Het zou aanvankelijk de bedoeling zijn geweest om gedurende 45 dagen iedere dag een plaat uit een jaar te kiezen voor Facebook. Dit moest dan plaats hebben rondom mijn 45e verjaardag. Dan is het echter maart en april 2020 en heeft één deel van de wereld een grote angst en ben ik meer druk met het uitzoeken wat er nu precies allemaal is gebeurd. Facebook is dan trouwens allesbehalve een vrolijke aangelegenheid en dus laat ik de serie verder schieten. Het is bijna een jaar later als ik mezelf hieraan herinner. Dan besluit ik het niet op Facebook te doen maar wel op Soul-xotica. Een jaar in vogelvlucht met een toepasselijke titels als fotomodel of gewoon een erg belangrijke plaat voor mij in dat jaar. Meestal publiceer ik eentje per maand en sla soms ook wel eens over. Omdat ik nog niet genoeg titels heb voor een verse 'Singles round-up' doe ik deze maand in ieder geval nog 2014. Ik hoor de Hippie Sabotage-remix van 'Habits' van Tove Lo als het wellicht nog nooit op de radio is geweest. Ik stop het in 'Floorfillers' en het is meteen een 'hit'. Korte tijd later zal de plaat ook mainstream worden opgepikt en Tove Lo's 'oh-oh' heeft eenzelfde kwaliteit als een 'Relax, take it eeeeeasy' van Mika, het gaat dwars door betonnen muren. Je hoort het nummer dus opeens ook overal! En ik heb steeds de neiging om dan te zeggen 'Maar ik draaide hem als eerste'. Eigenlijk zou 'Rather Be' van Clean Bandit het fotomodel zijn geworden, maar als ik de keuze heb zou ik liever niet in 2014 zitten.
Het jaar 2014 begint met een hoogtepunt. Ik ga voor het eerst (en wellicht ook voor het laatst?) in het buitenland draaien. Toch is de voorpret meer waard dan het draaien zélf en vooral de nasmaak. Het is een evenement voor het goede doel en natuurlijk verwacht ik geen gage of tegemoetkoming in de reiskosten. Dat er geen koelkast met drank is voor de 'artiesten' is iets dat nieuw is voor mij. Er zou ook een dealtje met de herberg worden gesloten maar ook daar betaal ik het volle pond. Al met al is het een héle dure onderneming geweest waarvoor ik een half jaar moet bloeden. Het weekend zélf is echter legendarisch. De moeizame reis naar Radlett, de fijne bed & breakfast, platen scoren in Borehamwood en wandelingen over modderige 'public footpaths'. Het optreden zelf is niet wat ik ervan had verwacht en de opbrengst van de activiteit is ook té minimaal voor mij om helemaal naar Engeland te reizen. Dichter dan dit ga ik niet komen bij The Specialized Project, ook al ontstaat er contact met de initiatiefneemster van de kalenders. Het heeft het jaar ervoor al een kalender gehad en dit jaar willen ze zowel een kalender met mannen hebben als eentje met dames. We moeten iets van Madness uitbeelden en het liefst poedelnaakt.
Omdat ik graag iets extra wil doen voor Specialized leg ik contact met een fotograaf die het wel iets lijkt. Het is een prachtige woensdag als ik zo relaxt mogelijk probeer te fietsen van Nijeveen naar Diever. Ik passeer onderweg ook Uffelte en heb nog altijd een 'flashback' als ik mijn toekomstige huis passeer. Relaxt? Ja, ik heb mezelf nog nooit zo grondig gewassen als voor de fotosessie en een drupje zweet voelt nu meteen heel erg smerig. De foto is een fluitje van een cent. Tegen de tijd van 'The Big One' in 2014 geeft de organisatie 'previews' van de kalenders en zo sta ik opeens poedelnaakt op Facebook. Maar... dat was niet de afspraak! Dan blijk ik samen met nog iemand de enige te zijn die naakt is gegaan, de overige mannen dragen gewoon kleren. De kalenders worden een jaar later tegen kostprijs verkocht en ze zijn nooit weer uitgegeven. Ik hang desondanks al zeven jaar bloot te zijn in de keuken en in de studio is het nooit later geworden dan mei 2015 (een foto van een goede Engelse vriendin in lingerie naast een straatlantaarn in bed).
Qua werk is 2014 een onzeker jaar. Er gaan verhalen dat we in 2015 werkloos zijn maar het bedrijf komt niet eerder in actie dan in november 2014. Dan is het een kwestie van uitkering aanvragen omdat we op straat komen te staan. Bij de laatste gemeenteraadsvergadering in Meppel van 2014 staat opeens een partij op. Het is een uitzendbureau dat zich sociaal wil profileren. Het biedt de gemeente aan ons over te nemen in een payroll-constructie. Intussen blijven we gewoon werken waar we dat gewend zijn. Gedurende 2014 dagdroom ik graag dat ik van de gemeente toestemming krijg om vrijwillig radioshows te maken in ruil voor een uitkering. Ik heb dan ambitieuze plannen voor een middagshow op maandag, woensdag en vrijdag. Toch zal het in december 2014 eenmalig tot een 'Afternoon Delight' komen. De fiets die ik in 2011 heb gekocht, zakt in maart 2014 voor de APK. Ofwel, het ketting ligt in tweeën en dan blijkt dat de tandwielen ook aan de beurt zijn. Dat is-ie niet meer waard. Ik koop via Marktplaats een 'kroegfiets' met verlichting. Het is zeker geen onaardige fiets en ik maak heel veel mooie kilometers op het ding. Zo ook in de vakantie van 2014. De fiets moet hebben gedroomd van geduldig buiten de horeca te moeten wachten op de eigenaar, maar krijgt een laatste ronde in Zuid-Limburg. Hoewel het geen racefiets is, probeer ik zo goed en kwaad als het kan de heuvels zoveel mogelijk te bedwingen. De laatste dag van de vakantie eindigt dan toch met pech, maar de fiets zal het bij mij precies een jaar volhouden.
De vakantie in Limburg valt gedeeltelijk in het water. Het bewijs dat je niet aankunt op de Buienradar want met deze vooruitzichten heb ik Limburg gepland als vakantiebestemming (Enschede en omgeving was het originele plan). Nee, 2014 wil na een knallende start in Watford niet echt lukken. Gelukkig wel mooie fietstochten en heel veel mooie singles waar ik nog altijd plezier van heb. Plus dat het radiowerk me dan enorm veel voldoening geeft, maar verder sla ik 2014 op dit moment even over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten