Waarom? Ik zou het de betreffende muzikanten zo graag willen vragen. Waarom? In Engeland is dankzij de Northern Soul een opleving te bespeuren van zwarte Amerikaanse muziek en het enige land waar Motown-artiesten een goede boterham kunnen verdienen. Duitsland heeft dan eeer de Amerikaanse legerbases dat voor een Amerikaanse band eveneens geld in het laatje brengt. Maar dan opnieuw: Waarom Nederland? In de vroege jaren zeventig strijkt Django neer in het Friese dorp Bantega. Honderden kilometers verwijderd van de radiostations en de professionele opnamestudio's. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor Maastricht. Het is de 'provincie' voor de randstad waar de muzikale activiteiten plaats vinden. Pussycat zal bijvoorbeeld eerst een paar uren in de bus moeten zitten voordat een noot van 'Mississippi' kan worden opgenomen. Toch komt in 1972 in Maastricht een groep Amerikanen residentie houden en zullen vanuit deze plaats gaan opereren. Na een paar wisselingen van naam zullen we ze leren kennen als American Gypsy. Deze band heeft deze de Week Spot met '10,000 Miles' (1974).
Steve Clisby, Lorenzo Mills, Dale Harrell, Joe Skeete, Ricardo James en Michael Hamane. Dat is het zestal dat zich in 1972 The Pasadena Ghetto Orchestra noemt. De mannen komen uit Los Angeles en hebben een lange staat van dienst, echter wel los van elkaar. Dr. John, Jimi Hendrix, Jefferson Airplane, Barry White, Santana en Frank Zappa zijn slechts enkele namen waarmee de leden hebben gespeeld. In 1972 hebben de heren de handen ineen geslagen en maken de oversteek naar Nederland. Maastricht ligt vlakbij de grens met Duitsland en België en dus zou dit wellicht een reden zijn geweest om deze stad uit te kiezen? Het verandert de naam in American Gypsy en maakt voor het BTM-label een album dat tegenwoordig erg in trek is. Hans Van Hemert is één van de eerste mensen in de Nederlandse muziekbusiness die potentie ziet in een Nederlandse funkband en dus neemt hij de groep onder zijn hoede. De single 'Angel Eyes' ademt al het goede van de Amerikaanse funk van de afgelopen drie jaar en wordt zonder al teveel moeite een top tien-hit in ons land. Toch blijkt Nederland niet helemaal klaar te zijn voor dit want de opvolger, een cover van Lindisfarne's 'Lady Eleanor', doet het al een stuk minder goed. Daarna zal American Gypsy er niet meer in slagen om de Top 40 te halen.
Ook wordt tevergeefs geprobeerd om de groep alsnog aan de Amerikaanse man en vrouw te brengen. 'Angel Eyes' wordt tweemaal uitgebracht door Chess en beide keren levert het niets op. Voor de eerste oplage van de single kiest Chess een nummer uit van de nieuwe langspeler van de band en kort deze eigenhandig in: De Week Spot is het gevolg. Na 'Central Station' in 1975 ziet ook Philips het niet meer zitten en zo wisselt American Gypsy een aantal malen van platenlabel. Vanaf 1977 worden bezettingswisselingen ook de waan van de dag en zo treedt zangeres Lisa Boray in 1979 aan bij de groep. De single 'I'm Okay, You're Okay' wordt nog een cult-hit in de Amerikaanse discotheken, maar meer zal er dan niet in zitten voor de groep. In 1984 heeft de groep een album klaar liggen, maar er is geen platenmaatschappij meer geïnteresseerd in American Gypsy. De band gaat in 1985 uit elkaar.
In de 'Modern Soul' houden ze net als de Northern Soul van 'exclusieve' tracks. Als ik de eerste keer '10,000 Miles' hoor, denk ik dat het een naamgenoot is van de 'Angel Eyes'-hitmakers. Niets is minder waar: Het is de b-kant van de eerste oplage van 'Angel Eyes' in Amerika. Een b-kant welke nergens anders als single verkrijgbaar is geweest en welke net even aantrekkelijker is dan de langere album-versie. De plaat is vooral sinds de laatste jaren enorm in opmars en de prijs van het Chess-styreen stijgt dan ook geleidelijk. Ik denk dat ik hem nog net op tijd heb gekocht. Ik ga in ieder geval mijn best doen om dit onweerstaanbare plaatje hoger te krijgen op de speellijsten van de toonaangevende dj's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten