In de afgelopen maanden heb ik 'met genegenheid terug geblikt' op negen jaar Soul-xotica, het komende jaar ga ik hetzelfde doen met, uiteraard, tien jaar Soul-xotica. Het idee is om vanavond te beginnen en iedere maand een jaar en een maand te verschuiven in de tijd. Volgende maand ga ik bijvoorbeeld schrijven over mei 2011, in juni over 2012 enzovoorts. Het eindigt dan in februari 2021 met een terugblik op februari 2020 en dat lijkt nu al een memorabele maand te worden. De laatste maand 'in vrijheid', maar laten we het eerst lekker even ergens anders over hebben. Op 11 april 2010 besluit ik op dagelijkse basis te gaan posten op Soul-xotica en een jaar later wil ik deze datum alsnog vieren als het bericht komt dat mijn vader is overleden. Sindsdien hou ik 2 maart 2010 als startdatum aan. Op Soul-xotica wil ik het in april 2010 voornamelijk over jaren zestig- en zeventig-singles hebben en daardoor raakt één concertbezoek totaal ingesneeuwd maar ontkom ik niet aan de tweede. Vanavond gaan we tien jaar terug in de tijd naar april 2010.
Eerst even een plaatje opzetten? Dan kies ik voor 'If This Ain't Love' van Nicole WIllis & The Soul Investigators. Hoewel de plaat dan al vijf jaar oud is, speelt het op een ochtend in mijn hoofd als ik ontwaak. Ik zoek het op in de digitale wereld en sindsdien is het een 'telefoontoppertje'. In 2012 schaf ik alsnog de single aan en deze staat in de Blauwe Bak. In februari en maart heb ik even mogen 'proberen' te werken van de bedrijfsarts, maar ik hou het niet uit op deze afdeling en meld me even later weer ziek. Dat betekent dat ik tot oktober terug ga de ziektewet in. Het voorjaar komt om het hoekje kijken en ik wil weer gaan fietsen. Het stalen ros staat sinds het ongeluk op 20 september 2009 (20092009) in de schuur en wordt deze maand voor de laatste keer opgelapt. Het moet eigenlijk op tijd zijn voor een concert in Zwolle, maar op de zaterdag zelf blijkt het niet zulk fraai weer te zijn en ga ik alsnog met de trein. Geen woord op Soul-xotica over dit uitstapje. Het concert kan ik me ook niet echt goed meer herinneren moet ik toegeven. Tijdens een fietstocht krijg ik heel veel inspiratie en maak voor mezelf een lijstje met artiesten en groepen waarover ik wil schrijven. Dat lijstje gaat ervoor zorgen dat er meer structuur komt in Soul-xotica. Tegen het einde van de maand besluit ik 'even iets anders' te doen en trakteer jullie op het bericht over Fursaxa. Dat zal de eerste keer zijn dat een artiest uit de nieuwe eeuw haar opwachting maakt op Soul-xotica. Dan kan ik immers ook net zo goed de folkzangeres behandelen waar ik op dat moment een grote fan van ben. Ofwel: Ik kan nog altijd genieten van haar muziek maar heb me flink verkeken op de persoon.
Het nuttige met het aangename verenigen. Vader heeft drie maanden eerder te horen gekregen dat hij niet zal genezen en dus is 2010 vooral de periode van het wederzijdse afscheid. Iedere keer kan de laatste keer zijn geweest dat je 'heit' in levende lijve hebt gezien. Het zal echter tot april 2011 duren eer we echt afscheid van hem moeten nemen en ik doe het na afloop van de kerst in 2010. Nu de fiets weer klaar is en ik bezig ben mijn conditie terug op peil te brengen, lijkt het me aardig om in een dag op en neer te fietsen van Steenwijk naar Jutrijp en terug. Dat doe ik op een woensdag en ben rond het middaguur bij het ouderlijk huis. Ik heb een boodschapje in IJlst hetgeen maakt dat ik in Friesland ook nog een paar extra kilometers fiets. Dat merk ik als ik 's avonds in Steenwijk kom.
De Buze is na een paar maanden rust weer open gegaan en we hebben een nieuwe programmeur. Deze heeft geregeld dat we, als vrijwilligers, bij een aantal zalen zo nu en dan op de gastenlijst kunnen staan. Als ik verneem dat A Silver Mt. Zion in Groningen komt spelen, regel ik via hem dat ik op de gastenlijst kom. Ik kan 's avonds niet meer terug en heb een nachtje geboekt in het hotel van Simplon. 's Middags in de trein naar Groningen en eerst de tas bij Simplon brengen. Daarna loop ik door de stad naar Vera. Daar blijk ik opeens niet op de gastenlijst te staan en even dreigt een probleem. Een telefoontje met de programmeur in Steenwijk en ik kom alsnog op de lijst. Ik stap Vera binnen en zie die avond een meisje waar ik vier jaar eerder een beetje verkikkerd op was. Ze herkent mij niet en ik negeer haar ook maar even, hoewel ik haar eigenlijk moet bedanken dat ik hier ben. Zij heeft me in 2006 een spoedcursus Godspeed You! Black Emperor gegeven en uiteraard hoort de spin-off A Silver Mt. Zion daar ook bij. De muzikanten betreden het podium en de voorstelling kan beginnen. Het ene moment oorverdovend hard, dan weer zacht en subtiel tot op de vierkante millimeter. Soms angstaanjagend en dan weer lief. Ik voel het in mijn hoofd, het Canadese gezelschap doet echt iets met mijn bovenkamer. Als het concert is afgelopen, wordt duidelijk welk effect het heeft gehad. Ik koop een paar platen van de groep. In de kelder is een garagerockband gaan spelen en wij hebben gratis entree. Toch ben ik hier niet voor in de stemming en de muziek uit de horecapanden trekken evenmin. Ik ga uiteindelijk zitten in een saai volkscafé vlakbij Simplon. Daar heb ik mijn laatste drankje voordat ik onder de wol ga.
De dagen erna ben ik aangenaam verdoofd. Mijn hoofd kan geen andere muziek verdragen en als ik de muziek van A Silver Mt. Zion heb, ga ik spontaan huilen. De zondagmiddag 'vier' ik mijn verjaardag met W. op een terrasje in Steenwijk en zo kan ik tenminste toch iets van mijn ervaring kwijt. Het blijft nog twee dagen zo en dan moet ik mezelf verlossen uit de droom. De woensdag van mijn verjaardag vier ik 's middags bij Benny, nog altijd één van mijn volgers op Soul-xotica. Vermoedelijk sinds deze middag? 's Avonds ga ik chinees eten met Marianne en dat is dan meteen één van de meer uitgebreide vieringen van mijn verjaardag. Volgende maand gaan we naar mei 2011, de eerste weken na het overlijden van vader en een complexe tijd als het aankomt op werk en financiën.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten