Alleen komende zaterdag doe ik nog een 'speciale' aflevering van Do The 45 en vanaf volgende week is alles weer bij het oude. In verband met deze bijzondere afleveringen heb ik iedere week een zorgvuldig uitgekozen Week Spot. Omdat ik zaterdag muziek uit Philadelphia ga draaien, moest de Week Spot-artiest(e) een link hebben met Philadelphia. Ik heb daarom gekozen voor een 'classic Week Spot', een plaatje dat het écht verdient om nog eens in de schijnwerpers te staan. Maar omdat de informatie omtrent de artieste erg minimaal is en dit reeds het achtste bericht van de avond is, vergeven jullie mij misschien dat de Week Spot ietsje korter is dan gebruikelijk? De Week Spot van deze week is 'Spilt Milk' van Alfreda Brockington. Hoewel de opname uit 1967 stamt, duurt het maar liefst 35 jaar voordat deze beschikbaar komt.
Ik leer Alfreda kennen middels 'The Northern Soul Jukebox'. Daarop staat haar meest gewilde nummer, 'Your Love Has Got Me Chained And Bound' uit 1969. Bij de eerste zoektochten naar die single blijkt daar lastig aan te komen en als-ie opduikt? Tja, het zijn geen monsterprijzen, maar echt goedkoop is die niet. Een paar maanden geleden adverteerde een Amerikaan met een G-tje (héél erg minimaal!) voor twintig dollar, maar helaas verzond hij niet naar het buitenland. Het zou wel eens de enige kans geweest kunnen zijn, net zo'n geval als 'Before It's Too Late' van Jackie Day of 'Hide And Seek' van Lillian Dupree. Goede exemplaren zitten al snel rond de zeventig dollar en daarboven. Het is in de eerste maanden van 2012, lang leve de verhuispremie, dat ik groots boodschappen doe. In die tijd kom ik 'Spilt Milk' tegen. Ik kan me het moment nog goed herinneren. Ik schrik me een hoedje als ik de plaat opzet. Dat moet een smerige naald zijn op mijn nieuwe plaat? Nee, naald is schoon. Nog eens opzetten? Opnieuw geruis en gekraak. Krijg nou wat? Bij een derde poging ontdek ik het 'euvel': De plaat is rechtstreeks van een acetaat opgenomen zonder enige vorm van geluidsrestauratie. De schijf is dus nieuw, maar de opname heeft bijgeluiden. 'Nicer Girl' van The Assassins op de b-kant klinkt nóg beroerder, maar het heeft zijn charme.
Om met de deur in huis te vallen: Alfreda's stem lijkt als twee druppels water op die van Aretha Franklin. Hoewel ik zelf niet heel erg gecharmeerd ben van de zogenaamde 'Queen Of Soul' (dat is voor mij Etta James, mag ik de vroege opnames van Aretha (vóór haar bekende Atlantic-periode) wel. Daar klinkt Aretha alsof ze rechtstreeks vanuit de kerk de platenstudio is ingerend. Het 'rockt', het klinkt puur, waar ze onder leiding van Atlantic naar mijn mening te geforceerd en 'te mooi' moest zingen. Alfreda is daarentegen een zangeres die geen grammetje succes heeft gehad en dus altijd haar eigen ding heeft kunnen doen. Ook Alfreda klinkt alsof ze dicht bij de gospel staat, maar helaas bestaan er geen biografische gegevens. Bijgevoegde foto is de enige die we van haar hebben.
Over de totstandkoming van 'Spilt Milk' is weinig bekend. Het zou voor Phil-L.A. Of Soul zijn opgenomen en hoewel ik een vast geloof heb in de informatie van Dave Rimmer, wordt de plaat in iedere context van Phil-L.A. Of Soul genegeerd. Het nummer wordt rond dezelfde tijd eveneens opgenomen door de groep The Elegant Shades, maar ook dat komt nooit officieel uit. Zal het toch aan de titel hebben gelegen? Het zou kunnen wijzen op een eufemisme. Hoe dan ook: In 2002 brengt Goldmine de cd 'The Northern Soul Of Philadelphia Vol. 3' waar 'Spilt Milk' voor het eerst wordt gepresenteerd. Tegelijk verschijnt ook de genoemde single. Sindsdien zijn er nog een aantal opnames van Alfreda vrijgekomen, maar niets haalt het bij deze 'Spilt Milk'. Het is van de uptempo dingen haar beste, zelfs nog beter dan 'Chained And Bound' als je het mij vraagt.
Alfreda maakt vervolgens nog twee singles voor Phil-L.A. Of Soul: 'Chained And Bound' (1969) en 'You Made Me A Woman' (1970). Die laatste, een pure gospel-geïnspireerde ballade, zit sinds vorig jaar in de Blauwe Bak. Volgens Anna King, een van de zangeressen van The Brockingtons, heeft Alfreda nimmer bij die groep gezongen en is er evenmin een directe band tussen haar en naamgever Irwin Brockington. De connectie met zanger Julius Brockington is eveneens uitgesloten. Er zouden naar verluid drie familie-clans zijn in Philadelphia met deze achternaam. Alfreda zou getrouwd zijn met een lid van The Brockington Chorale Ensemble, hetgeen betekent dat Brockington niet eens haar eigen naam is. Nogmaals: Dit is het resultaat van een uurtje spitwerk, meer valt er niet te behalen. Wat rest is de muziek en 'Spilt Milk' heeft zich bewezen als een favoriete Blauwe Bakker en mag dus met alle recht een week de Week Spot zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten