Ik heb zelfs nog een beetje huiswerk proberen te doen, maar nee... De informatievoorziening omtrent de groep in kwestie is nog minimaler dan menig aankoop uit Amerika. De afgelopen jaren heb ik steeds een 'Nederlandse week' gedaan in deze week en daar hoort ook een Nederlandse Week Spot bij. Het eerste jaar is dat 'Taking It Away (Would Be Breaking My Heart)', de b-kant van 'Keep In Touch' van The Free. In 2013 valt de keuze op 'I Want You Around Me' van J.B. Euson & Stax en afgelopen jaar mocht Spooky & Sue de titel dragen met 'I've Got The Need'. Ik schreef vorige week al dat ik nog 'speelde' met een titel. Dat zou 'You Can Have My Love' van Pepper & Soul zijn geworden, de vroege Philips-opname van de latere 'snelle' Pink Elephant-hit 'Have My Love'. Verder dan wat bezettingen kom ik niet en dus laat ik het onderwerp rusten. De Week Spot van week 42 in 2015 komt dus niet uit Nederland! Het is in 1973 al een 'oude bekende'. Het kost hem steeds meer moeite om in de 'picture' te komen en vaak lukt dat niet, maar het neemt niet weg dat Wilson Pickett een aantal prachtige platen opneemt in de jaren zeventig. Eentje is deze week de Week Spot: 'Mr. Magic Man' (1973).
Wilson Pickett komt op 18 maart 1941 ter wereld in Prattville in Alabama. Hij is de vierde in een gezin van elf kinderen. Wilson leert niet alleen zingen in de baptistengemeente, maar krijgt ook te maken met een levensgevaarlijke moeder. Ze sloeg Wilson en de kinderen met alles wat ze in haar handen kreeg. Wilson vlucht als kind naar een bos en blijft daar een week met zijn hondje. Als veertienjarige verhuist hij naar Detroit en gaat bij zijn vader wonen. Pickett heeft de kerk achter zich gelaten en zingt inmiddels op straat onder de invloed van Little Richard. In 1955 wordt hij lid van de gospelgroep The Violinaires. Na vier jaar schakelt hij over op het seculiere werk middels de groep The Falcons. In 1962 verschijnt de eerste single van Pickett. Zijn singles doen het meteen goed op de Rhythm & Blues, maar het 'mainstream'-succes blijft wat achter. 'It's Too Late' bereikt in 1963 met pijn en moeite de 49e positie. Dan verschijnt in 1965 het titelnummer van zijn tweede album op single en is het hek van de dam. 'In The Midnight Hour' piekt in de R&B op 1 en in de Hot 100 op 21. In Engeland schopt de single het tot een twaalfde plek. In Amerika heeft Pickett nummer 1-hits op de R&B met 'In The Midnight Hour', '634-5789', 'Land Of 1,000 Dances', 'Funky Broadway' en 'Don't Knock My Love'. 'Land Of 1,000 Dances' piekt op zes en 'Funky Broadway' op acht in de Hot 100.
Ik ben normaal gesproken niet zo'n liefhebber van Stax en Atlantic, maar er zijn een paar uitzonderingen. Terwijl iedereen weg loopt met 'Otis Blue' van Otis Redding word ik daar koud noch warm van. Sam & Dave is me té druk. Wilson Pickett is één van de weinigen, samen met onder andere Joe Tex, die bij mij al heel vroeg 'kan'. Ik vind 'Land Of 1,000 Dances' al een erg bijzonder nummer, de rest van Pickett's repertoire begint te wennen als ik in 1990 voor de eerste keer 'The Commitments' zie. Jaren later, bij mijn verblijf in Engeland, verbaast het me welke impact 'The Commitments' op de Engelsen heeft gehad. Hoewel Pickett eveneens wordt genoemd in 'The Blues Brothers', heeft deze bij de Engelsen weinig indruk achtergelaten. De soundtrack van 'The Commitments' is zo eentje die je in iedere cd-jukebox tegenkomt. 'Mustang Sally' is daar wat 'Shake A Tail Feather' of 'Everybody Needs Somebody To Love' uit 'The Blues Brothers' voor ons is: Het signaal dat het feest kan beginnen. Nee, laat de Deurzakkers maar thuis. Wel grappig... Pickett heeft immers in 1967 een knaller van een hit gehad met 'Everybody Needs Somebody To Love'. Hij mag in 1998 in 'Blues Brothers 2000' aantreden met collega's Eddie Floyd en Jonny Lang.
In de jaren zeventig gaat het een stuk minder met Pickett. Hij zal sowieso na 'Funky Broadway' niet meer de top tien in de Billboard halen, maar na 1970 is zelfs top twintig een luxe. Op de R&B blijft hij onveranderd scoren. In 1973 verschijnt Pickett's eerste elpee voor RCA, 'Mr. Magic Man'. Het titelnummer verschijnt als single en doet 98 in de Hot 100 en 16 in de R&B. Genoeg reden voor RCA om de single eveneens in Europa uit te brengen. 'Mr. Magic Man' is soul 'zoals het weinig meer wordt gemaakt'. De scherpe randjes als ten tijde van 'Mustang Sally' zijn eraf. Het is echter ook nog lang voor de intrede van de disco en het resultaat is een mid-tempo ding waar de soul van afdruipt. In het laatste stuk mag Pickett zelfs nog even zijn 'kreuntjes' uit de archieven halen. Het is duidelijk Wilson Pickett en het is duidelijk vele jaren na het succes. De R&B-noteringen zijn voor RCA té minimaal en Pickett wordt in 1975 gedumpt. Hij maakt dan een elpee op zijn eigen Wicked-label en in 1978 eentje voor Big Tree. In 1979 komt hij bij EMI en ik heb enkele nummers van 'I Want You' gehoord waarvan ik erg onder de indruk ben. Zijn laatste album is 'It's Harder Now' uit 1999 dat volop in de prijzen valt zonder dat het een groot succes is.
Pickett heeft een wild leven. Al in de jaren zestig is hij geobsedeerd door wapens en wordt in de jaren negentig gearresteerd voor verboden wapenbezit. Hij wordt talloze keren gepakt met drugs op zak en in de jaren negentig veroorzaakt hij een verkeersongeluk nadat hij heeft gedronken. Hij brengt geruime tijd door achter de tralies en 'It's Harder Now' is het resultaat van zijn vrijlating. Hij blijft tot en met 2004 regelmatig optreden, maar moet dan stoppen vanwege ziekte. Daar vindt hij opnieuw de Liefde van de Here en hij vertelt zijn zus dat hij een gospel-album wil opnemen. Zover gaat het niet komen want op 19 januari 2006 krijgt Pickett een hartaanval. Hij is dan slechts 64 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten