Morgen krijgen jullie niet alleen de Week Spot van deze week, maar ook de vijfde 'Singles round-up' en dan zit ik weer op schema. De weekeinden zijn ietwat 'rommelig' de laatste tijd en ik verwacht niet dat het dit weekend anders zal verlopen. We gaan als Wolfman Radio-presentatoren samen een uitzending doen van 52 uren. Ofwel... 53 uren, want van zaterdag op zondag gaat de wintertijd in. Ik ben degene die meteen daarvan profiteert, want ik ben op dat moment 'in de lucht'. Het lijkt op papier drie uren te worden, maar feitelijk is het dus vier uren. Ik krijg ze wel vol! Dan volgt een héle korte nacht, want rond het middaguur word ik opnieuw verwacht op het appel komen en dan voor twee uren. Eventuele fietstochten zijn van de baan komende zondag, maar daar staat tegenover dat ik zaterdag overdag eens 'vrij' ben. Vandaag de tweede greep uit de platen die ik gisteren in Zwolle heb gekocht.
* The Dells- Learning To Love You Was Easy (Italië, Cadet, 1975)
Het is eigenlijk best gek. Ik weet heus wel dat The Dells meer heeft gedaan dan de 'Love Is Blue'-medley, maar toch denk ik iedere keer aan een slijper als ik een plaat van The Dells zie. Terwijl de groep ook het aanstekelijke 'Wear It On Our Face' op haar naam heeft staan en 'Poor Little Boy' uit de Blauwe Bak juist fijne midtempo is. The Dells in 1975? Daar kan ik me geen voorstelling bij maken als ik dit plaatje in mijn handen hou, maar het hoeft slechts vijftig cent te kosten. En? Het bestaat! The Dells levert hier een opzwepend disco-nummer af. Een plaat die gegarandeerd de Blauwe Bak in gaat!
* Betty Everett- Happy I Long To Be (US, C.J., 1961)
Ik heb sinds jaar en dag een bijzondere interesse voor Betty Everett. Tot nu toe heeft dat 'Getting Mighty Crowded' opgeleverd en het even leuke 'Trouble Over The Weekend'. Bij het zien van deze van Betty Everett begin ik te glimlachen. Uitgebracht op een obscuur label uit Chicago terwijl Betty haar platen door Vee Jay werden gedistribueerd? Betty is al een tijdje bezig in de muziek als ze in 1964 een hit scoort met 'It's In His Kiss', ook bekend als 'The Shoop Shoop Song'. In de jaren ervoor maakt ze een hele rits platen voor het C.J.-label en die krijgen nauwelijks een landelijke distributie. 'Happy I Long To Be' is petticoat en suikerspin in het haar. Vroege 'girl group pop' dat binnen een paar jaar héél snel volwassen zal worden, maar dat in 1961 nog immer onschuldig is. Niet essentieel voor de Blauwe Bak, maar wel enorm schattig.
* Betty Everett & Jerry Butler- Let It Be Me (US, Trip, 1964, re: 1971)
De '1971' is een schatting, ik weet dat mijn Patti Labelle & The Bluebelles op Trip uit dat jaar komt en deze zal ook uit die contreien komen. Trip is een Amerikaans label dat in de eind jaren zestig en begin jaren zeventig 'vergeten' rhythm & blues en doo wop doet verschijnen en waarover de meningen verschillen of het wel een legale partij is geweest. Veel van de opnames klinken dof alsof ze rechtstreeks van de originele plaat zijn opgenomen. In dit geval staat Jerry's solo-hit uit 1964, 'I Stand Accused', op de keerzijde. Als dit hoesje écht bij de single hoort, heeft de vorige eigenaar twee pond ervoor betaald bij een internetwinkel uit het Engelse Epsom. Zelf had ik dit niet betaald voor de plaat, maar vijftig cent is een mooi prijsje! Op zichzelf is 'Let It Be Me' een mooie uitvoering, maar ik neig dan al snel naar de uitvoering van The Sweet Inspirations.
* Five Stairsteps & Cubie- Stay Close To Me (US, Curtom, 1968)
Het hoesje beschrijft de plaat als een 'VG+' en dat is 'matig, maar goed genoeg om te dj-en'. Zelf kan ik helemaal geen mankement vinden aan de plaat. Het is op 'gevaarlijk' styreen, maar deze klinkt overal even zuiver. Omdat de kans groot is dat dit de Week Spot gaat worden, hou ik het nu kort.
* Flashback- There He Comes (Frankrijk, Vogue, 1970)
Tja, wat moet je hiermee? Voor vijftig cent te aardig om te laten liggen, maar verder gaat deze single heel snel de jaren zeventig-bak in. 'There He Comes' begint dreigend met een orgel, maar zakt daarna heel snel in. De b-kant heeft een leuk breakbeat-slagje erin zitten, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat de plaat daar leuker van wordt. Het kan ook niet altijd feest zijn.
* Fleetwood Mac- Sara (NL, Warner Bros., 1979)
Bij een andere dealer koop ik een paar singles die ik met enige schaamte afreken. Alice Cooper is daar eentje van en ook bij Fleetwood Mac probeer ik oogcontact te mijden. Stel je eens voor dat de handelaar zou ontdekken dat ik compleet weg smelt bij het horen van 'Sara'? Mijn complete imago naar de haaien. O ja, dan is er ook nog een weblog. Wat ga ik hen vertellen? Dat deze plaat heel per ongeluk in mijn tas is terecht gekomen? Nee, ook hier ga ik met de billen bloot. Ik vind 'Sara' van Fleetwood Mac een prachtnummer en daarmee is de kous af voor mij!
* Bobbie Gentry- Somebody Like Me (NL, Capitol, 1971)
Nog zoiets... Bobbie Gentry. Daar hoef ik nog niet eens bij het plaatje weg te smelten, alleen al een foto van mevrouw Gentry is genoeg. Verder leunt Bobbie als een country-madam dicht aan de soulpop en dat maakt me bij voorbaat nieuwsgierig naar iedere plaat van haar. Deze 'Somebody Like Me' blieft een euro en dan heb je een plaatje in zo'n 'neutraal' EMI-'foto'-hoesje (zonder foto...) in complete nieuwstaat. Zelfs het 'hartje' voelt nog erg vers aan. 'Somebody Like Me' is precies datgene waarop ik hoop. Uptempo, toeters en gewoon een lekker nummer.
* Buddy Holly- Heartbeat (NL, Coral, 1958, re: 1966)
De precieze reden kan ik niet ontdekken, maar feit is dat de Nederlandse tak van Coral (Phonogram) in 1966 een stortvloed aan Buddy Holly-singles opnieuw uitbrengt. Op 14 maart 1966 zijn dat er drie: 'Listen To Me', 'Rave On' en 'Heartbeat'. Op 12 april 1966 verschijnen 'Peggy Sue' en 'It Doesn't Matter Anymore'. Later komen 'Valley Of Tears' en 'Maybe Baby' uit en allemaal hebben ze dezelfde hoes, maar steeds in een afwijkende kleur. 'Heartbeat' is een kopie van de Amerikaanse single uit 1958 met 'Well... Allright' als de b-kant. De single is keurig en hoeft toch maar twee euro te kosten.
* Honey Cone- One Monkey Don't Stop No Show (Canada, Buddah, 1971)
Er stond me iets van bij en sinds ik hem heb beluisterd, weet ik het zeker! Ik ben deze single onlangs nog ergens tegengekomen. Ik weet niet meer of het een veiling is geweest of een webwinkel. Nu heb ik deze fraaie Canadese demo te pakken voor drie euro. Honey Cone komt in Amerika en Europa uit voor het Hot Wax-label en heeft in 1971 een flinke hit met 'Want Ads'. Deze demo heeft een 'part II' op de b-kant in plaats van de reguliere flip 'Stick Up'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten