Is het bijna een jaar geleden? Die vraag speelt al een tijdje in mijn hoofd. Mijn gevoel zegt me dat ik op Pinkstermaandag met het idee ben gekomen, maar dat blijkt niet juist te zijn. Ik publiceer het eerste deel op maandag 6 mei. Dat is dus méér dan een jaar geleden. Aanvankelijk met het plan om de echte veteranen in de Blauwe Bak in de schijnwerpers te zetten. De singles die ik vóór 2009 heb gekocht. De rest is geschiedenis. Ik had even geen zin in een volgende ronde 'Raddraaien' en ben door gegaan met de 'Blauwe Bak Veteranen'. En nu dus het 45e deel en dat voelt opnieuw als een jubileum omdat het 45-toeren singles zijn. Vanavond fietsen we door de maanden september en oktober en eindigen in laat november in 2014. Het betekent een 'afscheid' van een handelaar en een introductie tot een nieuwe bron!
Of ik moet nog een avond in De Buze over het hoofd zien, maar ik geloof stellig dat Watford mijn laatste dj-optreden is geweest buiten de studio. Watford markeert niet alleen het (voorlopige) einde van mijn carrière als dj maar ook voor een omslag in mijn consumptie van soulmuziek. Het is allemaal begonnen met de snelle uptempo Northern Soul maar ik raak al snel verveeld als ik zie dat de grote 'hits' ver buiten mijn budget reiken en dat je al beroerd veel geld moet betalen voor platen die het nét niet zijn. Eind 2013 probeer ik het even met de 'girl groups' maar gedurende 2014 ontwikkel ik steeds meer een liefde voor 'crossover'. Een erg vage term die in meerdere gebieden te gebruiken is. Ik vind de naam niet zo belangrijk en wat bepaalde lieden verstaan onder crossover-soul. Het gaat mij om de muziek en dat is qua opnames rijker dan de kale en rauwe Northern Soul. Grootse orkesten, kleine tempowisselingen en staccato stukjes tussen couplet en refrein en couplet... dat definieert crossover-soul voor mij. Het is niet dat ik geen crossover-soul koop vóór 2014 maar in dit jaar gaan de zoeklichten meer uit naar dit dan de Northern-stompers. De aflevering van vandaag bevat een aantal van deze platen maar ook een paar stampers van de bovenste plank.
547. Law And Order-Love Committee (UK, Salsoul, 1978)
548. Don't You Know A True Love-Ojay's (US, Astroscope, 1969, re: 1972)
549. Try Me-Wee (UK, Soul 7, 1976, re: 2010)
550. Seems Like I Gotta Do Wrong-The Whispers (US, Soul Clock, 1970)
Ik begin vanavond op een bekend adres: Rarenorthernsoul en haar Buydiscorecords-afdeling. In de laatste divisie hanteert het nog altijd afbraakprijzen in de nazomer van 2014 en ik maak daar dankbaar gebruik van. Love Committee is niet duur geweest. Dat het ding op 'Law And Order' een tik heeft, kan ik mee leven. Ik draai ook vaker de b-kant: 'When Will It End'. Hoewel... vaker? De plaat is een beetje ondergesneeuwd geraakt en heeft zeker een jaar in de reserve-Blauwe Bak gestaan. Sinds aanschaf van de derde koffer staat het wederom in de koffers. Ojay's is een foutieve spelling van The O'Jays. 'True Love' is oorspronkelijk in 1969 uitgebracht op het Bell-label. In 1971 vindt de groep zichzelf zonder een contract en brengt het dit nummer opnieuw uit met een nieuw opgenomen b-kant. De single staat met de meeste andere O'Jays-singles in de reserve-Blauwe Bak. Wee en The Whispers staan wel in de koffers. Ik zie net dat de 'edit' van 'Try Me' in 1976 op single is uitgebracht. In 2010 brengt Soul 7 echter de album-uitvoeringen van 'Try Me' en 'You Can Fly On My Aeroplane' uit als een single om de heruitgave van de schaarse Wee-album te promoten. Wee krijgt hulp van Norman Whitfield maar niet alles dat hij aanraakt, verandert spontaan in goud en keiharde dollars. Anno 2020 klinkt Wee als een soort van vroege Jamiroquai. Erg Stevie Wonder, beetje jazzy en vooral heel erg 'laidback'. Jammer dat de 'gain' op tien moet om een beetje lawaai uit de single te krijgen. The Whispers koop ik voor 'Needle In A Haystack' en weet pas sinds een jaar dat dit een nieuwe opname is. 'Seems Like I Gotta Do Wrong' is wel een nieuw nummer in 1970 en valt voor mij in het vage gebied van de crossover-soul. Deze platen reken ik op 14 september 2014 af.
551. I Want You-Little Jewel (US, Tay-ster, 1967, re: 2013)
552. Tonight I'm Gonna Make You A Star-Faye Marshall (US, Fay-Don, 1979)
553. Make The Night A Little Longer-Dionne Warwick (NL, Fontana, 1964)
554. Build Your House On A Strong Foundation-Gwen & Ray (bootleg, Bee Bee, 196? , re: 198?)
555. It's More Than I Deserve-Joey Gee (Canada, Stardust, 1966, re: 20??)
Een hoop vraagtekens in dit overzicht? De heruitgave van Little Jewel wordt niet genoemd op 45cat en als dat het geval zou zijn, zou het als bootleg worden weg geschreven. Er is echter rond 2013 een bedrijfje dat zich heeft gespecialiseerd in het opnieuw uitbrengen van oud Tay-ster werk en dat ziet er redelijk professioneel en legaal uit. Ik koop de plaat op 17 sepbember via Ebay en het staat inmiddels in de reserve-Blauwe Bak. Faye Marshall neemt me terug naar een dinsdag in september 2014. Ik ben deze ochtend vroeg wakker hoewel ik pas 's middags hoef te beginnen. Rarenorthernsoul is vroeg met haar mailing en ik blijf maar steken bij dit plaatje uit 1979. Eigenlijk té nieuw voor me in 2014 maar de prijs is goed en ik heb er zin in. Ofwel: Dat ontdek ik gedurende de dag want als ik de plaat 's avonds wil bestellen? Inderdaad... verkocht. Zo kom ik dan terecht op Discogs en dit is op 19 september mijn eerste aankoop. Van dezelfde gast waarvan ik een paar weken geleden de 12"-es heb gekocht. Daar kan ik nog op aanvullen dat ik vijf pond retour heb gekregen voor teveel betaalde portokosten. Eind goed al goed, ook al zal ik niet snel weer 12"-formaat uit Engeland bestellen. Op zaterdag 4 oktober fiets ik 's ochtends naar Meppel. Bij de eerste kringloopwinkel bedenk ik om 's avonds een 'Dierendag'-special te doen op de radio en dit inspireert tot een paar platen die ik na die dag nooit weer heb gedraaid. Bij 'De Kring' vind ik deze smetteloze single van Dionne Warwick, eigenlijk de b-kant van 'Reach Out For Me' maar een perfecte 'end-of-nighter'. Gwen & Ray ken ik al jaren van de 'Northern Soul Jukebox' en is een grote favoriet. Toch is het origineel niet aan te slepen en loop ik op Ebay tegen deze fraaie bootleg aan. Dat is op 7 oktober 2014. De single staat overigens in de Ere-Blauwe Bak omdat het teveel Northern is. Zes dagen later schaf ik Joey Gee aan. Dat plaatje ken ik van een aantal oude podcasts die door Rarenorthernsoul in de zomer van 2014 opnieuw beschikbaar worden gesteld. De podcasts dragen bij aan het fietsplezier in Limburg. Het origineel is vrij duur en op styreen, de Stardust-uitgave blijkt anno 2018 ook al schaars te heten. Ik betaal een redelijke prijs en krijg daarvoor vinyl met... een krakende single!
556. My Baby's Gone Away-The Chymes (US, Down To Earth, 1970)
557. A Book For The Broken Hearted-The Intruders (US, Gamble, 1966)
558. To Love Someone-The Kaldirons (US, Twinight, 1970, re: 2007)
559. Then Came You-Dionne Warwicke & The Spinners (US, Atlantic, 1974)
Dit kwartet schaf ik op 12 oktober aan bij Rarenorthernsoul. Ik ga me vanavond niet kwaad maken maar kan het tóch bij de eerste in dit kwartet. Waarom zijn sommige matige crossover-platen tonnen waard en deze parel slechts een paar euro? Het is mijn kennismaking met de gebroeders Brown uit Chicago en zal me in 2015 leiden naar The Star-Tels en andere producties. The Kaldirons is de eerste Twinight in de verzameling en dat label gaan we in de komende afleveringen vaker tegenkomen. Dionne Warwicke (de spelling op het label) is eigenlijk vanwege de b-kant: 'Just As Long As We Have Love'. Ik heb weken ervoor de uitvoering van Carolyn Leacock & The Outfit besteld via Discogs maar deze wil maar niet arriveren in Nijeveen. Teneinde raad koop ik dit als vervanging als Carolyn plotseling toch nog binnenkomt. Die komen we in de volgende aflevering tegen! Alleen de laatste staat tegenwoordig in de reserve-Blauwe Bak.
560. Since You're Gone-The Barons (US, RCA Victor, 1966)
561. The Pride-The Isley Brothers (US, T-Neck, 1977)
562. Please Don't Stop-Wildflower (US, Dash, 1975)
De eerste twee reken ik op 28 oktober af bij Marcus. Er zitten meerdere singles in de partij maar dit zijn de enige die nog altijd in de Blauwe Bak staan. The Barons in de koffers en The Isleys in de reserve-Blauwe Bak. Het is de laatste keer dat ik platen bij Marcus bestel, daarna krijgt hij andere hobby's en verwatert het contact. The Barons is een mooi afscheidscadeau. Ik krijg de single voor weinig omdat Marcus teveel een pietlut is en een sticker op het label als een manco ziet. In werkelijkheid is de plaat vele malen meer waard in deze conditie. Ik heb hem voor vijf pond. Er staat een vergelijkbaar exemplaar op Discogs voor zestig pond. The Isley Brothers is een kassakoopje doordat de helft van de plaat is verstierd door stukgedraaid styreen. Niet het meest essentiële nummer van The Isleys en dus kan ik ermee leven. Wildflower koop ik op 21 november van Discogs van een Nederlandse dealer. Die stuurt me ook een fraaie Discogs-sticker mee welke ik op één van de drie koffers heb. Wildflower staat uiteraard nog steeds in deze koffers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten