Ik heb geen dag de illusie gehad dat ik ooit in mijn leven oom zou worden. Twee broers in Denemarken en een zus die haar kinderen een Friestalige opvoeding geeft, dan hoef je jezelf niet lekker te maken met de eer om 'oom' genoemd te worden. Is trouwens ook helemaal niet erg, want ik ben tweemaal 'omke' en driemaal 'onkel'. Bovendien klinkt het 'omke Gerrit' ook heel vertrouwd in de oren, want ik ben vernoemd naar mijn 'omke Gerrit'. Ik heb de oudste van de vijf vandaag nog even gezien op Facebook, maar niks geen gelukwensen met deze dag. Ik denk dat ik volgend jaar toch wat meer reclame moet maken voor 'onze' dag: Oomdag. Daarom nu voor alle ooms ter wereld een speciale Schijf voor jullie over jezelf. 'We rock the world'!!!
Vanmiddag had ik de eer om wederom de Classic Rock Show te mogen doen op Wolfman, dit wegens een tijdelijke afwezigheid van de collega-presentator die deze wekelijkse show doet. Ik meende een paar jaar geleden even dat ik de rock helemaal was 'ontgroeid', maar het past nog altijd als een handschoen. Omdat de Classic Rock Sunday ook aardig wat Amerikaanse luisteraars trekt, heb ik geprobeerd alle klanten tevreden te stellen. Amerikanen geef je iets van hun trots mee als je als Europeaan iets van Grateful Dead draait. Aanvankelijk wil ik onze nummer vijf doen, maar besluit dan toch om 'Touch Of Grey' uit 1987 te doen. Door een foutje mijnerzijds ging dat vorige week de mist in, maar vanmiddag heb ik het rechtgezet. Ik denk niet dat ik hier Amerikaanse lezers heb, maar desondanks zet ik Grateful Dead op vijf met 'Uncle John's Band' (1970).
Ik heb even het idee gehad om vijf verschillende 'ooms' te doen, maar het viel niet mee om een vijfde variant te bedenken. En deze die ik nu ga presenteren heet eigenlijk ook 'Uncle Satchmo's Lullaby', maar bepaalde Duitse persingen van dit plaatje geven de titel 'Onkel Satchmo's Lullaby' weer. Ik kies dus voor die laatste. We hebben het dan over dat prachtige nummer van brombeer Louis Armstrong met de piepjonge Gabrielle. Als ik me niet sterk vergis, hebben we deze plaat eens als Raddraaier gehad. Vandaag dus op vier in de Schijf van 5.
Op drie een stukje Friese folklore. Volkszanger Doede Veeman heeft op alle fronten de gevoelige snaar te pakken met 'De Begraffenis Fan Omke Wopke'. Als het nummer in 1987 uitkomt, is het vrijwel ongehoord om zo'n dijenkletser over een begrafenis te vertolken. Toch heeft het nummer een moraal. Omke Wopke heeft deze incarnatie verlaten en moet door zijn familie naar zijn laatste rustplaats worden gebracht. In de kerk is het al dikke heibel tussen de zussen en één van de broers gaat op zijn hoge hoed zitten. Onderweg naar de begraafplaats komen ze langs een kroeg en besluiten daar eentje te nemen. Ze schuiven de kist onder het biljart. Ietwat beschonken gaat het gezelschap verder, maar aangekomen bij de begraafplaats blijkt Omke Wopke nog onder het biljart te staan. Als ze hem dan toch eindelijk de grond in hebben 'geschopt', gaat de familie vrolijk verder pimpelen in de kroeg. Je houdt ervan of je háát het nummer, er is geen tussenweg mogelijk. Ik kan er niet genoeg van krijgen en zet 'De Begraffenis Van Omke Wopke' vrolijk op de derde plaats.
Eind augustus 2008 onderneem ik, als DJ Soul-X, een wereldtournee. Op donderdagavond draai ik in Het Pandje in Steenwijk en de daaropvolgende dagen in een café in Hellevoetsluis. Daar is dat weekend feest en zolang dat wordt gehouden, is het ook traditie dat The Amazing Stroopwafels op zondagmiddag een matinee verzorgen. Omdat ik er tóch ben, ga ik ook kijken. Fan-tas-tisch! Ik koop zelfs nog een cd na afloop, maar dat is iets teveel van het goede. De herinnering blijft, om Ben Cramer maar weer eens te citeren. Het duo uit Rotjeknor staat vandaag op twee met hun onsterfelijke 'Ome Kobus' (1981).
De mooiste oom komt echter toch helemaal uit Engeland. Paul McCartney heeft het in de jaren 1970 en 1971 niet gemakkelijk. Omdat hij als 'slecht-nieuws-boodschapper' moest fungeren, krijgt hij het verwijt dat hij The Beatles heeft opgeheven. Dat terwijl The Beatles een jaar eerder eigenlijk al uit elkaar was gegaan en alleen nog in naburige studio's aan een groepsplaat bezig waren. Paul's eerste soloplaten worden unaniem afgeschoten en ook 'Ram' zal aanvankelijk die behandeling krijgen. Toch staat hierop een post-Beatles-nummer dat Beatles-waardig is: 'Uncle Albert/Admiral Halsey'. Die verdient voor mij de eerste plek in deze Schijf van 5.
Volgende week gaan we vijf maal naar het oerwoud. Liedjes met 'jungle' in de titel. Tight Fit valt dus af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten