Wat klopt hier niet? Wie nauwkeurig heeft gelezen de afgelopen week zou kunnen weten dat drie Raddraaiers op rij uit de jaren tachtig zouden komen. Ik heb zojuist de lijst nog eens bestudeerd en zie dan dat op een bepaald ogenblik maar liefst achttien platen achtereen geen jaren tachtig-Raddraaier is te bekennen. Dus heb ik deze derde Raddraaier los geweekt en ergens halverwege de achttien neer geplant. Dat brengt ons vanavond bij een Raddraaier uit de Blauwe Bak. Die heb ik dinsdag nog 'opgeruimd' en dus moet iedere plaat in die bak 'raak' zijn. Johnny Nash in een soul-bak? Ach ja, waarom niet... Het is best een aardig bijgerecht wanneer je soul draait. Johnny Nash toont bovendien als geen ander aan hoe dicht Amerikaanse soul en Jamaicaanse reggae met elkaar zijn verweven en dus presenteer ik jullie vol trots deze 'Blauwe Bakker': 'Hold Me Tight' van Johnny Nash (1968).
Morgen de laatste werkdag en dan breekt voor mij de vakantie aan. Twee weken. Ik had het idee om naar een camping in de buurt van Enschede te gaan, maar nadat ik de weersverwachting op de lange termijn heb gezien, moet ik tot de conclusie komen dat ik het beste zó zuidelijk mogelijk kan gaan. Opeens is daar het idee: Slenaken. Sindsdien heb ik er ook écht zin in. In 1986 ben ik daar met mijn ouders en broer geweest en heb nog steeds fijne herinneringen daaraan. In 1994, mijn eerste solistische vakantie, ben ik ook in de buurt geweest, maar wellicht dat ik daarover morgen ga schrijven. Ik vertrek woensdag of donderdag en kom zeker op de woensdag erna weer terug. Wegens enorm succes van volgend jaar ga ik de vakantie 'inhalen' met foto's en één verhaaltje. Voor woensdag krijgen jullie nog een Singles round-up: Er is momenteel eentje onderweg vanuit Engeland. Het trio dat ik gisteren in een veiling heb gewonnen, ga ik morgen betalen en komen dus pas volgende week binnen, maar deze durf ik wel eerder te presenteren.
Dan schakel ik nu over naar het verhaal van John Lester Nash Jr. Komende dinsdag staan er 74 kaarsjes op zijn taart. Johnny Nash begint zijn loopbaan in de muziek als vertolker van pure popmuziek. 'A Very Special Love' is in 1957 zijn eerste Amerikaanse hit en er zullen nog een aantal volgen, maar het verhaal was een stuk minder interessant geweest als het geen wending had gekregen. Die wending krijgt het in 1965 als hij met Danny Sims een platenlabel begint. Aanvankelijk heet dat Jo-Da, maar later zal het de naam veranderen in JAD (Johnny And Danny). The Cowsills zijn nog kinderen als Johnny en Danny hun eerste plaatje laten opnemen. De groep zal pas in 1967 groots doorbreken met 'The Rain, The Park And Other Things' en 'Hair'. Johnny heeft op dat moment verkering met een meisje dat familie is van de Jamaicaanse radio- en televisiepresentator en romanschrijver Neville Willoughby. Op die manier maakt Johnny de niet bepaald logische stap voor een Amerikaanse entertainer om Jamaica te bezoeken. Willoughby laat hem kennis maken met een zanggroepje waarmee het niet echt wil opschieten: The Wailers. De heren Marley, Tosh en Bunny Wailer zijn de gidsen die Nash over het eiland begeleiden en Nash zorgt voor een exclusieve platendeal bij JAD. Vanaf dat moment neemt Nash ook enkele composities op van Marley. Nash beschouwt Sam Cooke als zijn grote held en dat spreekt ook uit de Raddraaier. Beide kanten zijn opgenomen op Jamaica en Nash doet zijn best om de rocksteady in Amerika te 'breken'. Dat lukt niet echt.
In Nederland zijn de oren ook nog niet getraind op deze aparte muziek van Jamaica als Nash in de Top 40 staat met 'Hold Me Tight'. Een half jaar later zal Desmond Dekker de eerste reggae-nummer 1 in ons land, alsmede ook Engeland, hebben en rond die tijd wordt 'Cupid' eveneens opnieuw uitgebracht. Het is daarmee één van de weinige singles waarvan beide kanten afzonderlijk van elkaar hits zijn geweest in ons land. In Amerika heeft Nash een héél klein hitje met een duet met Kim Weston, de Motown-zangeres die eind 1967 het juk van Berry Gordy is ontvlucht. Nederland moet na 'Cupid' zes jaar wachten op een volgende succesvolle single, hoewel het verbazingwekkend mag heten dat geen van zijn singles uit 1972 hier iets heeft gedaan. Nash neemt eveneens 'I Can See Clearly Now' op in Jamaica en het gelijknamige album bevat vier composities van Bob Marley. Eentje daarvan is 'Stir It Up' welke door Nash eveneens als single wordt uitgebracht. Marley zelf heeft in 1979 een grote hit met het nummer.
The Wailers is niet de enige van Jamaica die profiteert van het bezoek van Johnny Nash. Hij betekent evenveel voor Byron Lee & The Dragonaires ('Everyday Will Be Like A Holiday' is via JAD verschenen) en Lyn Taitt. Nash financiert hun opnames en in het geval van The Wailers sleept hij hen mee de filmwereld in. Naast zanger is Nash namelijk ook acteur en hij speelt de rol van Robert in de Zweedse film 'Vill Sa Gärna Tro'. De soundtrack bestaat uit goeddeels instrumentale reggae met strijkers en Nash en Marley dragen composities bij.
De grootste Europese hit van Nash volgt in 1975 met zijn versie van 'Tears On My Pillow'. Het staat een week bovenaan de Engelse hitparade, terwijl het in Nederland tot een vierde plek schopt. In de jaren erna heeft Nash nog een paar Amerikaanse hits, waaronder een versie van Sam Cooke's 'Wonderful World'. In de eerste helft van de jaren tachtig is het erg stil, maar dat verandert als hij in 1986 het album 'Here Again' uitbrengt. De single 'Rock Me Baby' wordt ook hier een hit. Pas in mei 2006 horen we opnieuw van Nash. Hij zingt dan in de legendarische Sugarhill Studio en in de Tierra Studio in Texas, waar Nash is geboren en ook nog steeds woonachtig is. Hij begint dan met het minutieus overzetten van zijn opnames uit de jaren zestig en zeventig naar het digitale ProTools-formaat. Daarmee wordt zijn erfgoed veilig gesteld en kunnen we over dertig jaar gerust weer eens een Raddraaier wijden aan Nash.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten