Na een prachtige vierentwintig (of eigenlijk vijfentwintig) uur te hebben doorgebracht met mijn moeder, ben ik weer helemaal terug. Ik heb zojuist mijn uitzending van Floorfillers afgesloten en heb morgen een vrije dag. Hoewel? Vanavond kwam de vraag of iemand beschikbaar was om de Mixed Bag-show voor zijn rekening te nemen en dat heb ik maar gedaan. Het is precies wat het etiket zegt en dat is het type show waar ik niet genoeg van kan krijgen. Ik noemde het halverwege de vorige serie van Raddraaien: De Blauwe Bak-platen willen soms een beetje 'klitten' in het Raddraaien. We zijn in deze serie nog maar bij de 'I' van 'Interplay' en we hebben na deze nog maar één Blauwe Bak-plaat te gaan. De volgende serie liggen ze al wel meer uit elkaar. Zeven platen vanaf 'Interplay' van Derek & Ray vinden we deze eigenaardige single. Motown heeft van menigeen een grootheid gemaakt, maar heel soms kwam het voor dat een groep of artiest op dat label volslagen onbekend bleef. Dit gaat deels op voor Devasting Affair. De leden hebben op de achtergrond wel van zich doen spreken en ook is de groep te horen op enkele live-platen van Diana Ross, maar hun eigen spul is onontdekt terrein. Ik zet hun briljante 'You Don't Know (How Hard It Is To Make It)' met alle liefde in het zonnetje.
Ik ben al een hele tijd niet meer bij hem 'in de winkel' geweest, maar vaste lezers zullen 'mijn mannetje' uit Frankrijk wel kennen: 'Hipsterimage'. Hij heeft een specialisme in Mod en psychedelica, maar tevens een ruime keus aan soul. Qua adres is het allemaal een beetje 'duister'. Zijn winkel opereert vanuit Frankrijk en aan zijn taalfouten te zien, komt hij daar ook vandaan. Toch gaan de Paypal-betalingen naar een adres in Londen. Het is een enorm pluspunt van hem dat hij van iedere plaat, onbelangrijk hoe waardevol, een volledige geluidsclip van de bewuste vinylsingle beschikbaar heeft. Je kan dus onmogelijk later je beklag doen over een krasje of een tikje. Mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt als ik deze, tot dan toe, mij totaal onbekende groep zie. Een totaal onbekende groep op Motown! Bij het intro ben ik meteen helemaal verkocht, maar stel de aankoop nog een maand uit. In juni komt de single in mijn verzameling wonen en heeft sindsdien geregeld zijn rondjes gedraafd. De plaat is vooral favoriet om Do The 45 te openen.
The Funk Brothers geldt als één van de meest succesvolle groepen aller tijden, alleen moet het onder eigen naam nog steeds een hit scoren. Het huisorkest van Motown is echter op tientallen platen uit de jaren zestig te horen. Motown is een fabriek en het product, de muziek, is als een auto. Een auto mag geroemd worden vanwege zijn technische prestaties, maar het ding zou tot niets in staat zijn zonder een krukas. En toch wordt die krukas niet genoemd in de reclamefolders of in de beoordeling van de autotijdschriften. Devastating Affair is zo'n krukas. Als groep is het meest prominent aanwezig tijdens tournees van Diana Ross van omstreeks 1973-74. Er verschijnen twee live-albums uit die tijd waarop de groep is te horen. De drie heren zijn bovendien verdienstelijke schrijvers die een paar redelijk bekende liedjes hebben geschreven.
Devastating Affair bestaat uit de dames Olivia Foster en Karen Patterson, bijgestaan door Greg Wright, Harold Johnson en Andrew Porter. Ze zijn onder andere te horen als achtergrondkoor op 'You're A Special Part Of Me' van Marvin Gaye & Diana Ross. Wat slechts weinig weten is dat Devasting Affair hiervan de oorspronkelijke versie heeft opgenomen, maar deze is tot op de dag van heden nooit uitgebracht. Dat geldt eveneens voor twee albums van de groep In 1972 had het debuut 'Devastating Affair Mountain' en eind 1973 de titelloze opvolger moeten uitkomen, maar dat gebeurt niet. Volgens 'insiders' moest er genoeg repertoire bestaan om een cd-box te vullen, maar Motown weigert ook maar iets los te laten van de groep. Dat is erg jammer, want de paar opnames die verschijnen zijn om door een ringetje te halen. Neem nou onze Raddraaier. Een funky loopje dat mij doet denken aan 'Sex & Drugs & Rock & Roll' van Ian Dury, een klein beetje 'phasing' en een zeer aanstekelijk refreintje. Toch verschijnt de single slechts in een beperkt aantal landen, waaronder Frankrijk. De instrumentale versie staat op de b-kant en die is net zó lekker! Hoewel de Motown-liefhebbers watertanden bij dit plaatje bevindt de groep zich mijlen uit het gezichtsveld van de deejays en verzamelaars, waardoor de single nog altijd spotgoedkoop is. Ik heb mijn exemplaar met fotohoes en in totale nieuwstaat voor pak'm beet vijf euro in de koffers gekregen.
Greg Wright is in de begin jaren zeventig een huis-schrijver van Jobete en voorziet The Supremes (post-Diana Ross) van een aantal liedjes, waaronder 'He's My Man'. Hij heeft daarnaast ook gewerkt met Thelma Houston en Diana Ross zélf. In het geval van de laatste moet er redelijk veel zijn opgenomen, maar slechts twee liedjes halen jaren later de albums. Harold Johnson is in de muziekwereld van Los Angeles geen onbekende, hij heeft veel geschreven, geproduceerd en gearrangeerd. Als toetsenist is hij een veelgevraagd sessiemuzikant. Hij is ook lid van een andere Motown-huisband, Finished Touch, en maakt daarmee een goed album. Het tweede album van die groep blijft echter, evenals de beide Devasting Affair-platen, op de plank liggen.
De informatie over de groep zélf is minimaal, alles wat rest zijn de genoemde opnames en een handjevol singles. De kenners zijn het er over eens: Als iemand bij Motown op het idee komt om hier een 4-cd-box aan te wijden, dan kan dat één van de meest interessante compilatie-albums van de nieuwe eeuw worden. Hopelijk wordt Soul-xotica gelezen door een Motown-medewerker, want ook ik word steeds nieuwsgieriger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten