Ik zou na zondag eigenlijk geen platen meer kopen. Althans, deze maand niet. Toch heb ik zojuist een hele impulsieve aankoop gedaan. Een plaatje dat me ineens te binnen schiet en waarvan ik vervolgens ontdek dat ik nét op tijd ben. De (nieuwe) single is bijna uitverkocht en de originele is me ietsje te duur. Vooruit dan maar! Bovendien heb ik de afgelopen dagen een bestelling geplaatst voor honderd blanco papieren hoesjes, want daar zit ik even door heen. De singles van zondag zijn, een paar uitzonderingen daargelaten, in zeer tragische plastic hoesjes verpakt. Zo wil ik ze voor geen geld in mijn koffers hebben! Vandaag de volgende negen uit de partij van zondag. Of zijn het er acht? Zeven en een dubbele single die ik al in de koffers heb staan? Ja, eigenlijk dat laatste. Een plaatje waarbij de vijftig cent té aantrekkelijk is om de platen te laten liggen.
* Martha & The Muffins- Echo Beach (UK, Dindisc, 1980)
Het jaar 2015 heeft me niet alleen prachtige soul-platen opgeleverd, maar ook op pop-gebied en dan met name de jaren tachtig, is het een vruchtbaar jaar geweest. Veel daarvan heb ik te danken aan De Tafel. En het was ontzettend leuk om weer even terug te gaan naar de basis. Ik heb na jaren een aantal singles aan de bakken toegevoegd waar ik door de Northern Soul-hobby niet meer aan toe kwam. Denk bijvoorbeeld aan 'Every 1's A Winner' van Hot Chocolate. De plaat zal ongetwijfeld een paar keer dicht in de buurt zijn geweest, maar ik ben hem niet tegengekomen. 'Echo Beach' van Martha & The Muffins is een vrij recente ontdekking. Ik koop in 2011, samen met de cd van Hooverphonic, een cd-box met 'zomerhits'. Een allegaartje! Eén cd is gevuld met leuke jaren tachtig-hits en daarbij zit ook deze 'Echo Beach'. De single wil tot zondag maar niet op mijn spoor komen, maar hier is-ie dan. Beter dan dit kon ik hem niet wensen!
* The Odessy- Everything Will Be Alright (US, Imperial, 1968)
Natuurlijk weet ik wel dat de soul- en disco-groep Odyssey pas in 1977 is opgericht en toch voelt dit zondagmiddag als een héle grote ontdekking. Achteraf gezien kan ik ook wel concluderen waarom de aanblik van de plaat mij zo opgewonden maakt. Het is een zogenaamde 'Audition Record', de manier van Imperial, Liberty en United Artists om een 'promo' te betitelen. Hoewel deze van The Odessy op Imperial is, staat dezelfde tekst ook op de Liberty-single 'Can I Say I Love You' van Blue Magic, een plaatje dat héél hoog op mijn verlanglijstje staat. Helaas. Het is niet allemaal goud wat er blinkt. The Odessy is folkpop met een aanstekelijk refreintje dat in je hoofd blijft zitten. De a-kant is 'Part I' en is 'instrumentaal'. Dat wil zeggen: De refreintjes worden gezongen, maar de coupletten zijn instrumentaal. Kantje twee is de vocale kant met genoemde coupletten. Geen slechte plaat, maar ook niet wereldschokkend.
* Paper Dolls- Something Here In My Heart (UK, Old Gold, 1968, re: 1985)
Eigenlijk de b-kant van 'That Same Old Feeling' van Pickettywitch, maar Paper Dolls is de reden van aanschaf. Ik heb 'My Life' lang geleden in de Blauwe Bak toegelaten nadat ik me eerst er tegen heb verzet. Deze zal eveneens haar plekje krijgen in de koffer, want ik vind de Paper Dolls té schattig voor de jaren zestig-bak. De plaat staat daar in goed gezelschap, want ook 'Baby Now That I've Found You' van The Foundations staat tussen het 'serieuze' soul-werk.
* Pepper & Soul- Have My Love (NL, Pink Elephant, 1969)
Grappig! In de introductie van de Week Spot van vorige week schrijf ik dat ik heb getwijfeld om tóch een Nederlandse Week Spot te doen. De keuze was dan gevallen op de 'oerversie' van 'Have My Love' van Pepper & Soul. De latere hit ontbreekt dan nog altijd in mijn bakken. Dat is nu dus veranderd! Hij golft als het Limburgse landschap, maar voor vijftig cent hoor je mij niet klagen. Ik heb alle tijd om de plaat met fotohoes te zoeken. Toch even snel het verhaal? Jimmy Pepper is een zanger uit Roosendaal die al vanaf 1964 singles maakt en in 1968 Pepper & Soul formeert. Hij is dan inmiddels naar Amsterdam verhuisd. Voor Philips maakt hij een plaat: 'My Love, Love My Soul' op de a-kant en 'You Can Have My Love' op de b-kant. Tony Vos tekent voor de productie welke rauwe soul laat horen als bijvoorbeeld Blues Dimension. Een paar maanden later neemt Pepper & Soul de single opnieuw en onder leiding van John Van Setten wordt het tempo opgevoerd en het geluid minder gruizig gemaakt. De 'nieuwe' 'Have My Love' (met 'Love My Soul' op de b-kant) sluit naadloos aan op het populaire Stax-werk. Beide nummers worden op de Philips-uitgave toegeschreven aan 'D. Tholen', op Pink Elephant krijgt John Van Setten alle lof toegezwaaid. Ook wel een beetje vreemd omdat John Van Setten eigenlijk een manager is. Hij heeft met onder andere The Outsiders gewerkt ('The Ballad Of John B.' op de flip van 'Touch' is opgedragen aan John B. Van Setten). Freddy Haayen is de 'executive producer'. Op Pink Elephant bereikt de single een elfde plek op de Top 40. Pepper & Soul gaat dan verder als Pepper & Salt met een andere zanger en scoort eind 1969 een tweede hit met 'It Was Yesterday Today'. Meer informatie is er niet en dat is een reden waarom Wilson Pickett de eer heeft gekregen van de Week Spot.
* Shades Of Blue- How Do You Save A Dying Love (US, Impact, 1967)
De 'duurste' single van zondag. Deze moet vijf euro kosten en dat is geen cent te veel voor deze fraaie persing. Shades Of Four is een groep uit Detroit en brengt middels deze single een hoop legendarische namen samen. Zo wordt 'Dying Love' geschreven door niemand minder dan Edwin Starr. Die laatste is dan nog verbonden aan Ric-Tic dat niet veel later door Motown wordt gekocht. Starr is één van de weinige artiesten die mag blijven van Motown. De b-kant is een uptempo 'stormer' uit de pen van Duke Browner. De a-kant wordt gearrangeerd door de heren Theodore en Coffey, 'All I Want Is Love' wordt onder handen genomen door Mike Terry. Voor de laatste ga ik binnenkort waarschijnlijk een standbeeld oprichten. 'How Do You Save A Dying Love' is 'ballad-with-a-beat', een plaatje dat in mijn collectie 'past' bij 'Goin' Goin' Gone' van The Broadways om maar iets te noemen. Er staat op dit moment eentje op Discogs met een zwaar mishandeld label en deze zou twee dollar moeten kosten. Vijf euro voor een puntgaaf exemplaar is dus een koopje?
* Bunny Sigler- Let Me Party With You (US, Salsoul, 1977)
Deze plaat heeft twee argumenten om tot een blindelingse aankoop over te gaan. Ten eerste is dat Bunny Sigler, ten tweede is het Salsoul. Bunny Sigler is al jaren een favoriet. Ik heb geprobeerd om 'Tossin' And Turnin' (1973) tot een nieuwe soul-hit te maken, daar ik nog een stuk of acht exemplaren heb liggen. Nog geen succes gehad. Eerder dit jaar heb ik 'There's No Love Left' gekocht en ik heb 'Girl Don't Make Me Wait' al jaren in de koffers zitten. Bunny Sigler is een held voor mij! Met Salsoul kun je evenmin de mist ingaan. Je weet bij het label meteen wat je kan verwachten. Salsoul-platen zijn erg gewild in The Garage in New York, één van de hipste discotheken van de jaren zeventig. De jongens van The Casino in het Engelse Wigan gaan daar ook eens een kijkje nemen en omdat ze in Wigan, naast de Northern Soul-oudjes, ook iets 'nieuws' willen hebben, adopteren ze de Salsoul-catalogus. Vooral omdat Salsoul op dat moment nog geen hit heeft gehad in Engeland en dus nog steeds 'underground' is. Ik weet niet hoe ver deze van Bunny Sigler het heeft geschopt, maar 'Janice' van Skip Mahoney (1980) is een grote hit geworden in de Northern Soul. Bunny Sigler op Salsoul levert gewoon goede disco op, niet wereldschokkend, maar tevens té leuk om te laten liggen.
* Judee Sill- Jesus Was A Cross Maker (NL, Asylum, 1972)
Een vervangend exemplaar. Ik koop mijn eerste exemplaar van de Judee Sill-single in 1995 en met name omstreeks 2001 draai ik die plaat helemaal aan gort. De stem van Judee Sill overvalt me dan nogal plotseling en dat heeft ze bij méér gedaan. Andy Partridge, frontman van XTC, is bijvoorbeeld zo'n fan-voor-het-leven, hij heeft tien jaar geleden gezorgd voor een fraai overzicht van Judee Sill's werk op cd. Ik heb mijn exemplaar, geloof ik, al een tijdje niet meer gezien, maar ik vermoed het ergste. Deze is met fotohoes en slechts een euro, dus we kunnen weer even. Om en nabij Pasen heb ik de single een paar maal gedraaid in 'Tuesday Night Music Club' en dat ging gepaard met laagjes kippenvel, dus wat dat betreft is dit nieuwe exemplaar meer dan welkom!
* Soul Survivors- Explosion In Your Soul (US, Crimson, 1968)
* Soul Survivors- Explosion In Your Soul (US, Crimson, 1968)
Ik kan me wel herinneren dat ik de plaat in de midden jaren negentig vrij regelmatig ben tegen gekomen. De single zit nog niet heel lang in de Blauwe Bak en deze heeft last van 'distortion'. Nu heb ik deze twee exemplaren nog niet getest, maar ik denk dat er wel een betere tussen zit. En die andere? Om te houden indien de tweede ook 'stuk' gaat of toch eens ruilen/geven aan iemand die het plaatje nog niet heeft? Voorlopig zal die nog wel even in mijn bezit blijven, denk ik zo. Eigenlijk zijn dit er dus 8 en een extra exemplaar en omdat ik niet meer ga kopen deze maand, stel ik jullie bij deze ook de laatste aanwinst voor aan jullie. Ik verwacht deze volgende week binnen te krijgen.
* The Mighty Lovers- Ain't Gonna Run No More (UK, Soul Junction, 1968, re: 2015)
Een klein mysterie. De ene bericht over een single op een obscuur label uit Detroit dat desondanks voor weinig is te bemachtigen totdat de crossover-fans het ontdekken. Soul Junction zélf spreekt van onuitgebrachte opnames. Ik heb hem via Youtube beluisterd en ik moet erkennen, ik ken hem ietsje anders... Waarschijnlijk dat de Soul Junction-persing toch 'outtakes' zijn. Het is echter zo'n plaatje dat eenmaal hoort en dat vervolgens een dag in je hoofd blijft wonen. Op een gekke manier heeft dit nummer de afgelopen zomer heel vaak in mijn hoofd 'gespeeld', maar kon ik nooit grip krijgen op de titel. Vanavond kwam het andermaal langs en nu kon ik wel de titel bedenken. Toen is het dus even snel gegaan. 'Geen platen meer kopen deze maand', is sowieso een belofte waar ik me nimmer aan kan houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten