Ik had er op gerekend dat ik mijn pakket platen al zou hebben en had daarom ook het bericht 'gespaard' zodat ik vavond met het 'Week Spot Kwartet' en de eerste 'Singles round-up' zou komen. Woensdag en donderdag zijn voorbij gegaan zonder bezoek van de postbode. Ofwel: Een rekening maar geen platen. Vandaag lijkt het eerst alsof ik de hele dag moet werken, maar hoor om elf uur dat ik pas om drie uur hoef te beginnen. Als ik nu mazzel heb, tref ik de pakketbezorger als die vroeg op de middag bij me aanklopt. Helaas, die is langs gekomen toen ik in Meppel was waardoor ik het pakket nu van het postkantoor in Havelte moet halen. Officieel gezien kan dat pas morgenmiddag na drie uur, maar dan ben ik nog aan het werk. Ik hoop dat het pakket reeds in Havelte ligt en dat ik het morgenochtend kan halen. Als dat niet lukt... dan is het er pas aankomende dinsdag en dan wordt het wel laat voor drie afleveringen 'Singles round-up' vóór donderdag. Duim even mee voor mij. Vanavond dan toch eerst maar het kwartet Week Spots van de afgelopen vier jaar en dat is eentje met louter klassiekers.
2016: What Do You See In Her-Inell Young (1973)
Als de dag van gisteren... Hoewel ik nu mijn leven niet kan voorstellen zonder deze single, helpt het in zekere zin dat ik een paar weken ervoor mijn verhuisvergoeding heb ontvangen. De single is hagelnieuw op dat moment en niet bepaald goedkoop. Ik zie nu dat de heruitgave driemaal is uitgebracht. De plaat met de gele labels stamt uit 2008, de rode labels uit 2014 en de groene uit 2016. De platenmaatschappij vertelt in 2016 trots dat de gele inmiddels 75 pond zou doen. Dat is een beetje overtrokken voor een heruitgave die niet héél exclusief meer is. Wel is het de derde keer dat een beperkte oplage als warme broodjes over de toonbank gaat. Het Amerikaanse origineel is gewoon niet te betalen, punt uit. 'What Do You See In Her' is een kunstwerkje met een heftige achtergrond. Twee vriendinnen die als backing werken voor een producent en waarvan Inell de meest getalenteerde is. Ze raakt op het liefdespad met de producent en vervolgens ontdekt zij de narcotica. Producent zegt de samenwerking op met haar en gaat verder, ook in de liefde, met de vriendin. Inell schrijft 'What Do You See In Her' als manier om af te reageren en sterft niet veel later aan een overdosis. Ik moet de plaat inmiddels wel vijfhonderd keer hebben gedraaid, maar nog steeds geeft het me dezelfde laag kippenvel als in 2016.
2017: The Stars-Barbara Lewis (1970)
Ik ben er vanmiddag nog langs gefietst. Het fietspad tussen Havelte en Meppel langs de Drentse Hoofdvaart. Het fietspad is overigens vernieuwd sinds ik in Uffelte ben komen wonen en dat was hard nodig! In de tijd dat ik in Nijeveen woon, ga ik bijna nooit in de richting van Uffelte, maar deze zondagmiddag staat me nog goed bij. Het is al dagen drukkend warm en een onweersbui is feitelijk om de hoek. Het is, denk ik, de eerste zondag van september in 2012 geweest. De dag voordat ik aan de slag ga in de post in Meppel. De fietstocht leidt me over het Dwingelerveld en tijdens de rit vermaak ik mezelf met de 'Northern Soul Jukebox'. Op het stuk tussen Veendijk en Meppel hoor ik opnieuw 'The Stars' van Barbara Lewis. Ik heb even daarvoor een héle lieve dame leren kennen via een Northern Soul-groep op Faceook en ik verbeeld me een beetje dat ik verliefd ben. 'The Stars' lijkt dit helemaal te bevestigen. Voor de singles-hobby is echter het probleem dat het een album-track is welke alleen te verkrijgen is middels een bootleg met een bar slecht geluid. Ik maak een rondedansje als Kent in 2016 bekend maakt dat het 'The Stars' opnieuw uitbrengt. Het duurt evenwel een jaar voordat het de Week Spot mag worden en de reden hiervoor is dat Barbara al eerder in de schijnwerpers heeft gestaan op Soul-xotica. Alleen handig bij extreme droogte of als een Jantje-van-Leiden.
2018: I Don't Want To Leave You-Little Hooks & Ray Nato & The Kings (1973)
Twee jaar geleden. Al bijna even onvoorstelbaar als de vier jaar bij Inell Young. Bij Little Hooks heb ik echter meteen twijfels. Dat is niet vanwege het nummer maar vanwege de platenmaatschappij en het styreen. Styreen van United Artist kan mooi lijken, maar intussen nergens naar klinken. 'Slight wear' heeft Mark gezegd, maar 'not excessive'. De prijs is redelijk maar er is al een stuk vanaf door de 'slight wear' en dus moest ik de gok maar nemen. Ik heb de plaat tot op heden 'goed' gehouden. Het dramatische gesproken intro en dan de inzet van het nummer zelf. Bij het intro zou je nog een ballade verwachten, maar het is midtempo en met de juiste 'touch' om het te doen slagen in de Carib-soul. Ik heb geen dag spijt gehad!
2019: And Black Is Beautiful-Nickie Lee (1968)
Vervolgens een voorbeeld waarvan het styreen niet meer zo schoon klinkt als bij eerste aanschaf. Het herinnert me ook steeds aan een voornemen. De plaat is in 1969 door Dave Godin uitgegeven op het Deep Soul-label. De sticker met het logo is al een lust voor het oog en ik zou nog graag eens een Deep Soul willen toevoegen aan de collectie. Nu blijkt Nickie Lee één van de meest voordelige te zijn uit de serie en dus moest ik nog eens actief op zoek naar de Engelse persing. Qua nummer gaat het me hier niet 'deep' genoeg, de b-kant al ietsje meer maar echt heel interessant wordt het niet. 'And Black Is Beautiful' is een nummer dat altijd goed smaakt. Ik heb het al in maanden niet meer gehoord en kijk stiekem al een beetje uit naar moregnavond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten