Wat is wijsheid? Iets dat ik op mijn 39e nog steeds niet beheers. Gegeven: Ik zie een plaat bij een gerenommeerde dealer voor een bedrag waarvan ik zou wensen dat ik het in de portemonnee had. Dan wordt bij mij de nieuwsgierigheid gewekt of het werkelijk zó bijzonder is als dat de dealer het placht te beschrijven. Binnen de eerste twee maten weet ik het: Dit is één brok pure klasse. Een stukje magie van drie minuten dat aan het vinyl is toevertrouwd. Maar ja... die prijs? Dan ga ik even snuffelen op Ebay en zie hem allereerst voor nóg meer staan bij Craig Moerer. Dat geeft de burger moed! En dan... sta ik oog in oog met een exemplaar van een Engelsman. Er moet nog geboden worden op de plaat, maar de startprijs ligt eigenlijk net buiten mijn grens. Ik heb er koppijn van gehad en het is hopen op een wondertje (lees: geen sniping software) en die kans schat ik héél gering in, maar ik heb een paar pond boven het startbedrag ingezet. Het gaat een hele dure plaat worden, maar de kans dat je hem nog eens tegenkomt voor deze prijs is nihil. Om geen slapende honden wakker te maken, hou ik de titel en artiest nog even achterwege. Dat laat ik jullie morgen weten! Een paar weken geleden kwam ik terecht op de site van 45toeren.nl, een grootgrutter in singles. Daar zie ik een 'aardig handeltje' alsook een plaat die op mijn zoeklijst staat. Daarnaast heb ik mezelf getrakteerd op 200 blanco hoesjes en heb binnen de soul-bakken alle gescheurde neutrale hoesjes weggegooid en vervangen. Eigenlijk vallen deze singles onder april, maar met het oog op de veiling die over zes uur afloopt, kon mei wel eens een 'magere' maand worden.
* Electric Eel Shock- Big Mistake (NL?, Double Peace, 2014)
Regel is dat alle singles genoemd dienen te worden. Deze vinylsingle was slechts twee euro en de bijbehorende elpee vijf euro en dat was té aantrekkelijk om te laten liggen. Maar ik wil toch snel over naar de singles die ik van 45toeren.nl heb gehaald.
* Duke Baxter- I Ain't No School Boy (US, VMC, 1969)
Eigenlijk de b-kant van 'Everybody Knows Matilda', een ietwat drammerig popliedje. Op de b-kant doet Duke Baxter alsof hij een soulzanger is en doet dat best aardig. Het resultaat is net zo'n stamper als 'Matilda', maar met aardige blazers en een stomend ritme. Hij is in een bepaald deel van de Northern Soul best in trek, maar voor de meer progressieve Northern-dj is deze veel té poppy. Het plaatje was spotgoedkoop en erg mooi uitgevoerd met een VMC-labelhoesje. Ik ga er vast nog wel plezier aan beleven!
* Clay Hammond- You Don't Have To Suffer Anymore (US, Mercury, 1973)
Ook bij deze ga ik meteen voor de b-kant. 'You Don't Have To Suffer Anymore' wordt op zichzelf wel heel mooi gezongen, maar 'You Must Be Making Love' is meer uptempo en juist dat soort '70s soul' dat ik steeds meer ga waarderen (vooruit... de dure plaat is uit 1975...). Voor alle singles, met uitzondering van Marboo, geldt dat ze spotgoedkoop waren en zelfs die van Marboo zou vele malen meer opbrengen bij een Engelse dealer. Bij Clay Hammond ben ik daar niet zo zeker van, maar die blijft bij mij mooi in de bak staan!
* Judi Lee & The Playboys- I Wonder Could It Be (US, Darly, 195?)
Raar, maar waar: Er is helemaal niets te vinden over dit plaatje. Er staat een clipje van 'I Wonder Could It Be' op Youtube en dat was voor mij ook de referentie om het plaatje te kopen. 'Obscure blanke doowop', zegt het op Youtube en zo klinkt het ook. Het groepje heren op de achtergrond is te lullig voor woorden, maar Judi heeft een fijne stem en het liedje is bereleuk. De b-kant is voor The Playboys zélf en is een slaapverwekkend gitaar-instrumentaaltje. Hoewel doowop een vloek is in Northern-kringen ga ik desondanks proberen deze single te 'breken', want het verdient meer in mijn optiek.
* Marboo- What About Love (NL, Negram, 1974)
Wat sta je nu te zwaaien met je armen? O wacht, het is zeker Hints? Eerste woord, zwaaien met de armen. Lijkt op een molen. Vinger bij de neus. Knikt arm en zwaait weer. Molen, molen, molen... Ah! Wiek! Jaaa, goed geraden. Tweede woord. Lachen? Waarom wijs je naar mij? Oh, je drijft de spot met mij. Eén plus twee? Wiek spot. Ja, goed geraden! (Ofwel: Hints werkt niet op een weblog...).
* Bunny Sigler- Tossin' And Turnin' (NL, Epic, 1973)
Niet één, maar vijf exemplaren! Een voorraadje singles waarvan ik nog nooit eentje eerder heb gezien, alle vijf in nieuwstaat en voor een prijs waarop je alleen maar winst kan maken. Ze staan nu 24 uur geadverteerd op Hassle Free, maar buiten een 'like' nog geen reactie. Er is voor deze Nederlandse geen referentie qua waarde en dus moest ik 'gokken' en dat heb ik vermoedelijk te hoog gedaan. Dertig pond plus verzendkosten gaat niet werken. Morgen ga ik twintig plus verzendkosten proberen. Een Amerikaanse in nieuwstaat is vijftien pond, dus ik had het dubbele gerekend voor een plaat in nieuwstaat met fotohoes. 'Tossin' And Turnin' is Phillysoul, een vroege disco-kneiter voordat het disco mag heten. Bunny Sigler is een held waarvoor ik binnenkort een standbeeld ga oprichten!
* Three Degrees- The Runner (NL, Ariola, 1978)
Komt bekend voor? Klopt! Vorige week was ik zeer in mijn nopjes toen ik deze single voor vijftig cent vond in Wolvega. 45toeren heeft echter een exemplaar met fotohoes voor een eurokwartje meer. Voor het vinyl kies ik voor de plaat uit Wolvega en die zit nu dus in het hoesje uit Reusel. Merkte ik vorige week op dat ik op zoek was naar de 12"-single? Welnu, ik ben erachter gekomen dat deze 'Runner' de vijf minuten ook wel haalt en dat is ook meer dan genoeg. Ik ben een tevreden mens!
* 3 Ounces Of Love- Star Love (België, Motown, 1978)
Net té laat voor de laatste 'Magic Of Motown' die ik dinsdag mocht presenteren, maar verder is dit een plaatje dat mag blijven! Hij is me ietsje té disco voor 'Modern Soul', maar de zaken gingen niet zo goed bij Motown in 1978 en dus moest er hits worden gescoord. Misschien omdat Giorgio Moroder ontbreekt bij 3 Ounces Of Love, maar het klinkt al iets minder gelikt dan Three Degrees. De plaatjes kunnen jullie overigens zaterdag horen in Do The 45.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten