'Reflections Of My Life' is de titel van één van mijn meest geliefde plaatjes, in 1970 een hit voor The Marmalade. Soul-xotica is dat in zekere zin ook en met name het Raddraaien zorgt daarvoor. Middels deze berichten krijgen jullie dagelijks een flard van mijn 39-jarig bestaan voorgeschoteld. Zo begon afgelopen week de reis met de eerste weken in York, ging ik met John Rowles zelfs nog verder terug in de tijd en vandaag belanden we in Dokkum. Vanmiddag vroeg een collega op het werk aan mij wat mijn favoriete Friese stad is, dit omdat ik er fel tegenin ging toen hij opmerkte dat 'Leeuwarden een prachtige stad is'. Ik moest lang nadenken. Ik heb Sneek een paar jaar geleden eens geprobeerd door de ogen van een toerist te bekijken en moest toen concluderen dat er niks mis mee is. Jammer dat de rondweg en de entree al jaren een bouwput is, maar het Grootzand en het Schaapmarktplein heeft wel 'iets'. Dokkum kwam eveneens ter sprake, maar dat vind ik appels met peren vergelijken. Dokkum is in mijn optiek meer een dorp met stadsrechten. Ik heb de zomers van 2002 en 2003 grotendeels in Dokkum doorgebracht en dit heeft indirect te maken met de Raddraaier van vandaag: 'For Your Precious Love' van Garnet Mimms & The Enchanters.
In de jaren 2000 en 2001 ben ik in de kost geweest bij iemand in Tuk. Hoewel het gewoon een rijtjeswoning is, is het een kasteel waarbij je elkaar niet constant in de weg loopt. Als hij in 2002 de huur opzegt en ik niet op korte termijn een huurwoning kan krijgen, trek ik in bij een kennis in Steenwijk. Dat blijkt geen gelukkige keuze. Zijn huis is niet gemaakt op kostgangers. In juni, na de zoveelste ruzie, verlaat ik het huis, betaal hem maandelijks de 'huur' en hang zelf vooral rond in Leeuwarden in het dak- en thuislozen-circuit. Daar maak ik kennis met het straatmagazine en ik kan ook verkoper worden. Eerst in Leeuwarden, maar daar is de concurrentie me te groot. Dan hoor ik wat je krijgt als je een plaats buitenaf opzoekt. De keuze valt op Dokkum. Jaren geleden heeft iemand daar al goede zaken gedaan en sindsdien is er niemand meer geweest. Ik probeer het een weekend en dit slaat alles! Van augustus tot diep in november sta ik ieder weekend in Dokkum de straatkranten aan de man te brengen. In 2003 krijg ik mijn 'hut' aan de Rembrandtstraat, maar het straatmagazine heeft bepaald dat je dan nog maximaal een jaar mag verkopen. Omdat de handel zo lucratief is, ga ik in het voorjaar van 2003 weer naar Dokkum. Ik begin dan op vrijdagavond, koopavond, met de verkoop en vier van de opbrengst een feestje in een plaatselijke kroeg. De volgende dag een kater, maar na een ontbijt toch weer verkopen en van die opbrengst kom ik weer terug in Steenwijk.
Vooral in dat laatste jaar heb ik het erg goed. Ik zet zo'n 73 kranten per weekend weg in Dokkum en ik krijg niet zelden royale fooien. Er zijn een aantal middenstanders die me met open armen ontvangen. Zij weten immers wat ik kom doen: Vaak wil ik vijftig euro aan kleingeld omzetten in briefjes. Het straatmagazine zélf wil me opnemen in een rubriek: 'Het geluk van...'. Dát geluk zal eventueel mijn ongeluk blijken. Op de foto bij het berichtje ben ik zichtbaar op mijn vaste slaapplek, dezelfde plek waar ik twee weken later, terwijl ik lig te slapen, wordt bestolen. De schade is niet groot, maar de schrik zit er wel in. Eind augustus lever ik mijn pasje en overgebleven kranten in.
In 2003 zit daar in Dokkum een boekenwinkeltje dat ook een paar bananendozen platen heeft staan. Ik zal daar bijvoorbeeld de oudste originele plaat uit mijn verzameling vandaan halen: De eerste persing van 'De Kleine Man' van Louis Davids uit 1930. De uitbater hanteert individuele prijzen voor de platen en zo heeft hij een nogal gehavend exemplaar liggen van 'Live' van Garnet Mimms. Een tientje is fors voor een plaat die nauwelijks valt te draaien, maar toch is het iedere keer weer aantrekkelijk om hem mee te nemen. Ik doe het niet. Later, als ik meer met 'soul' krijg, denk ik dikwijls terug aan dit album, maar naar mate ik het repertoire van Garnet Mimms leer kennen, weet ik niet of die mij het tientje waard was geweest. De Raddraaier is een 'jukebox-single' uit de United Artists Silver Spotlight-serie en bevat Mimms' twee eerste hits: 'Cry Baby' en 'For Your Precious Love'. Deze koop ik op een historische datum in Zwolle: 11 november 2011. Hij kost me slechts een euro.
Officieel is het Garnet een naamgenoot van mij. Zijn geboorteakte vermeldt de naam Garrett Mimms en aanvaardt deze incarnatie op 16 november 1933. Zijn wieg staat in Ashland, West Virginia, maar hij groeit op in Philadelphia. Mimms zit aanvankelijk in de gospelmuziek en neemt in 1953 een plaatje op met The Norfolk Four. Na zijn militaire dienst keert hij in 1958 terug in Philadelphia en formeert de doowop-groep The Gainors. Drie jaar later verlaat Mimms die groep en neemt Sam Bell mee om Garnett Mimms & The Enchanters op te richten. De groep wordt aangevuld met Zola Pearnell en Charles Boyer. Natúúrlijk is die laatste niet de Franse acteur. De nieuwe groep verkast naar New York waar het gaat werken met Bert Berns. Berns schrijft met Jerry Ragovoy de eerste hit voor Garnet Mimms & The Enchanters, het hartverscheurende 'Cry Baby'. Het is de grootste hit van Mimms in Amerika, waar het een vierde plek bereikt in 1963. In 1970 zet Janis Joplin haar versie op de plaat, maar als het album 'Pearl' verschijnt heeft zij het tijdelijke al voor het eeuwige ingeruild. 'For Your Precious Love' piekt op 26, de andere kant van datzelfde plaatje ('Baby Don't You Weep') brengt het tot nummer 30.
Hij weet het succes van 'Cry Baby' echter niet te evenaren en de resterende singles zullen de top twintig van de Billboard nét niet halen. Als zijn succes in 1966 tanende is, maakt Mimms de oversteek naar Engeland. Hij toert in 1967 als voorprogramma van The Jimi Hendrix Experience. De 'live'-plaat is daar eveneens een product van. In de Britse rhythm & blues-scene bouwt Mimms razendsnel een naam op, iets dat tot uitdrukking komt in 1969-70 als Led Zeppelin Mimms' 'As Long As I Have You' op het repertoire heeft staan. Toch moet Mimms nog tien jaar wachten totdat hij zijn eerste en enige hitsingle in Engeland heeft. Het funky 'What Is It' is in 1977 een bescheiden hit.
In de jaren tachtig keert Mimms terug naar zijn 'roots'. Hij gaat zijn leven weer in dienst stellen van de Here God. Meer dan twintig jaar is hij predikant in gevangenissen, maar wordt in 2007 gedwongen hiermee te stoppen. Een jaar later laat hij toch weer van zich horen middels het gospel-album 'Is Anybody Out There?'. De laatste jaren is het stil rondom zijn persoon, maar hij mag op zijn tachtigste ook wel eens even genieten van zijn pensioen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten