in blijde verwachting

Spannend? Niet een klein beetje! Gisteren is er een probleem opgetreden met onze muziekserver. Uitgerekend in de week voor The Big One, terwijl onze radiobaas zijn studio heeft ontmanteld om op locatie van The Big One live-uitzendingen te verzorgen. Vanavond om acht uur kreeg ik te horen dat de servers weer geactiveerd zouden worden en ruim op tijd voor mijn 'Love Show' die ik om elf uur zou doen. Welnu, het lijkt erop alsof de servers weer zouden moeten werken, maar... plots reageert het ding niet meer op mijn wachtwoord en dus heb ik zojuist de geplande (maar door het 'gedonder' van vanavond zéér slecht voorbereide) show afgeblazen. Hopelijk krijgen de anderen vannacht de server nog wel aan de gang en is het allemaal opgelost voordat ik morgenmiddag om drie uur de lucht in ga met 'The Big Break'. Ik ben en blijf eindeloos optimistisch, maar het is erg vervelend dat het juist nú moet gebeuren. Soul-xotica gaat naar alle waarschijnlijkheid een paar dagen op slot terwijl ik 'hard aan het werk' ben voor The Big One, vandaag wil ik bekijken welke rol de centrale band, The Clash, heeft gespeeld in mijn leven.

Voor wie nog onbekend is met het fenomeen, in het kort nog even een uitleg. Specialized is een stichting die geld inzamelt voor Teenage Cancer Trust en Youth Music UK en dat doet middels muziek-gerelateerde activiteiten. Het idee ontstaat als de vroegere manager van The Specials met iemand zit te praten die het zó jammer vindt dat The Specials nooit meer herenigd zullen worden. Maar... neem een gemiddelde ska-band uit het heden en kijk bij de invloeden. Negen van de tien keren wordt The Specials genoemd. Dan ontstaat het idee: Een festival en een cd van 'nieuwe' bands die onder andere liedjes van The Specials ten gehore brengen. Dat is de eerste Big One in 2012. In 2013 wordt hetzelfde gedaan met The Beat en afgelopen jaar met Madness. Het is tijdens de vorige Big One dat 'grote man' Paul Willo prijsgeeft dat de centrale band van 2015 niet pure ska is en dat daarmee de muzikale horizon wordt uitgebreid. Het blijkt dus om The Clash te gaan. In augustus is de cd verschenen: Zeventig eigenzinnige covers van nummers uit het repertoire van de Engelse band. Komend weekend treden bands op die op de genoemde cd staan, plus anderen die belangeloos willen meewerken om geld in te zamelen voor de goede doelen. Het festival vindt plaats in Parkdean Sandford in het graafschap Dorset, een soort van groot vakantiepark dat helemaal tot de beschikking staat voor de Specialized-organisatie. Het festival wordt gedurende het weekend rechtstreeks uitgezonden op Wolfman Radio. Ik ben de man van de 'homebase'. Ik doe een paar studio-programma's die ik in de laatste alinea even op een rijtje zal zetten. Verder moet ik ook ingrijpen als Parkdean Sandford de 'stream' kwijt raakt.

The Clash is een punkband. Waar of niet waar? Ik sta er wel zo tegenover als Specialized The Clash aankondigt als centrale band van het jaar. Ik heb een handvol singles van The Clash, allemaal min of meer in het punk-idioom, en 'Should I Stay Or Should I Go' is een klein onderdeel van mijn zestienjarige puistenkop-punk-periode. Ik denk dat broer Henk 'Rock The Casbah' in 1982 op single heeft gekocht, het is in ieder geval een nummer dat 'opvalt' voor een zevenjarige. In 1991 koop ik 'This Is England' op single en dan nog het meeste vanwege de aparte uitgave. De single zit namelijk in een hoes die je kan uitvouwen tot een poster. Het nummer zelf is nogal zwak, maar dat is helemaal het manco van de elpee waarvan het afkomstig is. In hetzelfde jaar komt 'Should I Stay Or Should I Go' opnieuw uit dankzij een reclame. Ik begin in november 1991 met het kopen van cassette-singles. De vinylsingle is steeds moeilijk verkrijgbaar en de cassette-single is het alternatief voor wie anno 1991 nog geen cd-speler heeft. In december 1991 maak ik een fietstochtje naar Lemmer en koop daar een paar afgeprijsde cassette-singles. Het zijn 'Highwire' van The Rolling Stones, 'Should I Stay Or Should I Go' van The Clash en nog eentje die me is ontschoten. De bandjes gaan ook steevast mee naar 'T Hokje, onze 'zuipkeet' en staat dus synoniem aan 'de eerste keer dronken' en de eerste sigaretjes. In oktober 1992 neem ik de partij singles over van De Koopermolen en daartussen zit ook 'Rock The Casbah'. Natuurlijk is dat geen punk, maar de band blijft wel dat imago voor mij houden. Tenslotte vind ik in de eerste weken van York de 'tweede uitgaven' van 'Complete Control' en 'Tommy Gun'. Beide singles zijn oorspronkelijk verschenen in neutrale hoezen, maar krijgen in 1979 een heruitgave met fotohoes. Vooral de eerste is uitgegroeid tot een favoriet van de bovenste plank. En... wederom het punk-idioom. Dan 'London Calling'... Ik moet bekennen dat ik me nooit echt in het album heb verdiept, maar heb eens op een rommelmarkt een t-shirt met de print van de albumhoes gekocht.

Het is uiteindelijk pas begin dit jaar dat ik begin te ontdekken wat The Clash allemaal heeft gedaan in haar bestaan. Of beter: Wat The Clash níet heeft gedaan. Hoewel de groep opkomt in de punk-explosie, is The Clash creatiever dan menig andere tijdsgenoot. De groep levert klassieke reggae- en dub-nummers af en wordt met name daarmee op handen gedragen. 'London Calling' is de 'Sergeant Pepper' van een generatie. Het album is héél 1979 met onder andere 'Guns Of Brixton', maar muzikaal ook zeer gevarieerd. En zo zijn nummers als 'Bankrobber' en 'Train In Vain' gaan groeien bij mij en moet ik concluderen dat mijn kortzichtigheid ten opzichte van The Clash mij jaren lang tekort heeft gedaan.

Komend weekend brengen een veelvoud aan bands en artiesten een eerbetoon aan The Clash. Dat zijn niet louter onbekende namen. Zo verheug ik mij stiekem op het akoestische optreden van Jona Lewie. Black Slate, bekend van 'Amigo' uit 1980, is zaterdagavond de hoofdact. Op zondag is dat niemand minder dan The Melodians, een legendarische reggae-groep uit de vroege jaren zeventig. Het schema ziet er dan als volgt uit (met Nederlandse tijden)
Vrijdag 15-18: The Big Break (mijn show)
Vrijdag 18-01: live vanaf The Big One
Vrijdag 01-03: Louwsma Calling (vinyl uit de late jaren 70 en vroege jaren 80)
Zaterdag 09-11: Bed & Breakfast Man (mijn ontbijtshow)
Zaterdag 11-16: onder andere een compilatie van de voorgaande dag
Zaterdag 16-18: The Big Break
Zaterdag 18-01: live vanaf The Big One
Zaterdag 01-03: Louwsma Calling
Zondag 09-11: Bed & Breakfast Man
Zondag 11-16: compilatie van voorgaande dag
Zondag 16-18: The Big Break
Zondag 18-01: slot van The Big One
Zondag 01-03: Louwsma Calling

Zoals jullie zien: Héle korte nachten en veel uitzendingen en dus vermoed ik dat Soul-xotica tot maandag wel dicht zal zitten. Ik hoop jullie gedurende het weekend wel ergens tegen te komen, want dit is een feest dat je niet wilt missen...