Het leuke om als Nederlander te werken voor een Engels station is dat je twee verschillende hitlijsten kan hanteren. Je kan de Engelse lijst nemen om de Engelse luisteraars een 'bekend deuntje' te laten horen, terwijl je de Nederlandse gebruikt om hem kennis te laten maken met geluiden die nog niet de Noordzee zijn overgestoken. Omdat Nederland op dance-gebied een trendsetter is, komt dit enorm gelegen voor 'Floorfillers'. Toen 'Are You With Me' van Lost Frequencies hier in de top tien stond, had eigenlijk nog niemand in Engeland van het nummer gehoord. Ik draaide het bijna iedere show, maar daar hield het op. De aanhouder wint, want na drie maanden komt de plaat nieuw de Engelse Top 40 binnen en wordt net zo'n grote hit als dat het in Nederland is geweest. De opvolger, 'Reality', heeft in Nederland alweer zijn beste tijd gehad, maar ik zie nu dat die in Engeland op 29 is binnengekomen. Alstublieft Engeland, weer een 'hit' die jullie maanden geleden hadden kunnen horen op Wolfman Radio. Vanavond doe ik het andersom, ditmaal wil ik jullie voorstellen aan een Engelse 'bijna-hit' die in Nederland nog onbekend is. Hoewel er niet veel over valt te vertellen, zet ik 'Don't Give Up (On Love)' van Blinkie in de schijnwerpers.
Er is, geloof ik, wel een tijd geweest dat de Top 40 ook een dance-hitparade had. Ik weet niet of die wekelijks was, maar ik kan me zoiets herinneren uit Top 40-blaadjes uit de late jaren tachtig. Soms een Nederlandstalige parade, welke anno 1988 vrij 'obscuur' is. Nederlandstalige platen slaan dan zelden aan en in de onderste regionen ben je aangewezen op de piraten. Zo is het ook een beetje met de dance. De top 15 is vrij bekend, vaak lange remixen van singles uit de Top 40. Naarmate je onderaan in de lijst komt, zit je meer in de hoek van de discotheken en gespecialiseerde radiostations. Engeland heeft voor bijna ieder genre een aparte hitparade. De Top 40 van rock-singles is hilarisch. Een enkele 'nieuwe' band staat opeens met zeven nummers genoteerd en verder maken 'Iris' van Goo Goo Dolls en 'Bohemian Rhapsody' van Queen nog immer de wacht uit. De dance-lijst is wat dat betreft ietsje spannender. Ook daar regent het 're-entries' van platen die al jaren in de lijst hebben gestaan, maar soms ook iets dat nog niet eens de reguliere lijst heeft gehaald. Uit die laatste categorie komt 'Don't Give Up (On Love)' van Blinkie. Het stijgt van 35 naar 26 in de tweede week van de UK Dance Singles Top 40.
Ik hoor de plaat voor het eerst afgelopen donderdag en vrijdagmiddag, gewoon privé, draai ik hem opnieuw. Zo'n soort plaat is 'Don't Give Up (On Love)', het groeit zó snel dat het al een 'hit' is bij mij voordat het ook daadwerkelijk een notering in een hitlijst heeft gehaald. Het begint met iets dat ik niet anders kan verklaren dan het zachtjes kraken van een plaat en daarmee is mijn interesse meteen gewekt. Wat volgt is, in de 'radio-edit', een compact meesterwerkje met het gevoel van een dance-hit uit de vroege jaren negentig en met een refreintje dat blijft hangen. De stem is afkomstig van zangeres Alahna. Blinkie is een mannelijke producer uit Londen. 'Don't Give Up (On Love)' is Blinkie's eerste single en volgens 'insiders' heeft hij een gouden toekomst. Het gespecialiseerde station Ministry Of Sound draait de plaat helemaal dol als deze in september beschikbaar komt. BBC Radio One volgt ook al snel, terwijl het nummer 'top-views' behaald op het videokanaal van Eton Messy. Inmiddels duiken de eerste remixen ook al op en heb ik de plaat, zo gezegd, donderdag voor het eerst gedraaid in 'Floorfillers'. Nu heb ik deze donderdag geen 'Floorfillers' (wel de 'love show' tussen elf en één onze tijd), toch verwacht ik dat ik deze her en der (waaronder 'Tuesday Night Music Club') nog eens ga draaien. Het is dat soort plaatje dat 'modern' is, maar niet afschrikwekkend en dus multifunctioneel in mijn shows.
Daarmee is het komende weekend al te sprake gekomen: We zenden op Wolfman Radio dan (weer) uit vanaf The Big One, een driedaags festival in het vakantiecentrum Parkdean Sanford. Ik doe, evenals vorig jaar, de 'homebase', dat inhoudt dat ik 's ochtends een ontbijtshow doe (9-11), 's middags twee uren (4-6) en na afloop een show (na 1 uur, allemaal Nederlandse tijden). Dat betekent tevens dat ik gedurende het weekend niet ga publiceren, zoals het nu lijkt, maar ik vul dat later wel weer aan. 'Fingers crossed' en ik kan voor het weekend nog een 'Singles round-up' doen. Ik heb donderdag vijf besteld in Engeland en vanmorgen nog twee. Eentje móest wel, omdat het 'het geluid' is geworden van mijn vakantie in Sleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten