Een week thuis en nog niet veel progressie, maar hee... ik bekijk de zaak van week tot week en ben optimistisch ingesteld. Misschien heb ik bovenal de rust even nodig, ook al is de slaap een drama op zichzelf. Intussen loop ik nog altijd een bericht achter maar verwacht ook de singles van Mark elk moment. Ik heb de afgelopen nacht uit slapeloosheid al wat onderzoek kunnen doen naar de zangeres die ik deze week de Week Spot gun. Het heeft me vooral heel veel extra vragen opgeleverd, maar op zijn minst is dat voer om over te schrijven. The Charmels staat op de nominatie om Week Spot te worden maar ik heb de afgelopen twee weken al oudjes gehad en wil nu wel weer iets moderns. Nieuw wordt het ook niet in tegenstelling tot een jaar geleden. Toen was MT Jones de Week Spot met de megahit 'I'd Be Lying'. Deze week gaat het een opname worden uit 1987 welke tot een week geleden alleen verkrijgbaar was op 33 toeren en cd. 'Let's Stay In Love' van Arlene Bailey mag deze week de Week Spot zijn.
De ervaring heeft me geleerd dat als je midden op straat heel hard 'Fikkie' roept dat je steevast hondenkoekjes tekort komt. Dat kan er ook mee te maken hebben dat bepaalde Bello's of Zorro's over een erg goed reukvermogen beschikken en afkomen op de koekjes, maar er zijn in ieder geval meerdere honden die Fikkie heten. Wat als je de naam van Arlene Bailey roept? Hoeveel zangeressen komen dan naar je toe gehold? Twee of toch wellicht drie of vier? De eerste Arlene Bailey die we niet moeten hebben is een gevierde artieste in de Amerikaanse countrymuziek. Volgens 45cat zijn er daarna nog drie artiesten met de naam en Discogs houdt het op twee. Als dat inderdaad twee verschillende zangeressen zijn met de naam Arlene Bailey dan kan ik voorzichtig stellen dat één liedje aan 'onze' Arlene Bailey toe behoort. De oudste van het stel is een twijfelgeval. Je vraagt dames niet naar de leeftijd en de boeker vindt het ook niet nodig om haar leeftijd te vermelden. Als het 'onze' Arlene is dan moet de dame tegen de tachtig lopen.
Een ding heb ik al wel geleerd en daarbij moet ik mezelf in de 'Singles round-up' corrigeren. Het schijnt dat George Bailey heel graag met Arlene wilde trouwen maar geen toestemming kreeg van zijn vader. Haar vader was natuurlijk ook tegen het idee, want het is één en dezelfde man. George en Arlene zijn broer en zus. George is liedjesschrijver en muzikant en Arlene verzorgt de zang. Ik weet niet hoe up-to-date de website is van het artiestenbureau want het lijkt alsof we Arlene ook in Nederland nog altijd kunnen boeken voor een lounge-optreden. Ze staat te boek als een pianobar-entertainer. Over George wordt niet gesproken maar aan de nieuwsartikelen op het hoesje van 'Let's Stay In Love' te zien, volgt broer haar tot in Turkije. Arlene groeit op in Boston in Massachusetts en dat maakt dat de jaren zeventig-single aan haar kan worden gelinkt. De single uit 1965 staat op Youtube. Arlene is een uitzonderlijke zangeres, maar deze single uit 1965 klinkt héél erg 'volwassen'. Bovendien is het platenlabel niet te linken met Massachusetts en hoe groot is de kans dat een onbekende zangeres uit Massachusetts in een andere staat een plaat opneemt? 'Come Home' verschijnt in 1965 en krijgt een recensie in Cash Box in oktober van dat jaar. Als daar méér informatie over de artieste werd gegeven, had het lid van 45cat dat vast wel vermeldt in de opmerkingen. 'I Had A Love' uit 1974 is beter gedocumenteerd en maakt het logischer. De single is uitgebracht op het Cobra-label uit Boston. Bovendien toont een advertentie in Billboard een foto en laat ons zien dat het een zwarte zangeres is, net als 'onze' Arlene. Het is aannemelijk dat dit dan dezelfde Arlene Bailey is, maar de single uit 1965 blijft een mysterie.
In 1987 verschijnt het album 'I've Got My Game Plan Working' en de titeltrack verschijnt in dat jaar op single. Voor deze platen is de Bailey-familie AGB begonnen, dat inderdaad voor Arlene en George Bailey staat. De lettertjes op het hoesje om onze Week Spot zijn té klein om het verhaal te lezen en dus moet ik me overgeven aan het artiestenbureau. Arlene's moeder is Bertha Ridley. Geen idee wie Bertha is, ik weet wel dat er een vaudeville-zangeres is uit de jaren twintig die Ethel Ridley heet. Zij spoort haar dochter aan om zangeres én pianiste te worden. Door de jaren heen treedt Bailey vooral op de grote jazzfestivals. Ze heeft het podium gedeeld met onder andere Sammy Davis Jr. en The Stylistics. Ze rekent Nancy Wilson als haar grote voorbeeld, op de voet gevolgd door Billie Holiday en zelfs Sade. Volgens het management heeft ze in 2002 haar debuutalbum uitgebracht. Het titelloze album zou in de zomer van 2002 zijn uitgebracht. Er wordt dus voorbij gegaan aan het gegeven dat ze in 1987 al een album heeft gemaakt. Bij de cd uit 2002 wordt wel broer George Bailey genoemd. Dat dan wel weer...
Aan de layout van de website te zien dateert deze eveneens uit de eerste tien jaar van de nieuwe eeuw en dus is het de vraag of ze nog steeds komt opdraven voor een optreden. Tot die tijd hebben we in ieder geval deze single met twee uitstekende kanten, maar de a-kant mag dus de Week Spot zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten