Singles round-up: oktober 2

Een vreemde dag. Ik ben al vroeg op de zaak in de veronderstelling dat ik moet bezorgen in Meppel, maar daar is de opbrengst zó tragisch dat je met z'n tweeën voor de koffiepauze klaar kan zijn. De geplande mailing had ik over het hoofd gezien, maar die komt pas morgen of overmorgen. Dat is eentje van enkele duizenden die uitgezocht moet worden, dus daar gaan ook meerdere dagdelen in zitten. Dan bevind ik me opeens in de auto naar Zwartewaterland en mag in Genemuiden post bezorgen. Ik ben hier een paar weken geleden 'voor het eerst' geweest. Tussen aanhalingstekens omdat ik wel een paar maal door Genemuiden ben gefietst, maar dit is de tweede maal dat ik écht het centrum in ga. Sommige dingen veranderen nooit en ook nu kan ik tevreden vaststellen dat ik Genemuiden na tweemaal bezorgen 'begrijp'. Wat aanvankelijk losse woonwijken zijn, daar komt vandaag ineens logica in de samenstelling. Ik kijk nu al uit naar een volgende keer! Ik ben vandaag 'vroeg' klaar en onderweg naar de stad denk ik aan Soul-xotica en parkeer even later mijn fiets bij De Tafel. Tijd voor een tweede 'Singles round-up'!. Tien singles voor zeven-en-een-halve euro.

* Jon Anderson- Easier Said Than Done (Duitsland, Elektra, 1985)
Helaas... té laat! De huurder met de partij waar ik in augustus flink boodschappen heb gedaan, heeft zijn handel opgehaald. Die single van The Pebbles 'die ik altijd nog eens moest ophalen', is ongetwijfeld mee gegaan. Ach, je kan ook niet alles hebben? Het was een single van de Belgische band uit de vroege jaren zeventig. Bart heeft zijn handel singles flink uitgebreid met een verzameling die afkomstig lijkt te zijn van een dj. En dan eentje van het zeldzame soort die ontzettend zuinig is geweest op zijn platen. We hebben het over enkele grote hits, maar geen vuiltje aan de lucht als je naar het vinyl kijkt. Ik trap vandaag af met deze van Jon Anderson. Over elf weken is het bijna zo ver... Toch moet ik bekennen dat ik 'vergeten' was dat 'Easier Said Than Done' een kerst-single is geweest. De vredesboodschap is vrij universeel, het is pas als 'Komt Allen Tezamen' in de 'break' voorbij komt dat bij mij het kwartje valt. 'Easier' is geschreven door Vangelis en ik mag die man niet luchten. De afsluitende toon op de synthesizer vind ik dan net zo hilarisch als het 'ta-ta-ta' in 'I Just Called To Say I Love You'. Verder een leuk plaatje dat ik best durf te draaien in de overige vijftig weken van het jaar.

* Cameo- Word Up! (NL, Mercury, 1986)
De voormalige eigenaar heeft een uitmuntende muzieksmaak in de jaren tachtig. Van alles en nog wat, maar dan wel het kwaliteitsspul. Rock, funky dingen, maar ook pure pop-dingen die niets te zoeken hebben op de dansvloer. Ik vraag me dus ook af wat voor dj deze man is geweest, als hij al dj is geweest. Zijn 'nummering' lijkt niet echt logisch, maar wijst wel op een collectie van duizenden. De singlehoesjes hebben allemaal een sticker van 'onze' grote vriend met het adres en de woonplaats. Nee, dat vind ik niet storend... een plaatje gaat 'leven' met zo'n sticker. Ik doe vandaag vooralsnog 'boodschappen' in de euro- en vijftig cent-singles. Alles dat ik heb uitgezocht voor vijftig cent mag blindelings mee. Daar hoort ook deze altijd fijne 'Word Up!' van Cameo bij.

* The Robert Cray Band- Don't Be Afraid Of The Dark (NL, Mercury, 1988)
Dat laatste geldt eveneens voor Robert Cray en na een beluistering van vanavond moet ik stellen dat ik het minder had kunnen doen. Natuurlijk ligt 'Don't Be Afraid Of The Dark' nog vers in mijn geheugen, maar Robert Cray is een naam waarvan ik spontaan een uitslag krijg. 'Right Next Door' ligt daar eveneens voor vijftig cent en ik geloof dat ik die ook al heb, maar als we het over een plaat hebben die 'overplayed' is in mijn opinie, dan gaat Cray op dezelfde stapel als 'Black Velvet' van Alannah Myles. 'Don't Be Afraid' is wederom blues met een laagje sacharine, maar op een gekke manier 'raakt' me dat vanavond.

* INXS- Need You Tonight (NL, Mercury, 1987)
Nee, het zijn niet alleen maar singles op Mercury in deze 'Singles round-up', het valt me nu trouwens ook pas op. De Tafel in Meppel is de afgelopen maanden goed geweest voor mijn verzameling INXS-singles en hier is weer eentje! Ik heb al vaker gezegd dat ik nooit een hele grote INXS-fan ben geweest, maar dat de aanbiedingen van de afgelopen maanden te leuk waren om te laten liggen. Deze 'Need You Tonight' is een schaarse INXS-hit die ik wel heel erg weet te waarderen en welke nog vaak zijn rondjes zal mogen draven.

* The Pretenders- Don't Get Me Wrong (Duitsland, WEA, 1986)
Ik snap niet waarom 'Hymn To Her' vijftig cent extra moet kosten. Ik wil dat nummer eerst nog eens op Youtube horen, voordat ik overga tot aankoop, want die ben ik wel 'vergeten'. Dat geldt niet voor 'Don't Get Me Wrong', want dat is zo'n single die ik eigenlijk nooit bewust heb gezocht en die toch al die tijd op mijn wenslijst staat. 'Een fraai exemplaar voor weinig en dan mag die zeker mee', zo'n soort van criterium. Deze slaagt voor een euro met vlag en wimpel. De tijd zal leren of we de groep van Chris B. Hynde (zoals ik haar sinds jaar en dag op de radio noem) opnieuw gaan tegenkomen in deze serie, anderhalve euro voor een jaren tachtig-single moet echt iets bijzonders zijn voor mij...

* Supertramp- It's Raining Again (NL, A&M, 1982)
Omdat we (lees: Wolfman Radio) 'iets' hadden 'gepland' voor het volgende weekend, zou ik dit komende weekend een dubbele '7" Collection' doen. Dat plan blijft staan, ik ga nu voor zondag 18 eveneens een '7" Collection' in plannen. Komende zaterdag ga ik naast drie bakken jaren zestig, zeventig en tachtig ook de tien singles van vandaag draaien. Jullie zijn dus van harte welkom vanaf 23.00 uur op Wolfman Radio deze zaterdag. Ik kan alvast gaan nadenken over een 'cheesy link' voor Supertramp. Als het KNMI gelijk krijgt, is het dit weekend wederom vrij droog en oogt zondag wéér aantrekkelijk voor een fietstocht! Sinds zondag heb ik nog één verzoekplaatje qua fietsen en dat is opnieuw een tocht van omstreeks 150 kilometer. We zullen zien!

* Tanita Tikaram- Twist In My Sobriety (Duitsland, WEA, 1988)
En dat bedoel ik... de voormalige eigenaar van deze partij gaat niet alleen voor rock en funky, maar reserveert ook een plek voor dit betoverende plaatje van Tanita Tikaram. Ik leer vandaag tevens dat Rod Argent van The Zombies en diens' eigen Argent mede-producent is van Tanita Tikaram. Het geeft het alleen maar meerwaarde voor mij, hoewel het nummer al prachtig is zonder die info. Van Meppel tot thuis speelt die voortdurend in mijn hoofd, het is dat soort van nummer en met de herfst voor de deur is het plots een prachtige soundtrack.

* UB40- Come Out To Play (Duitsland, Virgin, 1988)
Mijn collega Lee heeft er geen goed woord voor over. Ali Campbell heeft zich jaren geleden los geweekt van UB40 en heeft nu met twee andere ex-leden een UB40. Tegelijk is het oorspronkelijke UB40 ook nog immer actief. UB40 is vanaf de oprichting al geen standaard-band. De leden getuigen met elkaar van hun liefde voor ouderwetse reggae en de zangmicrofoon gaat van hand tot hand in de band. Dat Ali Campbell hem vasthoudt op enkele van de grote hits is 'toeval'. In de jaren negentig zet Campbell een punt achter zijn verblijf in UB40, maar de band gaat onverdroten voort. Tegenwoordig is daar de situatie dat Ali het festival-circuit afstruint met een compilatie van de grote hits van UB40 en dat het originele UB40 nauwelijks aan de bak komt. UB40 is een band waarvan ik nooit bijzonder veel van heb gehouden, maar dat alom aanwezig is in de late jaren tachtig. Je ontkomt er niet aan. En toch is 'Come Out To Play' voor mij 'een zwart gat', een titel uit het Hitdossier waarmee ik geen associatie heb. Voor vijftig cent mag ik het proberen en nee... deze ga ik niet grijs draaien.

* Vaya Con Dios- What's A Woman (Duitsland, Ariola, 1990)
Het is voor mij geen verrassing als blijkt dat wij, Wolfman-presentatoren, voor niets liedjes hebben uitgezocht voor de verjaardagsshow van een week geleden. Deze van Vaya Con Dios heb ik in de lijst gezet omdat ik graag wat krediet wil geven aan de vrouw van de radiobaas. Zonder haar was Wolfman Radio in een vroeg stadium gestorven. Welk nummer zullen we daaraan verbinden? Ik besluit teneinde maar deze van Vaya Con Dios in te dienen, maar... zoals verwacht... wordt er niks uit onze lijst gedraaid! Als broer Jelte in 1995 naar Denemarken verhuist, neem ik voor vijfentwintig gulden een zak met cd-singles over. Daar zit ook deze van Vaya Con Dios tussen. Het klinkt gek, maar die cd-single is rechtstreeks aanwezig bij herinneringen uit die tijd, de vroege zomer van 1990, en dat maakt dat ik het nummer heel vaak op een cassettebandje zet. Twintig jaar later zijn de meeste van deze cd-singles tot stof vergaan en kan ik me nu tegoed doen aan de vinylsingle voor vijftig cent. Met de (redelijk) recente soul-interesse begin ik 'What's A Woman' steeds beter te 'snappen'. Of is het de leeftijd? Antwoorden op een briefkaart!

* Barry White- Bring Back My Yesterday (NL, Philips, 1973)
'The Walrus Of Love' met één van zijn eerste Nederlandse successen. Het is een aardig ding in een smetteloze fotohoes en dat alles voor een euro, maar toch smaakt de a-kant me niet echt. Er zit op ene of andere manier voor mij een Vicky Leandros/Demis Roussos-slagje in. De b-kant is typisch White zoals we hem graag horen. 'I've Got So Much To Give' begint met een 'spoken word intro' en duurt in zijn geheel ruim vijf minuten. Barry klinkt hier een stuk sensueler dan op de a-kant en vanwege dit mag hij in de reserve-Blauwe Bak.