Het is geen reden voor een gebakje of een rondje van de zaak maar dit gaat het 2865e bericht worden. Dat betekent dat ik een jaar geleden het 2500e bericht heb gepubliceerd. Over een half jaar maar een feestje houden ter ere van het drieduizendste bericht? Ik geniet momenteel van vrije tijd. De laatste paar jaar heb ik steeds in januari een week vrij genomen van het werk. Gezien ik in december al geregeld vrijaf heb gekregen, besluit ik dit jaar 'gewoon aan het werk' te blijven. Dan krijg ik nu te maken met storm en ander ongerief. Aanvankelijk zou ik vandaag een 'mailing' gaan bezorgen maar krijg dinsdag bericht dat deze nog niet binnen is. Vanmiddag krijg ik het telefoontje dat de partij reuze mee valt en dat ik maar vooral in Uffelte moet blijven met de verwachte storm. Toch nog een beetje 'vakantie'! Vandaag mag ik andermaal terug naar januari 1993, de dagen vóór mijn eerste baantje en de eerste weekeinden. Dat levert een bescheiden score op van twaalf singles. Nu ik iets meer heb te besteden, mag ik graag een beetje 'duurdere' singles kopen. Een ouderwets Nederlands tientje is dan wel weer het maximum. Het levert de volgende singles op.
Ik vertrouw de kaartenbak blindelings. Het bijwerken van de collectie is onderdeel van de hobby en dus neem ik aan dat ik de platen meteen na aanschaf heb ingeschreven in de collectie. Ik kan me natuurlijk ook een week vergissen met het werk, maar nu lijkt het alsof ik pas de derde week van januari ben begonnen op de zuivelfabriek. De nummers 1040 tot en met 1042 koop ik op de eerste donderdag in het nieuwe jaar. Dat zou 7 januari moeten zijn geweest. De woensdag erna koop ik de nummers 1043 tot en met 1046. Ik koop dan namelijk rubberen laarzen voor het werk. Ik denk dus dat ik de tweede dinsdag van het nieuwe jaar te horen heb gekregen dat ik in Heeg aan het werk kan. Maandag 18 januari, morgen vijfentwintig jaar geleden, moet dan de eerste werkdag zijn geweest. Het klinkt allemaal erg logisch in mijn oren.
1040 Student Demonstration Time-The Beach Boys (NL, Stateside, 1971)
Het arbeidsbureau heeft nog niks voor mij in petto en ook de uitzendbureaus moeten 'nee' verkopen. Maar... 'probeer het morgen of overmorgen nóg eens', is een advies dat ik vaak krijg te horen. Ik kom langs de kringloopwinkel welke, als ik me niet vergis, nu in de oude bus-remise zit aan de Bolswarderweg. Deze van The Beach Boys heeft een zware tijd achter de rug. Het is het hoesje lang geleden kwijtgeraakt en het flinterdunne Bovema-vinyl is niet helemaal vlak meer. Ik kan er echter prima mee leven want ik heb het nooit een heel interessant nummer gevonden. Sunrise heeft hem altijd voor vijf gulden staan en toen heb ik hem een dag in huis gehad, maar vind het niet fijn klinken op mijn platenspeler (dat gewoon behoefte heeft aan een nieuwe naald). Ik ruil de plaat de volgende dag tegen 'Where Do You Go To My Lovely' van Peter Sarstedt.
1041 Dedicated Follower Of Fashion-The Kinks (NL, Pye, 1966)
Het is spijtig genoeg de enige single van The Kinks bij de kringloop, maar de vorige eigenaar heeft blijkbaar meer singles gehad van Ray Davies en zijn companen. Ik heb hier 'Dedicated' in het hoesje van 'Sunny Afternoon', compleet met fraai adresstickertje van de eerste eigenaar. Uiteraard heb ik 'Sunny Afternoon' later opnieuw gekocht met fotohoes en heb ik, geloof ik, 'Dedicated Follower Of Fashion' in het envelop-hoesje, maar kan me voorstellen dat ik dit hoesje nog ergens 'apart' heb liggen. Het is de sticker die het hem doet, het maakt dat de plaat is gaan 'leven' voor mij.
1042 I'm Gonna Love You-Ebonies & Connection (NL, Negram, 1970)
Rotterdam is de soul-stad bij uitstek. Het levert ons in de jaren zestig The Swinging Soul Machine en The Free, maar er zijn ook voldoende acts uit de regio die minder succes hebben. Ebonies & Connection is een fraai voorbeeld. Opnieuw een multi-raciaal gezelschap met vast achtergrondkoortje en een blazerssectie. Het is een vroege Eddy Ouwens-productie en hij zorgt ervoor dat de beknopte biografie van de groep achterop het hoesje komt. 'That's My Problem' is de eigenlijke a-kant van de single, maar... staat sinds 2013 vanwege 'I'm Gonna Love You' in de Blauwe Bak-koffer. De toeters refereren eerder aan Blood Sweat & Tears en CHicago dan aan Stax, de akoestische gitaar kom je ook maar zelden tegen in de soul en het nummer is geschreven door Mike D'Abo van Manfred Mann. De combinatie maakt dat ik het voorzichtig durf te benoemen als 'crossover'.
'Don't call us, we'll call you', is er voor mij niet bij als het komt tot het zoeken van werk. Ik word vrijwel dagelijks met zachte hand naar de uitzendbureaus gestuurd om te informeren naar werk. Wie het eerst komt, wie het eerst maalt? Zo lijkt het wel te gaan met het werk op de zuivelfabriek. Het verzoek is pas binnen gekomen en ik ben de eerste die ter plekke reageert. Ik kan niet op mijn nieuwe puntlaarsjes de fabriek in en dus moet ik rubberen laarzen hebben. Die haal ik bij Scapino en loop dan de hoek om naar het Verzamelwinkeltje. Earth & Fire kost vijf gulden, de rest is slechts een piek per stuk. Omdat deze singles niet zo heel erg interessant zijn, vat ik ze even samen.
1043 Invitation-Earth & Fire (NL, Polydor, 1971)
1044 That's The Way I Like It-KC & The Sunshine Band (NL, RCA Victor, 1975)
1045 An American Dream-Dirt Band (NL, United Artists, 1979)
1046 While You See A Chance-Steve Winwood (UK, Island, 1981)
Niet interessant? Voor Steve Winwood kun je me altijd wakker maken! Alleen Earth & Fire heeft een fotohoes, hoewel Winwood wordt geleverd met het originele Island-hoesje. Dat heb ik inmiddels al een keer moeten vervangen want het oude hoesje ligt uit elkaar. Van 'While You See A Chance' is eveneens bekend dat het zijn eerste rondes heeft gedraaid in de Ludabar. Dan ga ik aan het werk en verdien mijn eerste centjes. Dat wordt in twee etappes besteed aan singles bij 'Golden Years'. Die ga ik weer even apart noemen.
1047 It's My Life-The Animals (NL, Columbia, 1965)
Bam! Die staat! Mijn eerste zelf verdiende centjes en ik koop daar een paar singles van. Het is per slot van rekening 'my life'. Klaas vraagt een tientje voor deze single in een neutrale hoes. Ik ben hem eigenlijk nooit anders tegengekomen, maar gezien de conditie is een tientje nogal fors. De plaat klinkt nog altijd genadeloos hard (ik heb hem zondagavond nog gedraaid) en zuiver, maar toch is-ie een beetje aan de ruige kant om in 1993 een tientje te mogen kosten. Ik denk dat het vooral een 'statement' is geweest.
1048 Three's A Crowd-De Maskers (NL, Artone, 1966)
Nog een single voor een tientje en weer met neutrale hoes. Dit is dan wel weer een single met een heel ander prijskaartje als het fotohoesje aanwezig was geweest. Nederbeat heeft altijd zijn prijs gehad. De Maskers speelt op deze plaat in op de 'pop-art'-rage en dat resulteert in een ietwat tegendraads ritme. Het plaatje speelt zelfs nog een rol bij mijn korte ziekenomroep-carrière. Bij Wolfman Radio heet het een 'trouble shot' (een combinatie van 'double shot' en 'triple shot') en bij de ziekenomroep noem ik het 'Three's A Crowd': Drie platen van dezelfde groep of artiest.
1049 Lovin' Things-The Marmalade (NL, CBS, 1968)
Deze single is niet bepaald in een goede staat, maar ik kan het me nu veroorloven. Kort na de aanschaf zal ik 'Lovin' Things' een tijd niet meer horen omdat ik als een blok voor de b-kant val. Het is een gegeven dat Jimi Hendrix in december 1967 door New Musical Express wordt gevraagd naar zijn favoriete platen van het jaar. Hij noemt daarbij 'I See The Rain' van The Marmalade dat nagenoeg geen succes is geweest in Engeland. Het is begrijpelijk want The Marmalade doet hier alsof het Hendrix in de gelederen heeft. Als dank voor Hendrix' lovende woorden zet men haar versie van 'Hey Joe' op de keerzijde van 'Lovin' Things' en dat klinkt fan-tas-tisch. Stel je eens voor als Hendrix gitaar had gespeeld bij The Hollies?
1050 Take It Or Leave It-The Searchers (NL, Pye, 1966)
En we zijn weer terug bij de singles van een tientje. Deze single heb ik enige tijd geleden te gast gehad in 'Raddraaien' en ontdek daarbij dat het nauwelijks een hit is geweest in Engeland. Onvoorstelbaar, want het is in Nederland juist de grootste hit van de Engelse groep. Een nummer dat altijd smaakt en steevast op de draaitafel komt als ik de betreffende bak in 'The Vinyl Countdown' heb.
1051 1 2 3-Len Barry (Duitsland, Brunswick, 1965)
Soul is nog altijd een beetje 'not done' in mijn verzameling in 1993, maar van dit nummer van Len Barry krijg ik altijd een goed humeur en dus investeer ik een tientje in dit exemplaar met, wederom, een neutrale hoes. Het heeft inmiddels gezelschap gekregen van de Amerikaanse persing en beide hebben lange tijd in de (reserve-) Blauwe Bak gewoond. Het eerdere plan om een 'ere-Blauwe Bak' op te zetten, is definitief van tafel. Ik ga hem wel 'op papier' zetten, maar laat de singles in de betreffende jaren zestig- en zeventig-bakken staan. Len Barry komt zeker in dit lijstje en misschien ook wel met 'Like A Baby'.
Volgende maand gaat het alweer ergens op lijken, dan maar liefst 33 singles. Misschien dat ik deze in twee delen ga doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten