Van de eerdere fietsplannen is niets terecht gekomen. Het is altijd handig om de Buienradar in de gaten te houden en deze verwacht enkele spetters regen voor de middag. Nee, daar heb ik niet zoveel zin in. Bovendien denk ik dat ik er goed aan doe om het een dagje rustiger aan te doen. En dus ben ik in staat om dubbel te publiceren en zo weer op schema te komen. We zijn vanavond halverwege de Top 100 van vorig jaar maar eigenlijk ook al over de helft. Er zijn natuurlijk enkele artiesten met dubbele noteringen die ik al heb behandeld. Ook kijk ik al met een schuin oog naar de Gele Bak Top 100 van 2023 om te voorkomen dat we dubbele berichten krijgen. Ik kan in ieder geval nog een fikse tijd vooruit met deze rubriek. Vandaag de nummer 50 in de Gele Bak Top 100 van 2022 en daar vinden we 'Down The Hall' van The Four Seasons uit 1977.
De vier heren uit Liverpool krijgen eerst te horen bij hun auditie voor Decca dat gitaargroepen tot het verleden behoren en krijgen dan een contract bij EMI. Dat wil niet het risico lopen om een gevestigd platenlabel kopje onder te laten gaan met deze 'herrie' en besluit de groep uit te brengen op het Parlophone-label. Tijdens de eerste Amerikaanse tournee tekent de roadie een vodje dat de band in Amerika contractueel bindt aan het Vee Jay-label. De eerste platen verschijnen in Amerika op het Vee Jay-label totdat Capitol ontdekt dat het eigenlijk een distributiedeal voor Parlophone heeft met EMI. Er volgt een rechtszaak waarin Vee Jay in het ongelijk wordt gesteld. Als wraak brengen ze in 1964 alle eerste singles van The Beatles nog uit via het Oldies-label. Vee Jay heeft ook The Four Seasons onder contract en zo verschijnt een dubbelalbum met een soort van spel: Wie is beter? The Beatles of The Four Seasons? Achteraf gezien mogen we stellen dat de carrière van The Four Seasons ook niet misselijk is. De groep excelleert door de jaren heen in verschillende muziekstijlen terwijl ze enkel worden herinnerd voor het vroege werk ('Sherry' en 'Big Girls Don't Cry') en de disco-hits uit de jaren zeventig. Vandaag mag ik eens de spots laten schijnen op deze bijzondere groep.
Francesco Stephen Castelluccio wordt op 3 mei 1934 geboren en maakt in 1953 zijn debuut op de plaat als Frankie Valley. Hij gaat verder met de groep The Four Lovers welke in 1960 gaat samenwerken met producent Bob Crewe. Rond dezelfde tijd begint de piepjonge toetsenist Bob Gaudio ook met liedjes schrijven en uit The Four Lovers wordt zo The Four Seasons geboren. De eerste single heet 'Bermuda' en verschijnt in 1961 op Crewe's Gone-label. Gaudio en Crewe schrijven dan samen 'Sherry' en de mannen gaan op zoek naar een platenlabel dat het wil uitbrengen. Frankie Valli komt in contact met iemand van Vee Jay. The Four Seasons is de eerste blanke groep met een contract bij Vee Jay. Het is een doorslaand succes en dat geldt ook voor de opvolgers. In begin 1964 wordt in Amerika hun succes alleen geëvenaard door The Beach Boys. Ondanks de successen zit Vee Jay in zwaar weer. Het akkefietje met The Beatles doet het label al enigszins de das om en vervolgens wil The Four Seasons ook nog eens harde cash zien. Begin 1964 stapt de groep over naar het meer stabiele Philips. The Four Seasons wordt achter de schermen meer van een productiemaatschappij. Naast een trits eigen hits zijn de solo-singles van Frankie Valli uit de jaren 1966 tot en met 1975 feitelijk ook door The Four Seasons ingespeeld. Daarnaast heeft de groep een uitstapje als The Wonder Who. Als Bob Dylan 'Don't Think Twice It's Alright' op de radio hoort, is hij blij verrast. Hebben The Supremes eindelijk zijn liedje opgenomen? Hij voelt zich bekocht als hij ontdekt dat het een stel kerels zijn met falsetto's.
Vanaf 1967 gaat The Four Seasons door een meer progressieve fase met conceptalbums en het nodige psychedelische speelgoed in de studio. In 1971 stapt de band over naar Motown. Met name 'The Night' zal in Engeland een hit worden dankzij de Northern Soul-beweging. In 1974 is er crisis in de groep als Motown weigert het nieuwe album uit te brengen. Frankie Valli wil dan alle nummers kopen voor een solo-album maar schrikt terug als hij de totaalprijs hoort. Hij betaalt echter wel vierduizend dollar voor 'My Eyes Adored You' en met de demo vindt hij onderdak bij Private Stock Records. De plaat is een knaller van een hit in Amerika en Frankie kan voorlopig in ieder geval aan de slag als solo-artiest. Gaudio zorgt voor een contract bij Warner Bros. Een slimme zet omdat de disco net in werking is gezet. Het jaar 1975 is dan ook een hoogtepunt voor The Four Seasons. 'Who Loves You' via Warner Bros. in de hitparade waar 'My Eyes Adored You' niet uit is te slaan. Private Stock heeft alle vroege opnames uitgebracht als 'The Four Seasons Story' welke goud behaalt en tegelijk staat 'The Night' in de Engelse top tien. Het album 'Who Loves You' is een verrassende comeback voor The Four Seasons in de albumlijsten. 'December 1963' en 'Silver Star' zijn andere successen uit deze tijd.
'Helicon' is het laatste album van de groep en hier heeft het al afscheid genomen van de disco. Hoewel Valli zijn steentje bijdraagt aan het album wordt de leadzang vooral door Don Ciccone en Garry Polci vertolkt. In Amerika piekt 'Down The Hall' op 65 en in Canada komt het niet verder dan 69. In Engeland is het goed voor plek 34. Dan vaart de groep beter in Nederland want hier bereikt de single een zestiende plek. The Four Seasons is nog altijd actief en Valli is het enige oorspronkelijke lid. 'Hope + Glory' is het laatste album met origineel materiaal en stamt uit 1992.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten