Singles round-up: mei 3

Ik ben erg ambitieus voor vandaag en ben speciaal hiervoor extra vroeg uit de veren gegaan. Hetgeen betekent dat ik ook eens iets eerder naar bed ben gegaan. Gevolg is dat jullie vandaag drie berichten van me krijgen en omdat ik op dit moment geniet van mijn ontbijt en wel een beetje muziek kan waarderen, trap ik af met de 'Singles round-up'. De ambitieuze plannen spelen zich overigens af in de achtertuin. De buurvrouw heeft al eens haar beklag gedaan en, eerlijk is eerlijk, het is mij ook al twee jaar een doorn in het oog. Toch komt het er iedere keer niet van. De bomen en struiken in de achtertuin moeten nodig eens worden gesnoeid. Ik heb vrijdagmiddag een zaag gehaald en ik ga als eerste de plataan te lijf. Die wordt flink gekortwiekt. De boom bij de weg groeit ver boven alles uit, deze ga ik waarschijnlijk morgen proberen. Het hangt ervan af hoe handig de zaag is. Mijn chef heeft echter al aangeboden om bij dat laatstee karwei te helpen als het niet mocht lukken. Voordat ik in het groenvoer ga, duik ik eerst in het zwartvoer voor de acht laatste singles van deze maand.

* Midnight Oil- Beds Are Burning (NL, CBS, 1987)

Vijftig cent is een ouderwetse gulden, dat heb ik al eerder gememoreerd. In 1990 kocht je voor een gulden een smetteloze single in fotohoes welke met een beetje coulance als een 'collector's item' zou kunnen worden omschreven. En natuurlijk... 'This Is My House' van The Moody Blues mét fotohoes heeft me niet meer dan vijf gulden gekost in 1989. Tegenwoordig zijn de singles-prijzen een stuk minder mild en dan is vijftig cent een kermis. Midnight Oil ontbreekt nog altijd in de verzameling en eigenlijk wil ik meteen doorgaan voor een exemplaar met fotohoes. Deze single ziet er nogal beduimeld uit zonder hoes. Ik weet het niet te verklaren maar opeens is het nummer niet uit mijn kop te branden en ik heb er zin in. Ik waag de gok en neem hem mee. Hij kraakt zoals die smaakt maar ik ben ervaren genoeg in krasjes om te kunnen zeggen dat 'het nog wel meevalt'. Tot een beter exemplaar arriveert (en dat zou toch niet zo lastig moeten zijn?), doe ik het wel even met deze thuisbrenger. Tot vanavond!

* Giorgio (Moroder)- Today's A Tomorrow (Duitsland, Hansa, 1972)

Hoewel de plaatjes zijn toegeschreven aan Giorgio eindigen ze vooralsnog onder de 'M' van Moroder in de jaren zeventig-bakken. Het begint al een kleine verzameling te worden. 'Today's A Tomorrow' begint met een heerlijk Moog-geluid om meteen in de stemming te komen, verder klinkt dit als de opvolger van 'Son Of My Father'. De solo na het refrein is weer ouderwets Moog en dat is uiteindelijk toch de reden waarom ik ze koop. Iedere gek zijn gebrek. Ik kan soms een paar uur verdrinken in de demonstratievideo's van Moog-producten en hoewel ik niet weet wat ik ermee moest uithalen, zou ik nog best eens zo'n Moog willen hebben. Misschien als ik een miljoen win?

* Pebbles- Mercedes Boy (Duitsland, MCA, 1988)

Ik twijfel al een beetje maar neem het desondanks mee. Wat blijkt? Deze single is in 1988 uitgegeven met twee verschillende fotohoesjes en ik heb ze nu beide. De platen zijn volgens het label geheel identiek. Ik had hem al in de gele hoes, op de single uit Ruinerwold verbergt mevrouw Pebbles met haar linkerhand de borsten die bijna de rode leren jas (of jurk, dat vertelt de hoes niet) uit floepen. Muzikaal is het natuurlijk een grote jaren tachtig-trip vanaf het intro met duidelijke 'remix'-elementen tot aan het refrein en uiteindelijk de uitloopgroef. Ik zet hem naast de andere single maar voor de 'Eindstreep' doet het in ieder geval niet mee.

* Roxy Music- Jealous Guy (Duitsland, EG, 1981)

Ach natuurlijk is het een draak: Het eerbetoon van Bryan Ferry en zijn kornuiten aan de overleden John Lennon. Met een vals fluitje op het einde. Ik heb de single in Mossley al de nodige draaibeurten gegeven, maar... de Duitse met fotohoes voor vijftig cent is geen geld. En is het twee voor de prijs van één? Op de b-kant staat namelijk 'The Same Old Scene'. Ja, het is een 'double-sider'. Duitsland heeft dit nooit als afzonderlijke single gehad. Wat mij betreft is dit dan ook meteen de favoriete kant want 'Jealous Guy' heb ik een fiks aantal keren te vaak gehoord.

* Alvin Stardust- Jealous Mind (Duitsland, Ariola, 1974)

Als Shane Fenton het allemaal van tevoren had geweten? Als The Beatles furore maakt, keert hij de showbiz de rug toe en komt pas een decennium later terug. De platenmaatschappijen zijn dan op zoek naar 'oude rockers' om het succes van Gary Glitter te kunnen beconcurreren. Gary Glitter kan en mag in Engeland echt niet meer sinds het schandaal is uitgelekt. Elders op Soul-xotica heb ik Bay City Rollers gehad in 'Raddraaien' en ontdek daar 'iets vreemds' met platenmaatschappij Bell en artiesten die huizen 'lenen' tijdens hun contract. Een van de Rollers moet jaren later brommen voor het zelfde vergrijp als Glitter. Maar goed... Alvin  is een 'family man'. Zijn zoon Adam zal later toeren met The Moody Blues als toetsenist en dance-producer worden (Adam F). Omdat de producties nogal Glitter-esque zijn en de stem van Alvin niet meteen is te herleiden zijn ook deze plaatjes door het Glitter-schandaal op een zijspoor gekomen. Een vergeten hoek van de glamrock. Het is trouwens een leuk nummer maar ook niet meer dan dat.

* Styx- Boat On The River (Duitsland, A&M, 1979)

Erg jammer want ik vind het zo'n leuk nummer! Deze single wordt verstierd door een 'golf' in het vinyl. Ik geloof dat de kwaliteit later in de plaat wel iets verbetert maar vooralsnog kan ik hier niet zoveel mee. Hij gaat wel mee voor de 'Eindstreep' maar toch even verder zoeken voor een betere single.

* The Veterans- There Ain't No Age For Rock 'N  Roll (Duitsland, Carrere, 1979)

Zo'n plaatje dat ik uit het 'Hitdossier' ken maar waar ik geen voorstelling bij kan maken. Geen onaardig nummer maar ook niet superieur. Het is een synthesizer-ding dat me nog het meeste doet denken aan 'Be My Boogie Woogie Baby', vooral qua irritatie. Leuk voor op een zondagavond is dan altijd mijn dooddoener.

* John Paul Young- Lost In Your Love (Duitsland, Ariola, 1978)

Harry Vanda en George Young kunnen niet genoeg krijgen van de ritme-loop die ze hebben ontwikkeld voor John Paul Young's 'Love Is In The Air'. Toch is 'Lost In Your Love' 'anders' in een positieve zin, althans voor mij. Ik kan dit erg goed waarderen in ieder geval en bovendien is de single puntgaaf als je rekent dat de plaat vijftig cent is geweest en zonder hoes in de bak staat.

Nog één bak koffie en dan maar eens bezig in het groen. Het zou zomaar eens een 'gezellig' bericht kunnen inspireren. Of een '(Kn)uffelt(j)e'. Vannacht publiceer ik de 'Eindstreep', vanavond eerst de volledige Engelse Top 40 van veertig jaar geleden op Wolfman Radio.