Singles round-up: oktober 10

Mergpijpen zijn als taartjes voor mij. Het is niet zelden dat ik ze voor de verjaardag koop maar ook gedurende het jaar lust ik ze graag. Morgen word ik 48,5 jaar maar dat is nog geen reden om mergpijpen te kopen. Ik had er gewoon zin in. Natuurlijk eet ik zo'n pak van zes mega-mergpijpen in één keer leeg en meestal scheelt dat wel aan avondeten. Nadat ik het vorige bericht heb gepubliceerd, kijk ik eerst een paar video's en besluit halverwege de eerste om toch nog maar een warm prakje te bereiden. Hierdoor is het inmiddels al een paar uur verder en toch wil ik nog even de 'Singles round-up' doen. Ditmaal zijn er vijf singles. Wat morgen en/of dinsdag nog binnenkomt, moet maar mee voor volgende maand. Nu eerst de laatste vier soul-singles plus een gokje met garantie van Discogs.

* Jonny Benavidez- Do What You Wanna Do (Finland, Timmion, 2023)
Het schijfje zelf zorgt al voor enige opschudding in Engeland maar het is het fotohoesje dat me helemaal over de streep trekt. Er zijn namelijk niet veel exemplaren met zo'n hoesje. Volgens mij is Jonny's pose tegen een waterpomp al eens eerder gebruikt voor een hoesje en ook in dit geval oogt het als een leuk Nederlands fotohoesje uit de late jaren zestig. Muzikaal is dit ook het recept. De muziek is in handen van Cold Diamond & Mink die we kennen van andere Timmion-platen. Het is een erg aanstekelijk nummer met een zekere Europese 'vibe'. Met name de drums en percussie klinken heel erg alsof ze afkomstig zijn van een Europese jazzdrummer die tracht rhythm & blues te spelen. Op de flip staat 'Your Last Song' en dat is een pure ballade en ik geloof dat deze kant me uiteindelijk heeft overgehaald om de plaat aan te schaffen maar de a-kant mag er zeker zijn!

* Crazy P- If Life Could Be This Way (Duitsland, Walk Don't Walk, 2022)
Ik heb nog eens gekeken op de pagina van Juno. Die hebben nog welgeteld één exemplaar over van deze single. Ik meen dat ergens een oplage wordt genoemd, maar uit mijn hoofd zeg ik dat het ergens rond de 100 of 120 zijn. Crazy P heet oorspronkelijk Crazy Penis en is een Engels house-collectief. Het is gedurende de lockdowns dat met name Danielle Moore diep de archieven in gaat om demo's te zoeken die nog niet zijn gebruikt voor producties van Crazy P. Het resultaat is een single met twee nummers uit deze categorie. 'If Life Could Be This Way' klinkt als het soulvolle zusje van Moloko met realistisch klinkende drums. Je hebt bij de beluistering van de plaat niet in de gaten dat je luistert naar een house-collectief. Misschien een beetje 'left field' voor in een soul-collectie, maar ik geef dit graag een kans. 'How Could I Know' is wel gebouwd rond 'lo-fi' synthesizers met een jaren tachtig-herinnering. Een beetje Goldfrapp en dat mag als een compliment worden opgevat. Voor 'Do The 45' is de a-kant het meest interessant hoewel het niet doorsnee is.

* Jalen Ngonda- Just Like You Used To (US, Daptone, 2022)
De naam is rechtstreeks overgenomen van het label maar het is eigenlijk N'gonda. Jalen komt oorspronkelijk uit Maryland maar is tegenwoordig woonachtig in Liverpool. Zijn meest recente single heet 'Come Around And Love Me' en dat is inmiddels een culthit.  Het doet nu al gekke prijzen op Discogs. Ook zijn nieuwste langspeler schijnt voor dj's te zijn wat mergpijpen is voor ondergetekende. 'Just Like You Used To' klinkt als Marvin Gaye uit de periode van 'What's Going On'. en daar is uiteraard niets op aan te merken. 'What A Difference She Made' staat op de keerzijde en daarbij gaat zijn stem minder de hoogte in en dat levert voor mij de meer interessante kant op. Voor mij is het de winnaar van de twee.

* Smith & The Honey Badgers- Shadows (US, Funk Night, 2023)
Hoewel er momenteel zeven te koop staan en de single pas vier maanden oud is, geeft Juno aan dat dit een gelimiteerde oplage is van dertig stuks. Daarnaast is ook een demo in twee oplagen. De eerste bevat niet de complete versie van 'Shadows'. Deze zijn dan weer niet te koop. Dit is dus een toekomstige klassieker! Het heeft een lekker dramatisch intro en dan vormt zich een zeer prettige groove. Rauwe sister funk maar dan van een nieuwe groep. 'Nothing Lasts Forever' klinkt minder retro en op zichzelf is dit ook geen verkeerde kant. Zal ik het maar gewoon uitroepen tot 'double-sider'?

* Kursaal Flyers- Little Does She Know (NL, CBS, 1976)
Het gokje met volledige garantie. Ik heb de Engelse persing een paar maanden geleden gekocht maar die klinkt toch niet echt lekker in mijn oren. Op Discogs staan maar weinig exemplaren die boven de 'VG' uit komen en dat is erg jammer. Dan zie ik deze bij een Nederlandse dealer. Het hoesje is 'VG' en de plaat 'NM'. Later geeft hij toe de platen niet te draaien en ze op het oog te beoordelen. Hij heeft me laten weten meteen het bedrag te retourneren als het niet aan mijn verwachtingen voldoet. Ik hoop dat dit niet nodig zal zijn. Jaaa, deze heeft de jaren goed overleefd en klinkt helemaal prima! De portemonnee van Gert kan in de achterzak blijven en ik heb het nummer eindelijk in een goede staat op vinyl.