De Buienradar heeft weer jammerlijk gefaald vandaag. Het belooft een droge periode vroeg op de middag maar die heb ik niet meegemaakt in Steenwijk. Gelukkig regent het niet zo hard als vorige week vrijdag. Ik heb de heenreis zelfs de regenbroek aangetrokken. Dat is wellicht voor het eerst in dertig jaar dat ik zo'n accessoire draag en achteraf gezien is het ook teveel doemdenkerij geweest. Ik heb de heenweg wind in de rug en het is gelukkig geen regen waarvan je drijfnat wordt. Als ik thuis kom ben ik acuut verlost van de buikpijn want de postbode heeft maar liefst twee pakketjes van Juno bezorgd. Al met al goed voor zeven singles. Met de reeds gearriveerde 'pre-order', twee recent ontvangen singles op Jai Alai en hopelijk een 'upgrade' van een Gele Bak-favoriet maakt dat vandaag twee afleveringen van de 'Singles round-up'. Ook omdat ik de tien soul-platen graag morgen in de show wil draaien. Ik trap vanavond af met de releases op Colemine (inclusief eentje op Karma Chief) en het duo van Jai Alai.
* Nico Collins & The Soul Chance- Give Love A Try (US, Colemine, 2018)
Ik weet niet meer precies te herinneren hoe deze plaat opduikt in mijn zoekveld. Ik ben wel reuze benieuwd als ik zie dat de plaat is getagged as 'reggae/soul' en dat moet ik even proeven. Conclusie vooraf aan de draaibeurt is dat de a-kant een zeer prettig reggae-deuntje is met de vocalen van de fraai ogende Nico Collins en de instrumentale b-kant meer iets van een soul-jam is. 'Give Love A Try' klinkt alsof het in 1968 is opgenomen op Jamaica. Ah, het bestaat dus toch. Het is een cover van het nummer van Delroy Wilson uit, inderdaad, 1968. Ik kan niets geen credits over de backing track vinden op het album en dus lijkt het me aannemelijk dat de drums rechtstreeks van het origineel komt. Het geeft uitsluitend credits aan de twee gitaristen en uiteraard zangeres Nico Collins. Hoewel het pure reggae is, ga ik morgen lekker deze kant draaien. 'The Sole Chance' op de keerzijde is een soulvol instrumentaal nummer met hoofdrol voor Hammondorgel.
* Durand Jones & The Indications- Don't You Know (US, Colemine, 2019)
* Durand Jones & The Indications- Ride Or Die (US, Colemine, 2023)
Het werk van Durand Jones gaat me stukje bij beetje meer raken. 'Don't You Know' is in de aanbieding en mag dus mee. Er zitten een paar directe verwijzingen naar bestaande soulnummers in de compositie maar de titels willen me even niet te binnen schieten. De 'Yes I will' ligt op het puntje van mijn tong. De flip heet 'True Love' en is een ballade in de vroege jaren zestig-stijl. Ook ontzettend lekker maar de voorkeur gaat uit naar 'Don't You Know'. 'Ride Or Die' is pas een week uit als single Ik heb nog niet beluisterd maar vertrouw erop dat ik niet word teleurgesteld door Jones en zijn mannen. Nee, dat lijkt niet te gaan gebeuren. Aaron Frazier heeft ditmaal de microfoon gepakt en ook qua compositie is het meteen tien jaar later. Upbeat sweet soul met een lekkere 'hook' in het refrein. Je zou het zomaar kunnen horen op de dichtstbijzijnde radio. De keerzijde heet 'More Than Ever' en dat is wel meer het gebruikelijke sixties-geluid van de band. Ik geef echter de voorkeur aan de stem van Aaron en ga dus helemaal voor 'Ride Or Die'.
* Say She She- Reeling (US, Karma Chief, 2023)
O werkelijk? Heb ik dan een kleine vergissing gemaakt een paar maanden geleden. Ik kondig enthousiast 'Trouble' aan als de meest recente single van Say She She maar 'Reeling' is een paar weken later uitgebracht. Enfin, ze zijn beide van 2023. Waar 'Trouble' een stukje ouder klinkt, daar is het op 'Reeling' wel de gouden tijd van Chic. Met tegelijk genoeg eigengereidheid om in de tegenwoordige nu-disco te passen. Op de keerzijde staat 'Don't You Dare Stop' en dat is iets meer ingetogen en een 'sweet soul'-groover uit de midden jaren zeventig. Ook beduidend minder hitpotentie en dus kan ik wel zien waarom Karma Chief voor 'Reeling' heeft gekozen als a-kant. Ik vind de stemmen van de drie dames echter betoverend en dus is ook de flip een winnaar voor mij.
* Jaheim- Just In Case (Spanje, Jai Alai, 2001, re: 2023)
Ik heb vanmiddag nog een bundel van vier releases besteld op het Eclipse-label. Qua Jai Alai is het dit jaar opvallend rustig maar dan presenteert het label opeens weer twee releases. In geval van Jaheim is het opnieuw een nummer dat buiten een cd om nog nimmer op vinyl is uitgebracht en dat volgens de labeleigenaar eens hoog tijd wordt. 'Just In Case' is opnieuw R&B zoals het in de jaren negentig wordt genoemd met een ietwat synthetische groove maar voor de rest is het gemaakt met echte stemmen en met hoofd en handen. Ik denk dat de Engelse scene nog niet helemaal klaar is om dit te accepteren maar ik sorteer graag voor. 'Diamonds In The Ruff' is weer volgens hetzelfde concept en smaakt ook naar meer. Helaas kan ik de beide kanten vanavond niet helemaal draaien want straks volgt nóg een editie van de 'Singles round-up'.
* Johnnie Taylor- Let's Get Back On Track (Spanje, Jai Alai, 1999, re: 2023)
Twee kantjes van het Malaco-label. 'Let's Get Back On Track' verschijnt in 1999 op Taylor's album 'Gotta Get The Groove Back' en dat zal zijn laatste album blijken te zijn. De beste man overlijdt in 2000. Op dit nummer wordt Taylor bijgestaan door veteraan Frederick Knight. Ook in de R&B-traditie van de jaren negentig maar nu met twee oudgedienden. Op de andere kant staat 'Heart, Open Up Again' van Bobby Bland. Dat is dan een nummer van zijn elpee 'Members Only' uit 1985 waarvan het titelnummer een paar jaar later nog een bescheiden hit is in ons land. Ik heb het een paar maanden geleden al geschreven bij 'The Soul Of A Man', maar Bobby's bluesstem heeft net de juiste hoeveelheid soul om ook in de Southern Soul terecht te kunnen. Ik heb 'Members Only' ook in de Blauwe Bak staan en ik moet even dubben welke kant ik morgen ga draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten