Een jaar geleden heb ik blijkbaar de zomer afgesloten. Ik zie in mijn archief dat ik toen Gerard Cox heb gebruikt voor een verhaaltje. Afscheid nemen van de zomer lijkt me nu nog te vroeg. Als ik het goed begrijp, klimmen de temperaturen na morgen en kan het tegen het weekend zomaar 25 graden zijn. Ik zal vooral niet klagen over mijn vakantie, ik heb me best vermaakt, maar deze twee weken zijn van de afgelopen zomer het minst interessant geweest qua weer. Ik blijf verlangen naar een zomer zoals vorig jaar: In juli en augustus hoort het heet te zijn, niet in mei of september. Vandaag 'gewoon' een Raddraaier, met ingang van volgende week pak ik de draad van de Schijf van 5 weer op. Hoewel... het weekend van 20/21 gaat een beetje anders worden en het laatste weekend van september zou ik zomaar de Blauwe Bak Top 40 kunnen hebben. Het thema voor volgende week had ik al voor de vakantie bedacht: Vlaaien! Titels van liedjes waar heel duidelijk 'fly' in zit. Het afbakken tot vlaai (bijvoorbeeld 'One Day I'll Vlaai Away') doe ik ter plekke. Vandaag zet ik een plaat in het zonnetje die niets met vlaai van doen heeft: 'Only Lies' van Greenfield & Cook (1971).
Het duo staat al jaren op het verlanglijstje van de redactie van Top 2000-A-Go-Go en terwijl iedere zichzelf respecterende eendagsvlieg meteen in de auto stapt, laten Greenfield & Cook verstek gaan. De belangstelling van het programma is niet vreemd. Peter Kok heeft zich in 2010 laten ondervragen door Harry Knipschild en dat interview leest weg als een spannend jongensboek. Het zou zomaar verfilmd kunnen worden. Het verhaal van Greenfield & Cook is eentje van volhouden en doorzetten. Het succes komt moeilijk op gang, maar als het eventueel binnen handbereik komt hebben de heren daar keihard voor geknokt. Maar waar andere artiesten vaak klaar staan om modder te gooien naar hun vroegere companen, daar is Peter Kok alleen maar dankbaar. Hij bedankt uitvoerig het team van Polydor en is een van de weinigen die alleen maar lovende woorden heeft over Willem Van Kooten. Dat werkt verfrissend!
De loopbaan van Kok begint als gitarist in The Hurricanes. Rink Groenveld heeft al bij The Actions gespeeld als hij zich meldt als de nieuwe bassist. The Hurricanes bestaat verder uit Piet De Kruiff en Martin Keehnen. De groep speelt op diverse plaatsen in Den Haag en heeft al snel een eigen fanclub. Het repertoire bestaat uit liedjes van The Beatles, The Zombies en The Ivy League en The Beach Boys. In 1967 wint de groep een talentenjacht en mag een single opnemen voor Delta-Negram. 'Love In Minor' is een cover van The Ivy League, 'One Day' op de b-kant is geschreven door Golden Earrings-gitarist Peter De Ronde. Toch bereikt de plaat niet tot nauwelijks de platenkopers. Het wordt genegeerd door de radio en niet veel later valt de groep uit elkaar. Groenveld en Kok hebben elkaar helemaal gevonden. Ze schrijven her en der al samen liedjes en besluiten hun heil te zoeken in Frankrijk. Dat is een stevige les voor de vrienden. Het kost hen eerst weken en maanden voordat ze een ingang vinden bij Pathé. Ze hebben in Nederland al de tip gekregen dat ze een afspraak moesten maken met de producer van Julien Clerc. Het duurt een flinke tijd, maar als de producer hen eenmaal heeft gehoord, is deze dolenthousiast. Hij heeft het druk en zal hen terugbellen. Dat telefoontje moet nog steeds komen. Groenveld en Kok leven op water en stokbrood en zien niet veel later in dat dit zinloos is. Op de weg terug doen ze Anderlecht aan waar opnieuw een producer enthousiast wordt gemaakt en weer is het doelloos wachten. In 1970 keert het duo terug in Den Haag.
Toch laten de mannen het hoofd niet hangen en door rond te hangen op de juiste plek komen ze uiteindelijk in contact met Freddie Haayen. Zo is een contract met Polydor een feit en vervolgens wordt het duo, dat vanaf dan Greenfield & Cook heet, verbonden aan producer Jaap Eggermont. Zakelijk wordt Greenfield & Cook ondergebracht bij Red Bullet, de productiemaatschappij van Willem Van Kooten. De eerste single, 'The End', wordt met minimale middelen opgenomen, maar blijft steken in de Tipparade. Door de samenwerking met Van Kooten zit het duo in het gezichtsveld van Veronica en kan een doorbraak niet lang op zich laten wachten. De tweede single is 'A Day Begins' en bereikt een dertiende plek in de Top 40. Eind 1971 volgt onze Raddraaier en haalt de hoogste notering: nummer 4. 'Don't Turn Me Loose' en 'Easy Boy' bereiken beide de top tien en Greenfield & Cook heeft nog een handvol hits. Red Bullet heeft contacten in verschillende landen. Zo doet Greenfield & Cook optredens in Duitsland en Luxemburg. De halfbroer van Greenfield zorgt dat het duo in Italië de muziek mag verzorgen van twee films, maar de daar uitgebrachte singles doen vrijwel niets.
In 1974 laat Greenfield weten dat hij het liefste thuis liedjes wil schrijven en niet meer wil optreden. Peter Kok is daarentegen net gewend geraakt aan de maalstroom en besluit in zee te gaan met zanger Euson. Euson heeft geen manager en de zaaleigenaar moet na de show afrekenen bij Peter. Omdat hij de liedjes van Euson op zijn duim kent, speelt hij eveneens al snel mee in de band. Euson en Kok schrijven liedjes voor elkaar, want Poker ziet het zitten om een solo-single van Peter Cook uit te brengen: 'Chilean Girl'. In 1977 doet Kok mee aan het Nationale Songfestival met 'Pinokkio', maar de jury bepaalt dat Heddy Lester met 'Mallemolen' de Nederlandse eer mag verdedigen. Dan beginnen Euson en Kok aan de absolute climax in de speelfilm die nog moet worden gemaakt: Hun overstap naar Amerika.
Het valt niet mee voor het duo om in contact te komen met mensen die hun verder kunnen helpen. Wel hebben ze op een avond last van een ontzettend dronken man die beweert een beroemde zanger te zijn. Hij zingt op dat moment bij The Commodores. In Californië worden Kok, Euson en een vriend het slachtoffer van een brutale roofoverval. Kok wordt onder schot gehouden, terwijl de overvallers alles jatten wat enige waarde heeft. De mannen raken geld, juwelen en paspoorten kwijt. Ook verdwijnen ze met hun huurauto. De daders zijn nooit gevonden en het avontuur doet Kok en Euson oversteken naar Chili. Euson is daar al jaren een fenomeen, maar al gauw is hij niet meer 'die buitenlandse ster', maar gewoon een Chileense zanger. Dat doet zijn carriére niet goed. Euson en Kok verliezen in 1979 contact en in 1981 stapt Kok uit de muziekbusiness.
Zijn wapenfeiten sinds 1981 liegen er niet om: Hij zet een kantoor op voor RTL Plus, is de zakenbehartiger van Rupert Murdoch in Spanje en bakt in Madrid appeltaarten voor de horeca. Een paar jaar geleden is hij in Leiden begonnen met de verkoop van empanadas, een soort van Zuid-Amerikaanse pasteitjes met vulling van vlees, kaas, groenten of vis. Vorig jaar is hij echter toch weer terug naar Chili gegaan. Ik hoop dat de volgende stap in zijn ondernemingsdrang de autobiografische speelfilm gaat worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten