De laatste 'Singles round-up' van deze maand. Nee, zeg nooit 'nooit'. Als vaste bezoekers van Soul-xotica zullen jullie ongetwijfeld weten dat ik me moeilijk aan 'geen platen kopen' kan houden. Toch lijkt dit deze maand wel waarheid te worden en dat is niet erg. Financieel trek ik het over het algemeen best goed, maar loop tegen een paar 'andere uitgaven' aan. Nogmaals: Het is niet erg om twee weken geen platen te kopen. Als je kijkt naar de lange lijst van platen die ik in 2015 heb gekocht, behoeft dat geen medelijden. Bovendien kan ik nu ook nog even goed 'wennen' aan de soul-plaatjes zodat ik over een week met de samenstelling van de Blauwe Bak Top 100 kan beginnen. In de vorige editie zaten immers plaatjes die ik nauwelijks 48 uur in huis had. Buiten onze kersverse Week Spot had ik nog een andere Blauwe Bak-single liggen die ik nog niet had voorgesteld in een 'Singles round-up', vanavond ben ik even langs De Tafel gefietst. Bart heeft aardig wat 'soul' toegevoegd aan de singles. Ik heb eentje laten liggen omdat ik hem al heb en ik hem te 'duur' vind voor een 'dubbele single'. Het is 'Do It To It' van The Flamingos op de Amerikaanse Philips. De liefhebber mag zich melden. De vangst vanavond is vier 'soul'-platen en drie uit de late jaren tachtig.
* Sam Bowie & The Blue Feelings- The Times We Had Together (US, Wingate, 1965)
Onze nieuwe Week Spot, dus voor het bericht even terug bladeren.
* Neneh Cherry- I've Got You Under My Skin (Duitsland, Circa, 1990)
Als Neneh in januari 1989 de Top 40 binnenstormt met 'Buffalo Stance' heb ik een 'hekel' aan haar. Dat is niet heel erg vreemd, want ik moet in die tijd helemaal niks hebben van 'raps' en eigenlijk kan driekwart van de Top 40 me niet bekoren. De mening wordt al iets bijgesteld als Cherry vervolgens met 'Manchild' op de proppen komt. Dit nummer heb ik in de midden jaren negentig op single gekocht en is niet zomaar een favoriet geworden. Als 'Woman' verschijnt in 1996 ben ik ook meteen helemaal verliefd en met 'Buffalo Stance' is het tien jaar geleden nog goed gekomen. Ja, ik hou van het werk van Neneh Cherry. Vooruit, omdat het vrijdagavond is, het is ook nog eens een 'lekker stuk'. Ik hoef me dus niet te schamen voor mijn groeiende Neneh Cherry-verzameling? Als ik me niet vergis, heb ik haar singles uit 1989-90 nu bijeen. Ik draai de singles weer ter plekke en ik moet bekennen dat ik deze grotendeels ben vergeten. Natuurlijk... 'I've Got You Under My Skin' is een beroemd Cole Porter-nummer, het is Neneh's bijdrage aan 'Red Hot & Blue- A Tribute To Cole Porter'. De opbrengsten van dat album komen ten goede aan de bestrijding van aids. Maar hoe die nu ook alweer precies ging? Het plaatje is opgenomen met Baby Afrika Bambaataa achter de knoppen en dit heeft zijn weerslag op de ritme-track die me meteen erg goed bevalt. In dat geval is het mooi meegenomen dat de instrumentale op de b-kant staat. Dat ik hem 'vergeten' ben, kan ik me nu wel voorstellen. Het is niet haar grootste hit geweest en, volgens mij, heeft ze ze ook wel beter gemaakt.
* Bobby Hebb- Ooh La La (US, Philips, 1967)
Ik kan het gevoel niet beschrijven als ik 'Ooh La La' op het label zie staan. Het zal toch niet waar zijn? Ik draai hem om en zie 'My Pretty Sunshine'. Nog steeds een 'aah', want die heb ik een paar maanden geleden nog overwogen bij Rarenorthernsoul. Maar nee, ik hoef niet ter plekke te smelten, hoef niet half Meppel bijeen te schreeuwen of wat anders... het is niet 'You Want To Change Me', want deze Bobby Hebb-single staat nog immer hoog op mijn verlanglijstje. Over 'Ooh La La' kan ik kort zijn, het is niet mijn kopje thee. 'My Pretty Sunshine' is veel té poppy, maar toch een heerlijk nummer, dus ik vermoed dat deze nog wel even in de reserve-Blauwe Bak komt te staan. Een puntgave Bobby Hebb-single op styreen voor slechts anderhalve euro? Ik doe het ervoor!
* Little Bob & Big Clyde- Help Me Somebody (US, Big Wheel, 1963)
Bart heeft 'soul' geschreven op het hoesje, maar ik ben hier niet helemaal zeker over als ik hem in handen hou. Drie euro is nogal een gok, maar ik besluit aan het eind de single toch mee te nemen. Nu danst de plaat voor me op de draaitafel en ja... wat zal ik zeggen? Het kan als soul, het kan als rock & roll, het zit er tussen in. Een enthousiast combo met saxofoon en orgel. Het zou ook voor late jaren vijftig-rock & roll kunnen doorgaan. De b-kant, 'No No Baby', heeft meer een Fats Domino-groove en klinkt bluesy. Het is de nieuwsgierigheid die andermaal wint en hij valt me niet tegen. Little Bob komt uit Louisiana en dit is in 1963 zijn eerste single. Tot in de jaren tachtig zal hij geregeld singles uitbrengen voor een verzameling obscure labels. Een eigenaardig ding waar ik nog wat huiswerk naar moet doen voordat ik een eindoordeel kan vellen. Nee, de Blauwe Bak Top 100 is sowieso te hoog gegrepen voor deze...
* Darlene Love- Wait Til My Bobbie Gets Home (US, Philles, 1963)
Hij oogt niet fraai, maar klinkt toch nog wel redelijk. Voor een anderhalve euro kan ik in geen geval zo'n Phil Spector-'girlgroup'-ding laten liggen. Ik geloof dat ik een hoop van die 'girlgroup'-dingen uit de reserve-Blauwe Bak heb gegooid, maar deze mag er een paar maanden in. Het is het bekende 'Wall Of Sound'-geluid van Phil Spector en het is totaal inwisselbaar, maar een erg gezellig plaatje desalniettemin. Dan de b-kant... 'WOW!!!', is het eerste wat me te binnen schiet. Het is niet een instrumentale stoplap zoals bij vele Phil Spector-producties, maar we horen Darlene Love in een fantastische ballade. En ook dat kan ze met gemak aan! Ja hoor, voor deze kant mag die zonder twijfel in de reserve-Blauwe Bak.
* Purple Mundi- Stop Hurting Me Baby (UK, Cat, 1972, re: 2011)
Dit is de 'andere' single die ik al een tijdje heb genoemd. 'Stop Hurting Me Baby' heb ik onlangs veel op een podcast gehoord, maar net als bij Mighty Lovers kan ik me niet herinneren op welke. Feit is dat het origineel erg gewild is. Ik weet niet of die nog op Ebay staat, maar ik hoorde onlangs dat iemand zo'n origineel te koop heeft staan voor achthonderd pond. De plaat is verre van nieuwstaat, maar dat toont wel aan hoe zeldzaam die is. Zelfs met een verhuisvergoeding zoals een paar jaar geleden zou ik nog steeds geen achthonderd pond hebben betaald voor deze, zeker niet als Outta Sight een erg goede heruitgave op de markt heeft gebracht. 1972 is in veel gevallen 'crossover' of 'modern soul', maar 'Stop Hurting Me Baby' heeft alles van een lekkere jaren zestig-stamper en wordt dus in de verschillende dj-scenes erg gewaardeerd. Gezien ik geen grote soul-feesten draai en je bij een radioshow niet in de platenbakken kan kijken, schaam ik me allerminst voor dergelijke heruitgaven. Sterker nog: Outta Sight heeft onlangs eentje uitgebracht met twee pure Casino-klassiekers die ik jaren geleden ontzettend graag wilde hebben. Nu staan ze beide op een betaalbare 'officiële' single, dus denk ik dat die nog eens voorbij gaat komen in een 'Singles round-up'. Purple Mundi is in ieder geval kanshebber voor de Week Spot van volgende week.
* Sam & Dave- Can't You Find Another Way (Barbados, Atlantic, 1968)
Dat de plaat is geperst op Barbados is een 'plusje' voor mij. Ik heb reeds een paar jaar een fascinatie voor 'spouse', de popmuziek van Barbados, maar het valt op dat ze van dansen houden op Barbados. Sam & Dave is 'heavy metal' vergeleken bij veel zoetsappige 'spouse'. Zelf sta ik altijd een beetje sceptisch tegenover Sam & Dave alsmede een aantal label-genoten. Toch kan deze 'Can't You Find Another Way' mijn goedkeuring wegdragen. Misschien wel dé leukste Sam & Dave-single tot nu toe? Nee, dat is niet waar, want 'I Thank You' en 'Hold On I'm Comin' zijn eveneens uitmuntend. 'Soul Man' heb ik nog niet op single, maar die mag er ook zijn. Hij mag in de reserve-Blauwe Bak. 'Still Is The Night' is wederom een ballade en weer veel té zoet voor mijn smaak.
* Squeeze- Hourglass (Duitsland, A&M, 1987)
Ik ken de single jaren lang alleen uit het 'Hitdossier', een tipnotering uit september 1987. Het is pas een half jaar geleden, of daaromtrent, dat ik voor 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' in mijn show 'Tuesday Night Music Club' rondkijk voor een 'Hourglass'. Ik kan de derde niet vinden, maar maak zo wel kennis met het plaatje achter de 'Hitdossier'-vermelding. Squeeze heeft een erg specifiek geluid en wat dat betreft past deze 'Hourglass' helemaal. Dit is prettige ongedwongen pop als 'Cool For Cats' en met de klasse van 'Tempted (By The Fruit Of Another)'. Een lekker plaatje dat ik met alle plezier eens ga opleggen tijdens 'The Vinyl Countdown'. Nu wel weer genoeg reclame gemaakt voor de radioshows? Rechts staat een overzicht van de shows met de Nederlandse uitzendtijden.
* Was (Not Was)- Walk The Dinosaur (NL, Fontana, 1987)
Niet toevallig uit dezelfde collectie, want deze van Was (Not Was) sluit naadloos aan op Squeeze. Of andersom. Gewoon een fijn jaren tachtig-plaatje dat nog niet in de bakken staat. Als ik kijk naar de prijs, een euro, zie ik mezelf het draaien en dus gaat die mee in de tas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten