night Music Club' uitsluitend vinylsingles gedraaid uit mijn geboortejaar. 'Moviestar' van Harpo is een 'guilty pleasure'. Het is één van mijn eerste singles (nummer 91 volgens de kaartenbak) en het geeft me nog altijd plezier om te draaien hoewel het natuurlijk erg 'cheesy' is. Nu heb ik hier een opvolger van 'Moviestar' dat het niet heeft gehaald in Nederland en wat denk je? Ik hoor een soort van 'Moviestar' maar dan minder interessant. Ik kan het Harpo niet kwalijk nemen, het is nog de tijd waarin de producenten en platenlabels een populair geluid helemaal uitmelken. Dat het dan helemaal is afgelopen met een artiest op een gegeven ogenblik is iets waar zij het minst mee zitten.

* Whitney Houston- Love Will Save The Day (Duitsland, Arista, 1987)

Hier heb ik een tijdje bij staan dralen. Ik ben niet een hele grote fan van de kunsten van Whitney. Ze is wat dat betreft een opvolger van Aretha en een voorganger van Mariah en dat 'gekrijs' kan me worden gestolen. Toch geeft 'Love Will Save The Day' een prettige associatie en een nummer waarin ze de gimmick nog redelijk onder controle weet te houden. Jaaa, hier hebben we weer zo'n plaat die na 33 jaar eindelijk gaat smaken voor mij.

* Jon & Vangelis- I'll Find My Way Home (Duitsland, Polydor, 1981)

Volgens mij heb ik hem in 1996 in Denemarken gekocht. maar deze staat in 2020 niet op de juiste plek in de bakken. Zo mooi met fotohoes heb ik hem in geen geval en dus is het een blijvertje. De enige manier waarop ik Vangelis kan pruimen: In combinatie met Jon of Demis. Een ex-vriendin had de remedie gevonden om me de deur uit te werken. Star Wars op televisie met het geluid op zacht en een album van Vangelis ter begeleiding. Even later zou de voordeur dicht slaan en ik op de scooter weg rijden. Jon & Vangelis is daarentegen een brok jeugdsentiment en daar schaar ik deze single ook onder.

* KC & The Sunshine Band- Give It Up (NL, Epic, 1982)

Over jeugdsentiment gesproken. Ik kan me nog goed herinneren dat Toppop in 1983 afsluit met dit nummer. Het is dan nog niet een grote hit (geweest) en dus 'ken' ik het vanaf 'het begin'. In de zomer van 2012 verblijf ik vooral in een Facebook-groep voor Northern Soulies en het is hier dat ik begin met het doen van Engelstalige podcasts. Een week eerder is nog iemand de groep uitgetrapt omdat deze dit nummer van KC & The Sunshine Band had gepost. Het is waar dat de hele vroege Jay Boy-singles van KC destijds zeer populair waren in de Northern maar ook dat de  groep meteen is gedumpt na het succes van 'That's The Way I Like It'.Dit 'Give It Up' is echt een brug te ver voor een Northern Soul-groep maar het blijft wel een fantastisch nummer waarbij ik in ieder geval niet stil kan blijven zitten.

* Lou & The Hollywood Bananas- Hollywood Hollywood (Duitsland, Hansa, 1979)

Ik ga meteen maar voor de b-kant, de 'English Ska Version', Ik denk overigens aan 'Kingston Kingston', maar dit is een beetje een matige opvolger om het zacht uit te drukken. Ik moet 'Kingston' nog eens zien te bemachtigen voor weinig.

* Bill Medley- He Ain't Heavy, He's My Brother (Duitsland, Scotti Bros., 1988)

Ook hier heb ik mijn bedenkingen bij en mag op het allerlaatst toch nog mee. Geen enkele uitvoering die het haalt bij de oer-versie van The Hollies als je het mij vraagt en de plestik productie van Giorgio Moroder draagt evenmin bij aan het plezier. In het archief met het ding!