Zoals beloofd in het verhaal over Rupert Holmes ga ik zoveel mogelijk de 'Honderd achteruit' doen wanneer ik niet een 'Singles round-up' heb. Gezien de platen van Mark nog altijd niet binnen zijn kan ik vanavond een volgende aflevering presenteren. Gaan we nog iets anders doen? Welnu, volgens mij heb ik een lijstje singles die ik reken tot februari 2000 voor 'Het zilveren goud'. Wellicht dat ik dit in het weekend ga doen. Met deze 'Honderd achteruit' zit ik dan weer even op schema maar ik weet het... de weekeinden zijn berucht op Soul-xotica. Na nummer 13 volgt nummer 14 en daar vinden we een band die voor mij weinig verkeerd kan doen, ook al moet ik bekennen dat ik eigenlijk alleen een paar losse singles ken van de groep. Op nummer 14 in de Gele Bak Top 100 van 2023 staat 'Bring On The Dancing Horses' van Echo & The Bunnymen uit 1985.
Hij alom vertegenwoordigd in de muziek en ik zou hem anders ook in dit kader hebben genoemd. Mijn kennismaking met Echo & The Bunnymen begint bij mijn broer, ook al is de band ook een 'bonus' voor hem. Het begint namelijk met 'Cry Little Sister' van Gerard McMahon. Ik geloof dat het een zondag de 'Speciale Aanbieding' is geweest bij de KRO. Hoe dan ook, mijn broer is meteen in alle staten als hij deze plaat hoort. Het nummer is gebruikt als thema voor de film 'The Lost Boys' en de kortste klap is om de soundtrack aan te schaffen op cd. Broer heeft dan namelijk net de overstap gemaakt naar cd hoewel hij in het begin ook nog wel eens een vinylsingle wil kopen. Een van de andere nummers op de soundtrack is 'People Are Strange'. Het nummer van The Doors (die ik ook dankzij broer zal leren kennen) maar dan in de uitvoering van Echo & The Bunnymen. Het is rond deze tijd dat hij een mixtape voor me maakt en dat bevat zowel 'Cry Little Sister' als 'People Are Strange'. Verder moet ik concluderen dat het pas in mijn tijd bij Wolfman Radio is voordat ik opnieuw zal horen van Echo & The Bunnymen. In 2015 heb ik al eens 'Lips Like Sugar' op single gekocht en precies een maand vóór Rupert Holmes vind ik 'Bring On The Dancing Horses' bij hetzelfde platenwinkeltje aan het Prinsenplein in Meppel. Voordat iemand op een idee komt en morgen op de trein stapt... De winkel is helaas al een paar jaar dicht!
Ik herinner me de dinsdag als een drukke schooldag. Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn, niet al te imposante, schoolcarrière ooit een dinsdag heb gehad met weinig lessen. Dinsdag zit altijd tjokvol. Het heeft als effect dat ik niet naar de Vara kan luisteren op Radio 3. Hilversum 3 bestaat dan al lang niet meer. Wellicht had ik dan eerder gehoord van Echo & The Bunnymen? In de goeie ouwe tijd dat de stations elk nog hun eigen dag hebben, had je de meeste kans om Echo & The Bunnymen op zondag, dinsdag of woensdag te horen. Ofwel... KRO, Vara of VPRO. Hoewel het helemaal geen onaardige radiomuziek is, zit Echo & The Bunnymen in het alternatieve segment. Misschien dat Veronica in een vlaag van verbreding de plaat eens zou draaien, maar voor het 'pluggen' moet je bij de overige drie omroepen zijn. Dat hun invloed op de Top 40 minimaal is blijkt wel uit het feit dat Echo & The Bunnymen nooit een hit heeft gehad. Rob Stenders bewijst het eigenhandig als hij overstapt van de Vara naar Veronica en 'Have A Little Faith In Me' van John Hiatt meeneemt. Airplay bij de Vara heeft geen invloed, bij Veronica gaat het de Top 40 in.
Ian McCulloch is achttien jaar als hij zijn eerste bandje formeert. The Crucial Three bestaat slechts zes weken maar is opvallend vanwege de bezetting. Naast McCulloch is ook Pete Wylie (The Mighty Wah!) en Julian Cope (Teardrop Explodes) lid van de groep. Wylie vertrekt als eerste en McCulloch en Cope zijn dan betrokken bij de totstandkoming van A Shallow Madness welke zal uitgroeien tot Teardrop Explodes. Gitarist Will Sergeant en bassist Les Pattinson komen op zijn pad en zo formeert McCulloch in 1978 de eerste line-up van Echo & The Bunnymen. In het begin maakt de groep gebruik van een drumcomputer en er wordt gesuggereerd dat dit 'Echo' moet zijn. De oorsprong van de naam ligt bij een kameraad die de meest waanzinnige namen voorstelt en Echo & The Bunnymen is daar eentje van. In de eerste jaren treedt het geregeld op met Teardrop Explodes en de b-kant van hun debuutsingle 'The Pictures On My Wall' wordt aangegeven als een compositie van Cope en McCulloch. Teardrop Explodes zal het later eveneens als b-kant uitbrengen, maar McCulloch heeft meerdere malen bestreden dat Cope iets met de compositie van doen heeft. In 1979 debuteert Echo & The Bunnymen in de studio van John Peel en zal zijn studio nog vijfmaal bezoeken voor optredens tot en met 1983.
'Crocodiles' is niet alleen het eerste album van Echo & The Bunnymen in 1980 maar ook de start van het Korova-label. Genoemd naar de 'Korova milk bar' uit 'A Clockwork Orange' is dit een Engelse divisie van Warner Bros. waar de heren Bill Drummond en David Balfe veel mee te maken hebben. De heren hebben eerder hun Zoo-label gerund waarvoor Echo & The Bunnymen de eerste single heeft opgenomen. Pete De Freitas heeft de drumcomputer verslagen op het album. Het eerste live-optreden met De Freitas is een fiasco maar dat komt doordat de band moet opwarmen voor Madness en Bad Manners. Het 2-Tone ska-volk zit blijkbaar niet op de indie gitaarrock van Ian en zijn kornuiten te wachten. In 1981 onderneemt de band een eerste Europese tournee met The Sound en doet ook Nederland aan. De heren Drummond en Balfe hebben een frisse vernieuwende blik op de popmuziek en willen af van de videoclips van drie minuten. Het resulteert in de eerste concertfilm van Echo & The Bunnymen. De band bezoekt in 1981 ook Amerika en het album 'Heaven Is Here' komt uit. In juni 1982 komt de formule op stoom als 'The Back Of Love' net de Engelse top twintig behaalt. 'Porcupine' moet op wens van Warner Bros. twee keer worden opgenomen maar het resultaat mag er zijn. Niet alleen een uitstekende elpee (wat ik ervan ken) maar ook de eerste plaat die in de Engelse album top tien terecht komt. Daar piekt het op een tweede plek.
In 1985 is het inmiddels tijd voor een compilatie van het voorgaande werk van de band en dat wordt gepresenteerd in de vorm van 'Songs To Learn & Sing'. De groep heeft 'Bring On The Dancing Horses' geschreven voor de film 'Pretty In Pink' welke in 1986 zal verschijnen en staat als bonus op de voorgenoemde compilatie. Toch is het een bescheiden succes voor de groep. In Engeland piekt het op nummer 21 en het heeft het geschopt tot nummer 45 in de Nationale Hitparade, hetgeen een Tipparade-notering betekent voor de Top 40. De single doet het redelijk goed in Ierland (nummer 15) en België (nummer 19).
In 1993 gaat de band in eerste instantie uiteen, maar gaat in 1996 weer aan de slag en bestaat tot op de dag van heden. Het meest recente album dateert van 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten