De tweede 'zieke' week. Ik heb aangegeven bij het bedrijf dat het nog even niet gaat lukken. De stand van zaken is dat ik verschrikkelijk moe ben en moeiteloos de hele dag kan slapen. Dat doe ik uiteraard niet, tenminste... geen dagen achtereen, maar de vermoeidheid blijft. Is het iets lichamelijks? Moeten we naar de dokter? Ach welnee, ik heb jaren geleden een zelfonderzoek gedaan en weet sindsdien waartoe ik in staat ben en waar ik tekort schiet. Op de tijd op de rem drukken en niet genadeloos door beuken is een zekere zwakte waar ik mezelf tekort mee doe en dat is ook wat er nu speelt. Gelukkig gaat de temperatuur flink omhoog gedurende deze week en hopelijk kan dat eveneens een positief effect hebben. Op Soul-xotica wacht ik nog altijd op de singles van Mark en zolang die er niet zijn, ga ik lekker door met de 'Honderd achteruit'. Met vandaag de nummer 15 in de Gele Bak Top 100 van 2023. Hoewel ik de Engelse persing heb op het Liberty-label in een neutraal hoesje vind ik de Nederlandse Favorieten Expres wel aardig als illustratie voor dit bericht.
In 1997 heb ik in de Popkelder gewerkt, de muziekoefenruimte van Sneek. Daar leer ik Mario kennen. Ik ken hem overigens al langer van gezicht maar het is nooit tot een ontmoeting gekomen. Hij is de zanger geworden van een bevriende band en het is tijdens het jaar in de Popkelder dat hij me op een avond vertelt waar hij een enorme fascinatie voor heeft. Het antwoord? P.J. Proby! Ik ken hem dan alleen als zanger van een paar hitjes die ik overigens ook niet vaak op de radio heb gehoord. Eind 1997 schaf ik 'Today I Killed A Man' aan en in Engeland vind ik 'Together', de opvolger van 'Hold Me'. Ik ken in 1997 ook de controverse rondom P.J. Proby die wel erg gemakkelijk uit zijn broek scheurt. Dat hij tot op de dag van heden het gedrag van een 'shockrocker' heeft, is iets dat ik nooit heb geweten. Op 4 mei 2023 komt de single mee in een bestelling bj Midas Touch met overige Engelse persingen.
Je hebt 'shockrockers' in maten en soorten. Vaak maskeert het overdreven gedrag de talenten van de muzikant of zanger en het is zeldzaam dat iemand goed is in zijn vak en tegelijk van alles doet om het publiek tegen hem in het harnas te werken. P.J. Proby is een zeldzaam geval van het laatste soort. James Marcus Smith wordt op 6 november 1938 geboren in Houston in de Amerikaanse staat Texas. Hij is een achterkleinzoon van de beroemde outlaw John Wesley Hardin en zijn vader is een bankier. Als hij negen is gaan zijn ouders uit elkaar en er wordt besloten dat James groot moet worden binnen verschillende militaire academies. Als hij zijn schooldiploma's heeft gehaald, heeft Smith echter andere ambities. Hij wil aan de slag als acteur en zanger. Voor dat laatste krijgt hij eerst de naam Jett Powers cadeau van zijn nieuwe managers. Onder deze naam maakt hij twee singles voor kleine onafhankelijke platenlabels die genadeloos floppen. Dan komt songwriter Sharon Sheeley in zijn leven. Zij suggereert de naam van een ex-vriendje tijdens haar schoolperiode: P.J. Proby. Proby schrijft in het begin vooral voor andere artiesten en neemt zelf de demo's op. Sheeley en Jackie DeShannon brengen Proby in contact met de Engelse promotor Jack Good en zo vertrekt Proby naar Londen. Zijn debuut is in een tv-show met The Beatles en beter kan zijn loopbaan niet van start gaan. 'Hold Me' is de eerste grote hit voor Proby en er zullen nog een aantal volgen.
In 1998 lees ik een uitgebreid interview met Charles Blackwell, de producent van de eerste platen van Proby, en hij staat uitgebreid stil bij deze markante zanger. Het is volgens Blackwell geregeld hetzelfde liedje. Als er een opnamesessie staat gepland voor P.J. Proby, staat de band in de startblokken het te spelen maar is de hoofdpersoon nog niet komen opdagen. Dan een telefoontje van de andere kant van Londen dat P.J. het niet gaat halen om welke smoes dan ook. De platenmaatschappij moet dan een taxi bestellen en een uur later kan de plaat alsnog worden opgenomen. 'In het begin ben je nog kwaad', herinnert Blackwell zich in 1998, 'Maar zodra hij zijn strot open trekt, weet je weer waarvoor je het doet en waarom je hem vergeeft'. Tijdens een optreden in 1965 scheurt hij uit zijn broek en dat is een gimmick die hij nog vaak zal gebruiken. Het resultaat is dat hij overal in de ban wordt gedaan. De hits drogen op in Engeland, maar hij wil duidelijk niet worden herinnerd als gewoon een hitmaker uit de jaren zestig.
In 1969 maakt hij het album 'Three Week Hero'. Een album waarbij hij meer de kant op gaat van de sentimentele country, een stijl waar zijn ietwat huilende stem prachtig past. De muzikanten op het album is The New Yardbirds dat enkele maanden later bekend zal worden als Led Zeppelin. Jimmy Page werkt overigens al gedurende het hele decennium nauw samen met Proby. In 1977 maakt hij opnames met onze eigen Focus voor de elpee 'Focus Con Proby'. Dat is de zwanenzang van Focus maar voor Proby komt er nog altijd geen einde aan. Hij wordt op sleeptouw genomen door verschillende producenten die hem allemaal uiteenlopende popcovers willen laten doen. Proby kweelt daarentegen veel liever country, maar hee... een mens moet ergens zijn geld mee verdienen. Daarnaast is hij tevens actief als toneelacteur en doet mee aan musicals over Roy Orbison en Elvis. In het laatste geval wordt hij ontslagen als hij weigert de scripts uit te voeren.
Proby is inmiddels 86 jaar en in principe nog altijd actief. Als hij een afscheidstournee wil geven, wordt hem dit niet gegund? Nou, dat zit anders. In een interview doet hij blijken dat zijn laatste vriendinnen 16, 17 en 18 zijn geweest maar dat hij dat eigenlijk al té oud vindt. P.J. heeft het liefste vriendinnen van 12 of 13. Zo kan hij ze tenminste nog een beetje fatsoenlijk opvoeden en op de juiste manier naar religie laten kijken. Ook hebben ze dan nog niet de ervaring van een gebroken hart. Als het interview is afgedrukt, trekken de eerste theaters waar hij de afscheidstournee zal houden zich terug. Op het laatst wordt de hele tournee maar gecanceld. Proby woont nog altijd in Engeland in het landelijke Worcestershire.
'Hold Me' is goed voor een derde plek op de Engelse hitparade, een zeventigste plek in Amerika en in Nederland piekt het op nummer negen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten