Het was een aardige traditie binnen Raddraaien: Iedere serie tenminste één van The Beatles en van The Rolling Stones. Het kan nog steeds, want ik doe het telwerk minuten voordat ik aan het bericht begin, maar de jaren zestig-single van The Rolling Stones komen we niet meer tegen in deze serie. Dat had ik al verwacht, de vorige was 'Honky Tonk Women' en dat is de laatste single van de groep in de jaren zestig-bak. Alleen als de dienstdoende kapper op nummer 150 had gewoond, had ik wellicht weer een Stones-single kunnen behandelen. Het is niet anders! Hoe vaak schrijf je anders over John Rowles? Wel, in mijn geval mag dat gerust uniek worden genoemd, want ik ben nooit echt kapot geweest van het oeuvre van Rowles. Eigenlijk wist ik tot tien minuten geleden helemaal niks te melden over deze man en dus is het andermaal een leerzame aflevering van Raddraaien. Vandaag zet ik 'If I Only Had Time' van John Rowles (1968) in de schijnwerpers.
Ik meende ooit 'Hush... Not A Word To Mary' te hebben gehoord op Radio 10 Gold. Dat moet omstreeks 1991 zijn geweest en ik heb toen mijn voelsprieten uitgezet. In de zomer van 1994 is het dubbel-bingo voor wat betreft John Rowles. Eerst tik ik de originele Stateside-persing van 'If I Only Had Time' voor weinig op de kop. Het is mijn eerste vakantie 'alleen', zonder ouders. Ik heb twee 'zwerfkaarten' gekocht: Ik kan binnen een maand zesmaal onbeperkt reizen met de trein. Deze vakantie staat vooral in het teken van plaatjes kopen. Eerst ga ik op maandag naar de jeugdherberg in Bunnik en boek een bed voor twee nachten. Dinsdag ga ik Utrecht in en koop een vracht singles, waaronder ook deze John Rowles. Woensdag wil ik naar de jeugdherberg in Maastricht, maar ontdek dan een herberg vlak over de grens. Een beekje maakt het verschil tussen Nederland en België. Ik ben nog op een leeftijd dat ik veel moet leren en daar leer ik dat je geen bier moet drinken in de brandende zon... Donderdag wil ik op een geleende fiets richting Luik, maar dat blijkt de warmste dag van 1994 te worden. Om tien uur 's ochtends is het al 34 graden! Ik fiets terug naar de herberg en ga naar Maastricht. Daar koop ik een stel leuke singles die ik vervolgens in een kroeg laat liggen en ik kan me niet meer herinneren in welke kroeg of waar die was. 's Avonds reis ik naar Amsterdam en een dag later ga ik platzak naar huis. Het eten is ook legendarisch! Op maandag en dinsdag is dat frituur en in België besluit ik te investeren in een herberg-maaltijd. Menu van de dag: friet met rode bieten. Ik ga nog over mijn nek als ik eraan terug denk...
Later die zomer sta ik met een standje 'dubbele platen' op een vlooienmarkt in Harlingen. Ik verkoop een paar platen, maar ga met véél meer naar huis! Eentje daarvan is een jaren tachtig-heruitgave van 'If I Only Had Time' op MCA, maar het gaat me ditmaal om de b-kant: 'Hush... Not A Word To Mary'. Toch heb ik me nooit kunnen herinneren wat ik ooit in dit nummer heb gehoord. Ik vind hem net zo matig als 'If I Only Had Time', ondanks dat ik een paar jaar geleden ook de originele Stateside heb gekocht. Nogmaals, tot vanavond wist ik niks te vertellen over John Rowles, maar de beste man heeft naast een koninklijke onderscheiding ook een Wikipedia-pagina gekregen en dus speel ik daar 'leentjebuur'.
Als Rowles op 26 maart 1947 ter wereld komt, noemen zijn ouders hem domweg John. Omdat zijn broer Edward op jonge leeftijd het leven laat, besluit John 'Edward' als middelste naam aan te nemen, waardoor hij nu John Edward Rowles heet. Inmiddels is daar ook een OBE bij gekomen. Zijn wieg staat in Whakatane in Nieuw-Zeeland. Zijn vader is Maori en speelt in 1938 voor het rugbyteam van de Maori All Blacks. Zijn moeder is Pakeha. Rowles groeit op in Kawerau in het North Island-district. In 1966 begint hij een professionele loopbaan als zanger. Hij heeft de meeste successen in de jaren zeventig en tachtig in Australië en Nieuw-Zeeland, maar maakt eind jaren zestig al tournees naar onder andere Las Vegas. In 1968 heeft Rowles twee grote Europese hits. Bij ons piekt 'If I Only Had Time' op een tweede plek. Heintje staat dan tien weken bovenaan met zijn 'Ich Bau Dir Ein Schloss'. We zullen dus nooit weten of Rowles daadwerkelijk de eerste plek had kunnen bereiken. 'Time' is een vertaling van 'Je N'Aurai Pas Le Temps' van Michel Fugain, die in 1967 in Frankrijk een hit heeft gehad met het liedje. Als ik me niet vergis is het later ook nog een hit voor Franck Pourcel, ik heb tevens nog een aardige 'novelty' in mijn bakken staan: Peter Tetteroo heeft de melodie gebruikt voor zijn bloedsentimentele 'Tribute To Martin Luther King'.
Rowles heeft hoe dan ook de grootste hit in Nederland en Engeland met dit deuntje. Hoewel 'Hush... Not A Word To Mary' het nog steeds tot een negentiende plek brengt, is van langdurig Europees succes geen sprake. Rowles zit daar zelf het minste mee, reeds in 1974 ontvangt hij een Benny-award, de hoogste onderscheiding in het Nieuw-Zeelandse amusement. Hij heeft een paar jaar geleden onder de titel 'If I Only Had Time' zijn memoires aan het papier toevertrouwd, zijn laatste openbare optreden is als kandidaat van 'Dancing With The Stars' in 2009. Hij moet vroegtijdig afhaken op doktersadvies, maar herstelt desondanks. In 2011 heeft hij een afscheidstournee gedaan, maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan. Rowles is dermate getrouwd met het podium dat hij dit jaar maar weer een Australische tournee onderneemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten