Gelukkig is het vandaag minder drukkend dan gisteren en dus heb ik het er vandaag eens goed van genomen! Eerst op de fiets naar het werk dat de teller op 1899,5 zet. Ik heb al weken een boodschapje in Meppel waar ik maar niet aan toe wil komen, maar tegelijk zie ik het niet zitten om de Pioneer ergens in de stad te parkeren. Dan valt het kwartje... Waarom parkeren we de fiets niet zo lang in de stalling op het station? Dat heb ik dus gedaan waarbij ik ook nog een leuk gesprekje heb met de eigenaar van de fietsenwinkel en -stalling. Ik heb bij de aanschaf van de Pioneer al begrepen dat deze man verstand heeft van ligfietsen en geregeld onderdelen haalt bij Nazca. Ik krijg complimenten over de staat van de fiets als hij hoort dat ik, dan inmiddels, 1900 kilometer heb gefietst in 11 weken. Dan de stad in. Ik ben even bij Xenos en wil dolgraag een paar extra single-mandjes meenemen, maar moet dan concluderen dat dit niet gaat passen in de tas. Met lege handen verlaat ik de winkel. Bij de Hema haal ik een usb-stick van 16 GB en dat is het boodschapje dat ik weken heb uitgesteld. Bij Albert Heijn een blik snert (het was lekker...) en een pakje filtersigaren en dan wil ik de avond afronden bij De Tafel. Toch krijgt het geheel nog een staartje want het weer is zó opperbest dat ik met een bocht om terug naar Uffelte fiets. Opnieuw mag ik tevreden vaststellen dat ik in een prachtige provincie mijn residentie heb gevonden! Bij De Tafel word ik dertien singles rijker en deze ga ik vandaag en morgen aan jullie voorstellen. Vanavond de eerste zeven.
* Jeff Beck- Hi Ho Silverling (UK, Columbia, 1967)
Niet zomaar een favoriet, deze van Jeff Beck. Toch heb ik na ruim 25 jaar verzamelen nog steeds geen originele persing in mijn bakken. Wel koop ik in 1993 de maxi-single op Rak uit 1972, maar deze heeft inmiddels zijn beste tijd gehad. Zo'n Nederlandse met fotohoes staat hoog op het verlanglijstje, maar voorlopig kan ik uit de voeten met deze Engelse persing. Een euro is geen geld? Het heeft een reden... De single is namelijk verre van nieuwstaat en met name in het intro geeft het een bijgeluid, maar mij hoor je niet klagen.
* The Blues Busters- Sweetest Thing (UK, Dynamic, 1975)
Ik ben vandaag eens de hele winkel door geweest, maar heb niets anders kunnen vinden. Okay, ik heb 'The Joy Of Love' van Scott Fitzgerald in mijn handen gehouden, maar 1,50 euro is me té gortig. Ik maak een sprongetje van vreugde als ik 'If It's Alright With You Baby' van The Korgis zie. Mijn oude is eveneens stuk gedraaid. Toch is die heilig vergeleken met dit exemplaar. Hélemaal krom getrokken! In de etalage staat de eerste elpee van David McWilliams voor vijf euro, maar ja... ik kan geen elpee mee hebben op de ligfiets. Het zijn dus wederom singles. Bart heeft een paar weken geleden nogal wat reggae en calypso toegevoegd en buiten 'The Pied Piper' van Bob & Marcia hap ik eerst niet toe. Vandaag besluit ik een stel mee te nemen waaronder deze van The Blues Busters. Ik had het minder kunnen treffen, want 'Sweetest Thing' is een erg leuke reggae-single uit de midden jaren zeventig.
* The Chi-Lites- You Don't Have To Go (US, Brunswick, 1976)
The Chi-Lites is altijd goed bij mij en voor een euro mag het zeker mee. Ik zie het jaartal op de single pas bij thuiskomst, maar de songschrijvers-credits zetten me eerst op een dwaalspoor. Zou dit toch een échte oude Chi-Lites-single zijn? 'You Don't Have To Go' is geschreven door het koningskoppel van Eugene Record en Barbara Acklin en volgens mij maakt de laatste in 1976 al platen voor Capitol. Of dit nu een oudere compositie is óf dat Acklin desondanks nog steeds met Record schrijft, dat moest ik nog eens opzoeken. Hoewel The Chi-Lites legendarisch kan zwijmelen, is daarvan op 'You Don't Have To Go' geen sprake. Het is crossover-soul dat tegen de disco aan zit maar nog altijd met de klasse van The Chi-Lites. Helaas heeft het styreen de neiging tot 'distortion', maar dat is vrij normaal met styreen uit de midden jaren zeventig. De prijs is andermaal een lachertje. Deze mag in de reserve-Blauwe Bak!
* Cock Robin- Just Around The Corner (NL, CBS, 1987)
Het is ongeveer een jaar geleden dat ik actief ben gaan speuren naar jaren tachtig-singles en ook deze vangst kent vier uit dat decennium. Of toch eigenlijk vijf, want eentje is een heruitgave van een jaren zeventig-nummer. Ik heb een vermoeden dat deze van Cock Robin al een tijdje in de winkel staat, het komt uit die schitterende verzameling van een diskjockey uit Nijmegen. Ik heb de afgelopen maanden verschillende platen uit deze collectie toegevoegd aan de collectie en de verbazing is groot bij iedere plaat: Geen kraakje te bekennen! Waarom ik Cock Robin heb genegeerd, kan ik niet begrijpen. De single is gewoon een euro en de muziek spreekt me al dertig jaar aan. Ik geloof dat ik 'The Promise You Made' op 12" heb, maar dit is dan de eerste 7" in de bakken.
* Dave Edmunds- Slipping Away (Duitsland, Arista, 1983)
Ik hoorde onlangs het prachtige verhaal van Keith Richards en Dave Edmunds. Het is jaren geleden dat Keith Richards een optreden deed waar Dave Edmunds met zijn Rockpile een liedje mocht meespelen. Na dit ene liedje stapten de leden van het podium met uitzondering van Edmunds. Drie liedjes later keek Richards opzij en zei: ,,What's that man doing on my stage?". Dat is de legende die Dave Edmunds heet. Op deze single uit 1983 wordt hij bijgestaan door een andere mastodont uit de Britse muziekgeschiedenis: Jeff Lynne. Het levert niet de meest interessante Dave Edmunds-single op, maar het is een wonderbaarlijke combinatie.
* The Four Seasons- Little Boy (In Grown Up Clothes) (US, Vee Jay, 1965)
De vorige eigenaar meent het recht te hebben om twintig euro te vragen voor deze single, maar dat is een klein beetje overdreven. Het rode Vee Jay-label is wel de minst voorkomende bij deze single, maar de staat zou de twintig euro nooit rechtvaardigen. Twee euro klinkt beter in mijn oren. Ik blijf een fascinatie houden voor The Four Seasons, iets dat in de jaren negentig is begonnen middels de dubbelelpee 'The Four Seasons Story'. Deze 'Little Boy' staat volgens mij niet op de genoemde elpee en het is ook niet één van de meest memorabele hits van de groep. Toch klinkt het opnieuw als muziek in de oren en twijfel ik zelfs even om hem in de Blauwe Bak te zetten. Nee, zover komt het niet. Dat laatste zou ermee te maken kunnen hebben dat de demo-persing vermeldt dat 'Little Boy' een 'Bunky's Pick' is. En wordt het niet eens hoog tijd om voor deze Bunky een standbeeld op te richten? Wellicht binnenkort meer daarover.
* Grandmaster Flash & The Furious Five- The Message (Frankrijk, Sugar Hill, 1982)
Hiphop is waarschijnlijk de enige muziekstijl waar ik doorgaans helemaal niks mee kan. Anders is dat bij de vroege vorm van rap en met name de rijmelarij van Grandmaster Flash & The Furious Five. Ik heb tot nu toe alleen 'White Lines' op 12"-single (en ongecensureerd mét het geval van autofabrikant John DeLorean), 'The Message' kan ik me niet beter wensen als deze. Vijftig cent voor de Franse persing met fotohoes en in een puike conditie. Morgen vervolg ik de 'Singles round-up' met de resterende zes singles. Voor wie niet zo lang kan wachten... ik ga ze morgenavond draaien in 'The Vinyl Countdown' vanaf 23.00 uur 'onze' tijd op Wolfman Radio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten