Ik heb nog even getwijfeld of ik deze kersverse Week Spot een week zou opschuiven, gezien ik afgelopen week een nieuw 'oud' nummer heb ontdekt: Eentje die sinds september 2011 in de buurt van de Blauwe Bak rond zweeft en waarvan ik de a-kant al eens in een bericht heb gestopt. Vorige week kwam ik hem tegen op Ebay waar deze werd geadverteerd met de b-kant. Toen heb ik die kant alsnog gedraaid en ben ontzettend verliefd geworden. Maar nee, ik ga toch voor de plaat die vanmiddag op mijn mat is gevallen. Soms vergeet je gewoon te zoeken naar bepaalde platen. Dat is bij mij het geval geweest met 'B-A-B-Y' van Carla Thomas, maar ook met de Week Spot van deze week. Deze bleek eenvoudig te vinden, in januari 2012 heeft het Londense platenlabel Jazzman 'California Soul' van Marlena Shaw opnieuw uitgebracht en heeft het nóg zo'n klassieker van Shaw als b-kant. Voor een tientje in Europees geld heb je twee prachtige kanten op een schijfje, maar 'California Soul' van Marlena Shaw (1969) is degene die met de Week Spot-titel mag pronken.
Het is omstreeks 2007 dat de muziekcomputer in De Buze een flinke dosis 'nieuwe' muziek krijgt toegediend. Met name op de vrijdagmiddagen, de jongerenmiddag, wil ik nog wel eens achter de bar staan en mag dan eigenlijk geen elpees draaien. Ik weet me aardig uit de voeten met de jukebox en binnen de kortste keren heeft deze vrijdagmiddag ook al zijn 'klassiekers'. Er stond onder andere een dubbel-cd op, 'Verve Remixed', met daarop een geweldig swingende versie van Cal Tjader's 'Soul Sauce'. Tot vanavond meende ik dat Marlena Shaw daar ook op stond en dat kan wel geweest zijn, maar niet met 'California Soul'. Toch is het vooral 'California Soul' dat op de vrijdagmiddag, voor mij, een cult-klassieker wordt. Ik beperk me dan met het singles verzamelen tot Marktplaats en daar levert Marlena Shaw in de zoekresultaten niks op. Als ik in november 2011 mijn Ebay-account wakker kus, ben ik Marlena Shaw even helemaal vergeten. Intussen leer ik via de 'Northern Soul Jukebox' nog wel een alternatieve versie van haar 'Wade In The Water' kennen, het is pas als ik eens een Latin-getinte Floorfillers wil doen (met onder andere de genoemde Cal Tjader-remix), dat ik 'California Soul' weer ga waarderen. Vorige week heb ik even gezocht, maar de originelen zijn zelfs in Amerika nog wat aan de prijs. Deze Jazzman-uitgave met 'Wade In The Water' op de flip is de beste koop die je kan doen.
Ze wordt op 22 september 1942 geboren als Marlina Burgess. Haar wieg staat in New Rochelle in New York. Haar oom is de beroemde trompettist Jimmy Burgess. Hij draait platen voor de kleine Marlina die haar leven zullen beheersen: Miles Davis, Dizzy Gillespie, Al Hibbler en een hoop gospel-dingen. Als Marlina negen of tien jaar oud is, staat ze voor het eerst op een podium. Niet zomaar een verhoging in het publiek, maar het legendarische Apollo Theatre. Jimmy Burgess heeft dan het plan om Marlena mee te nemen op tournee, maar daar steekt haar moeder een stokje voor. Marlena wordt toegelaten om muziek te studeren op The New York State Teachers College in Potsdam. Ze maakt haar studie nooit af en ondanks het feit dat Marlena trouwt en vijfmaal moeder zal worden, heeft ze het zingen nooit los gelaten.
In 1963 heeft ze dus al een druk leventje, maar weet nog steeds tijd vrij te maken om optredens te doen in jazzclubs. Ze ontmoet de jazztrompettist Howard McGhee en Shaw zou met hem op het Newport-festival aantreden, ware het niet dat Marlena ruzie krijgt met één van de bandleden en verstek laat gaan. Een jaar later doet ze auditie voor Columbia, maar staat stijf van de zenuwen en bakt er helemaal niets van. Tot 1966 blijft Shaw rond hangen in de kleinere clubs, maar dan neemt haar carriére een vlucht als ze een contract sluit met de Playboy Club in Chicago. De Playboy Club kent meerdere filialen in Chicago en zo kan het gebeuren dat ze verschillende malen medewerkers van Chess Records tegenkomt. Die raken steeds meer geobsedeerd door de zangkunsten van Shaw en ze tekent een contract bij het sub-label Cadet. De eerste twee singles verschijnen tegen het einde van 1966, maar zijn wel twee klassiekers in het genre: 'Let's Wade In The Water' en 'Mercy Mercy Mercy'. Marlena is van oorsprong een jazz-zangeres die plotseling op hetzelfde label zit als de grote rhythm & blues-zangeres Etta James en dit laat zich aflezen in de discografie op Cadet. Bij Cadet willen ze graag Marlena's volle stem los laten op bekende pophits met fraaie arrangementen, maar dat is niet bepaald de stijl die Marlena wil voortbrengen. Het levert wel een paar 'definitieve' versies op. Haar 'Lookin' Through The Eyes Of Love' is bijna net zo goed als het origineel van Gene Pitney en onder de covers domweg dé beste.
Nicholas Ashford en Valerie Simpson schrijven in 1969 'California Soul' voor het zanggroepje The Fifth Dimension en even is het zo'n liedje waaraan iedereen zich waagt. Ik denk niet dat het de keuze van Shaw is geweest, maar toch brengt Cadet in 1969 een single uit met haar uitvoering. Als hitmaakster is Shaw weinig rendabel voor Cadet. Omdat Ashford en Simpson vaste leveranciers zijn voor duetten van Marvin Gaye & Tammi Terrell, heeft dat duo later nog een hit met 'California Soul'. Omdat Cadet niet naar haar wensen wil luisteren en Shaw liever terug gaat in jazz, laat ze in 1969 haar contract ontbinden en maakt opnames voor Blue Note.
In de jazz is ze sinds jaar en dag één van de grootste, nog levende, zangeressen. Ze werkt direct na haar breuk met Cadet in de band van Count Basie, maar zal ook later in haar loopbaan vaak het podium delen met grootheden. Ze maakt eveneens aan de lopende band platen, waarvan de ballade 'Without You In My Life' in 1982 nog een bescheiden indruk op de Amerikaanse hitparade maakt. Het nummer staat hoog aangeschreven bij connoisseurs. Terwijl met name haar repertoire op Cadet vele malen is gebruikt als sample in diverse hiphop- en dance-producties, beleeft 'California Soul' aan het begin van de nieuwe eeuw een tweede jeugd in Engeland. De plaat wordt eerst omarmd door hippe jazz- en soul-deejays en wordt sindsdien voor enkele televisiereclames gebruikt. Het wordt in Engeland alsnog een hit. Toch wordt her en der de neus opgehaald voor 'California Soul'. Té poppy, geschreven voor The Fifth Dimension... Nee, het zit het nummer allemaal niet mee. Ik kan me ook prima voorstellen dat de ware jazzliefhebber over zijn nek gaat, maar binnen de soul-kringen mocht de kritiek wel ietsje minder. We hebben het natuurlijk wél over een Ashford & Simpson-compositie, over een zeer sterk zingende Marlena Shaw en een arrangement om van te smullen. Hetzelfde excuus dat je vaak hoort bij Fontella Bass: 'Ze heeft zoveel méér gedaan dan alleen Rescue Me'. ALLEEN... 'Rescue Me'? We hebben het daar ook over een nummer van een absolute topklasse en daar durven de 'snobs' zelfs de neus voor op te halen? Ik ben andermaal het stoerste jongetje van de klas en bombardeer 'California Soul' tot Week Spot. Zo..., die staat!
Omdat ik morgen mijn moeder met een bezoekje ga verrassen, kan ik morgenavond niet publiceren. Jullie krijgen straks dus een Raddraaier, zodat ik op schema blijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten