Soul-xotica is weer terug en aan inspiratie geen gebrek. Ideaal gezien zou ik vandaag drie berichten moeten publiceren, maar van twee heb ik de foto's al klaar liggen. 'Klinkt dan en daverje' heeft me sowieso geïnspireerd tot één bericht dat ik nog verder moet uitdenken. Hoewel het muziek-gerelateerd is, is het tegelijk ook 'gezellig' genoeg voor in het weekend. Vanavond de eerste van twee delen 'Het zilveren goud' van april 1995 en jullie hebben het 'Week Spot Kwartet' te goed van mij. Met de laatste aflevering 'Klinkt dan en daverje' heb ik eveneens 'Het zilveren goud' van maart afgesloten en kan nu verder met april. In mijn herinnering is dat slechts één maal dat ik me te goed kan doen aan singles en dat is tijdens de fancy fair van de gereformeerde kerk in Sneek. Al jaren vaste prik in april en ook dit jaar ben ik van de partij en staat een zéér grote collectie jaren zestig-singles te wachten. Helaas zit ik in deze periode iets minder florissant in de pecunia en moet ik selectief te werk gaan. Over singles gesproken... morgen arriveren vier nieuwe aanwinsten van Discogs en volgende week verwacht ik een pakket van zes singles en vier 12"-es. Maar nu ga ik met lichte tegenzin terug naar april 1995.
Na een jaar op de gemeentewerkplaats, met een tussentijdse nevenfunctie om de houtdroogloods te demonteren en herbouwen, loopt in februari 1995 mijn JWG-contract af bij de gemeente. Het mogen niet-bestaande vacatures zijn en dus worden her en der klusjes gecreëerd. Ik zal nooit weten wie op het lumineuze idee is gekomen om mij te plaatsen als conciërge op een basisschool. Basisscholen hebben dan helemaal geen conciërges. Oudercommissies doen vaak klusjes die anders blijven liggen en om daar nu speciaal iemand voor in dienst te nemen? Kijk in het kaartenbakje en zoek dan juist iemand uit die op dat moment niets op heeft met gezag, voortdurend zijn eigen plan trekt en door lang haar, lange baard en zwarte leren motorjas er afschrikwekkend uit ziet. Ik kan me anno 2020 niet meer vereenzelvigen met de Gerrit van toen, maar weet nog wel dat ik trachtte zo afschrikwekkend mogelijk over te komen. Misschien heeft de sociale dienst van de gemeente de hoop gehad dat de basisschoolmedewerkers mij zouden verlossen uit dit imago? Ik weet zeker dat er meer geschikte kandidaten in de kaartenbak hebben gezeten. Het optreden op de basisschool is van zeer korte duur en valt, als ik me goed herinner, samen met het onsuccesvolle uitstapje naar Akkrum en de dagen in Tuk. Ongeoorloofd niet op het werk verschijnen en dan ook nog eens een grote bek opzetten als er iets van wordt gezegd? Ja, dat is dé Gerrit van 1995. Vijfentwintig jaar later niet minder eigenzinnig en eigenwijs geworden, maar in ieder geval minder kort door de bocht.
Er volgen een paar weken van thuis zitten. Hoewel ik na mijn misdragingen uiteraard word gekort voorziet het JWG niet in een natuurlijk ontslag. Je kan alleen zelf ontslag nemen, maar dan zit je een half jaar zonder uitkering. Het verklaart waarom ik in januari 1998 niets heb te verliezen als ik het in Engeland ga proberen. Ik heb tot juli 1998 sowieso geen recht op uitkering in Nederland. Het is rond het einde van maart als ik word uitgenodigd voor een gesprek op het gemeentehuis. De waarnemend consulent geeft aan dat ze op zoek zijn naar een volgende onderneming maar dat het op dit moment karig is met het aanbod. Intussen zoeken ze nog wel iemand die, geheel vrijwillig, openbare toilet- en douchegebouwen wil schoon houden. Geheel vrijwillig, er zijn geen consequenties als ik weiger, maar ik ben op zijn minst een paar uur per dag uit het ouderlijk huis weg. Als ik alles van tevoren had geweten? Het is de opvoeding dat je moet werken voor je geld dat maakt dat ik 'ja' zeg. Een maand later blijkt het helemaal niet zo vrijwillig te zijn als dat me is voorgespiegeld. Ik ga gewoon een half jaar lang de beide gebouwen in Heeg en Woudsend schoon houden en tot die tijd wordt niet gezocht naar ander werk. Ofwel: Ik ben erin geluisd! De gebouwen zijn dicht in de buurt van passantenhavens en met name die in Heeg is een favoriete aanlegplek voor jongeren die 's nachts in de lokale discotheek lopen te hossen om vervolgens het hele toiletgebouw onder te smeren. Dat wordt het decor van de komende maanden in de afleveringen van 'Het zilveren goud' met wellicht maar één smerig voorval dat ik met jullie ga delen. Nu maar eens kijken naar de eerste acht singles van april 1995.
2154 Le Neon-Adamo (NL, HMV, 1967)
2155 Alle Leuke Jongens Willen Vrijen-Gonnie Baars (NL, Artone, 1967)
2156 Marcella-The Beach Boys (NL, Reprise, 1972)
2157 Please Don't Run-Tony Castillo Jr. (NL, Philips, 1968)
Het is de fancy fair met de verkeerde singles in de hoesjes. In veel gevallen ontbreken ook de correcte singles en fotohoesjes en dus levert het veel fotohoesjes op waarvan je de platen nog moet zoeken én een andere single op de koop toe. Adamo is daarvan meteen een voorbeeld. 'Le Neon' zit in het hoesje van 'Ensemble', vandaar dat ik hem voor de foto uit het hoesje heb gehaald. Gonnie Baars ken ik qua titel dankzij een column van Jan Rot over de dan actuele 'camp'-scene. Het hoeft weinig uitleg waarom 'Alle Leuke Jongens Willen Vrijen' het goed zou doen bij de feestvierende homo's. Over Tony Castillo Jr. kan ik merkwaardig genoeg niets vinden op NLdiscografie. Misschien Karel eens vragen via Facebook hoe het zit? Het nummer is geschreven en geproduceerd door Jimmy Once en Chiel Montagne. Helaas stopt de plaat daar ook meteen met 'leuk' zijn want Castillo tracht een 'crooner' te zijn die hij nimmer zal worden.
2158 Genesis And The Third Verse-Lou Christie (US, Buddah, 1968)
2159 The Last Seven Days-Gloria (NL, Imperial, 1969)
2160 Black Is Black-Los Bravos (Frankrijk, Barclay, 1966)
2161 Silver Moon-Michael Nesmith & The First National Band (Duitsland, RCA Victor, 1971)
45cat is slechts een muisklik verwijderd en toch wilde ik dat ik veel eerder de Lou Christie daar had opgezocht! Het blijkt Lou's eerste single op Buddah te zijn, het label dat hem op de tweede single abusievelijk als Lou Christy in de markt zet, hetgeen bij de derde single weer wordt gecorrigeerd. Het is me nog nooit opgevallen, maar het label van 'Genesis' heeft eigenaardige tijdsaanduidingen. Het zou '2:115' duren. Het blijkt 3 minuten en 55 seconden te zijn en dat klopt op zichzelf. Op de b-kant is de tijd '2:117' en dan kijk je opnieuw naar de titel en luister je naar de tekst. Lou zingt over het derde vers in het bijbelboek Genesis dat een kwade boodschap zou hebben. Het blijkt een leuk bedacht concept zonder dat Christie en Twyla het heilige boek hebben geraadpleegd. Op 45cat is iemand gaan tellen in Genesis 2 en komt op 'het' en 'voor' als 115e en 117e woord. Over het boek gesproken...? Karel Hille heeft vast meer tot zich genomen dan een pepermuntje als hij het einde der tijden aan het papier toevertrouwt. Een pseudo-psychedelische draak van een plaat die ik nog altijd kan waarderen. 'Black Is Black' heb ik al in een Engelse persing op Decca, maar de originele Barclay kan ik niet weigeren voor een gulden (of minder). Over platen gesproken waar ik zielsveel van hou: Ik heb op een gegeven ogenblik wel tien exemplaren staan van 'Silver Moon' en het doet pijn om slechts eentje in de bak te houden. Privé mag het dan niet over rozen gaan in april 1995, met de muziekjes zit het wel goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten