Ik haal al bijna acht jaar fotohoesjes van Singlehoesjes.nl en weet inmiddels een beetje wat daar 'te koop' is. Soms zit er een echte verrassing tussen. In de trant van 'die zal Peter wel niet hebben' en dan toch het hoesje vinden. In sommige gevallen weet ik dat ik met lege handen naar huis ga, maar kijk desondanks toch even. Als de 'Raddraaier' bekend is geworden, weet ik dat ik hiervoor niet in de verzameling van Peter hoef te kijken. Hij heeft genoeg van Paul McCartney met uitzondering van 'Mull Of Kintyre' en eveneens een flinke collectie van Stevie Wonder. De laatste zonder 'I Just Called To Say I Love You'. De samenwerking tussen McCartney en Wonder zal dan ook wel niet in de catalogus voorkomen en... dat klopt! Toch maar even op bezoek bij 45cat in dat geval. Ik lig twee berichten achter op schema wat betekent dat jullie vandaag twee berichten krijgen en morgen waarschijnlijk ook. Hoewel? Ik ben erg toe aan 'verse singles' en zou één dezer dagen nog graag een stuk of twaalf in huis willen halen. Dat zou dan weer twee 'Singles round-ups' opleveren en over een week een 'Eindstreep'. Ik heb inmiddels twintig singles gereserveerd bij Mark, maar die komen waarschijnlijk pas in februari of maart. Mijn mandje op Discogs zal voorlopig ook onaangeroerd blijven. Dat is dan vooral weer veel gospel. Nu eerst een aflevering van 'Raddraaien' en vandaag de 23e single uit de zevende jaren tachtig-bak: 'Ebony & Ivory' van het gelegenheidsduo Paul McCartney & Stevie Wonder (1982).
Waar en wanneer? Geen flauw idee! Volgens mij heb ik de Engelse persing en, ja, ik kan me herinneren dat de plaat ook in Mossley in de winkel heeft gelegen. Toch betwijfel ik ten zeerste dat ik ruimte heb gemaakt in mijn tassen om dit schijfje mee te nemen de Noordzee over. Ik vermoed dan ook dat de single eens helemaal 'per ongeluk' in mijn bakken terecht is gekomen. Vast uit een partijtje singles op een rommelmarkt of iets dergelijks. Ik kan me ook niet heugen dat ik de plaat ooit heb gedraaid. Ik kan respect opbrengen voor Paul McCartney en ook voor Stevie Wonder en heb in als zevenjarige jongen best genoten van deze grote hit, maar anno 2018 vind ik de combinatie van beide talenten van een bedenkelijk niveau. Toch wel eens leuk om uit te zoeken hoe deze merkwaardige ontmoeting tot stand is gekomen.
Is het écht een duet? De single geeft 'with additional vocals by Stevie Wonder'. Ja, dat maakt het voor de luisteraar wel tot een duet en toch ligt de basis bij Paul McCartney. Hij haalt inspiratie bij komiek Spike Milligan, hoewel het 'ebony and ivory'-verhaal van de piano reeds terug gaat naar de jaren twintig van de vorige eeuw. McCartney schrijft het lied en duikt met George Martin de studio in. Omdat Stevie het smoordruk heeft, neemt deze achteraf de 'aanvullende' vocalen op. Het zal in het begin vooral een McCartney-aangelegenheid blijven. 'Ebony And Ivory' verschijnt op zijn 'Tug Of War'-album en het duurt jaren eer Stevie het eens op een verzamelalbum laat zetten. Een beetje onterecht want voor Wonder is dit de meest succesvolle single als het aankomt op het aantal weken op nummer 1. De b-kant van de single is weer McCartney in zijn eentje. 'Rainclouds' is door hem geschreven met Denny Laine, hoewel de laatste lange tijd geen 'credit' krijgt op het label.
Het lied gaat niet alleen dieper in op de rassenkwestie, het zorgt ook voor een fraaie 'crossover' op de hitparade. Het is namelijk de enige keer dat McCartney met een single in de R&B-lijst terecht komt. Dat verbaast mij ook! Ik had toch wel gedacht dat zijn samenwerking met Rihanna en Jay-Z eenzelfde resultaat had geboekt, maar nee... 'Ebony And Ivory' is de enige 'soul-hit' van de ex-Beatle. De single staat zeven weken bovenaan de Billboard Hot 100 en dat is voor zowel Macca als Wonder een record als solo-artiesten. The Beatles heeft bijvoorbeeld een week langer op 1 gestaan met 'Hey Jude'. Het is de vierde best verkochte single in Amerika van 1982 en ook in andere landen doet de plaat goede zaken. In Zuid-Afrika wordt de single na 1984 in de ban gedaan. Dat komt omdat WOnder bij het in ontvangst nemen van een Academy Award voor 'I Just Called To Say I Love You' deze opdraagt aan Nelson Mandela.
Het duurt niet lang voordat méér mensen gaan pleiten voor een 'ban' op het nummer. In april 2009 noemt het tijdschrift 'Blender' het nummer de tiende meest verschrikkelijke single uit de geschiedenis. Helaas kan ik deze lijst niet meer vinden, maar... als kadootje vind ik wel een lijst met andere 'verschrikkelijke' platen waarvan ik een aantal (nog) niet ken. Ik heb dus straks nog iets te doen. Ik zou nimmer zo ver gaan om 'Ebony And Ivory' op een lijst te zetten met 'slechte nummers', maar ik ben erg blij dat we verlost zijn van deze hypermoderne synthesizers uit die tijd. Hoewel het een grote hit is geweest, geeft het geen artistieke meerwaarde aan beide carrières. Leuk voor een aflevering van 'Raddraaien' en meer ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten