Niet alleen de Blauwe Bakkers klitten samen in deze serie van Raddraaien, wat te denken van de jaren tachtig? Dit is de eerste van drie uit dat decennium, daarna opnieuw gevolgd door een plaatje uit de Blauwe Bak. De abacus kan achterwege blijven, we hoeven vandaag maar één plaatje verder dan 'Daar Gaat Ze' van Clouseau te tellen. Daar staat 'Heel Alleen' van dezelfde groep, maar de daaropvolgende is de plaat en artiest die ik vandaag in het zonnetje mag zetten. Een Raddraaier die zowaar nog een hele bevalling kan worden, want ik kan de plaat zélf best waarderen, maar het verhaal van de artiest is iets minder interessant. Of sla ik de plank nu mis? Laten we maar snel beginnen! De Raddraaier van vandaag is 'Sincerita' van Riccardo Cocciante.
Saigon is nog nét een kolonie van Frankrijk als Riccardo Cocciante daar op 20 februari 1946 ter wereld komt. Riccardo heeft een Italiaanse vader en een Franse moeder en het is nog voor de bemoeienis van Amerika, dat het gezin oversteekt naar Italië. Ondanks zijn geboorteplaats heeft Cocciante de Italiaanse nationaliteit. Als elfjarige komt hij in Rome terecht. In 1968 zet hij zijn eerste schreden in de muziek middels de band The Nations, maar blijft onopgemerkt. In 1972 verschijnt zijn debuutalbum 'Mu'. Vier jaar later breekt Cocciante op kleine schaal door. Hij is vertegenwoordigd op de dubbelelpee 'All This And World War III'. Daarop doen min of meer bekende artiesten hun eigen uitvoering van een Beatles-liedje en Cocciante krijgt 'Michelle' voorgeschoteld. Rond dezelfde tijd woont hij even in Amerika waar hij zijn enige Engelstalige album maakt als Richard Cocciante. De single 'Quand Un Amour' brengt het bij ons tot een derde plek in de Tipparade, maar Cocciante moet het vooral van zijn thuisland hebben.
In 1978 maakt hij een album met onze Griekse neuroot Vangelis. 'Concerto Per Margherita' verschijnt eveneens in het Spaans. Cocciante maakt zijn albums vrijwel allemaal in het Italiaans, Spaans en Frans. Het album 'Richard Cocciante' (1976) is feitelijk een Engelse vertaling van diens' 'Anima' uit 1974. Zijn grote doorbraak komt echter in 1983 als het album 'Sincerita' op de markt komt en de gelijknamige single goed is voor een notering in de Top 40. In maart en april 1984 stijgt de plaat tot een veertiende plek in de Top 40. Cocciante heeft in totaal maar liefst vijfendertig albums uitgebracht. De meest recente heet 'Songs' en stamt uit 2005. De laatste paar jaar houdt Cocciante zich voornamelijk bezig met musicals, welke hij zelf 'nieuwe pop opera's' noemt. Het klassieke verhaal van Romeo en Juliet is voorlopig zijn laatste soundtrack-album.
In 1991 wint Cocciante het prestigieuze festival van San Remo met 'Se Stiamo Insieme', het eerste en wellicht ook enige loflied aan de vereniging van Europa. In navolging van 'Sincerita' wordt het in Nederland tot alarmschijf verkozen en bereikt een 23e plek op de hitparade. Tot zover de hits van Cocciante: Eenmaal top 20, eenmaal top 30, een tipnotering, een 'origineel' album en twee verzamel-cd's. Toch blijkt Cocciante vooral als leverancier erg gewild te zijn in ons land. Marco Borsato loopt voorop met 'Waarom Nou Jij', 'Ik Leef Niet Meer Voor Jou' en 'Margherita'. Paul De Leeuw heeft ook even een diepe interesse in de Italiaanse popmuziek en ontdekt niet alleen Laura Pausini maar ook Cocciante's 'Per Lei', dat 'Voorbij' wordt. Danny De Munk, André Hazes en Liesbeth List zijn andere afnemers van Cocciante. Dat zijn wel erg veel Soul-xotica-onwaardige namen in een alinea. Maar snel een punt erachter zetten!
Kan ik tot slot mededelen dat mijn twee singles uit Duitsland zijn binnen gekomen. Ik doe weer even volop mee in nieuwe veilingen van Jörg, de laatste lopen woensdag af, en ik bewaar deze twee voor een verzamelbericht. Met één veiling ben ik al helemaal klaar: De best klinkende 'Why Girl' van The Precisions is mijn hoge maximumbod al lang voorbij en is inmiddels de dertig dollar gepasseerd met nog vier dagen te gaan! De singles van vandaag zijn 'A Reason To Be Lonely' van Otis Leavill (US, Blue Rock, 1965) en 'My Conscience' van The Lovelites (US, Lovelite, 1971).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten