Doordat ik het afgelopen weekend niet heb gepubliceerd, lig ik drie berichten achterop schema. Deze drie berichten komen achteraf gezien goed uit want deze kan ik gebruiken voor de vangst van gisteren. Het is evengoed nog een klusje om alle 21 singles samen op een foto te krijgen. Omdat ik intussen ook mijn maaltijd aan het koken ben, vind ik het wel goed zo. Op de achtergrond zien jullie een deel van mijn jaren tachtig en later. Ik word vandaag wakker met koppijn maar ben desondanks dankbaar dat ik naar buiten moet om te werken. Het zonnetje doet het snel opklaren. Morgen nog één droge dag met twintig graden (alleen 's ochtends vroeg en 's avonds wordt regen verwacht) en dan kan ik op zoek gaan naar de wollen trui. Vrijdag lijkt het ook nog twintig te worden maar dan wel met veel regen rond het middaguur en dat is juist als ik aan postronde begin. Vandaag het tweede deel van de vangst van gisteren. Ik ga ze nu echter per drie behandelen.
* The Family Stand- Ghetto Heaven (Duitsland, Atlantic, 1990)
* Guy Fletcher- Mary In The Morning (NL, Philips, 1971)
* Emile Ford- What Is Wrong With My Loving You (NL, Stateside, 1972)
Twee voor de prijs van een. The Family Stand heeft zowel de remix van Nellee Hooper en Jazzie B. (van Soul II Soul) als de originele versie op een single. De remix is de a-kant. De a-kant stampt veel harder dan de b-kant, dat is feitelijk het enige verschil. Op een gekke manier kan ik me de remix niet herinneren. Je zou mogen verwachten dat ik Guy Fletcher wel een keer heb? Dat is echter niet het geval. Ik heb wel 'Lay Me Down' van de beste man. De plaat is zo krom als een hoepel maar draait desondanks nog wel. Ik wil deze sowieso nog een keer met fotohoes hebben en tot die tijd red ik me wel met deze. Emile Ford is al een veteraan in 1972 en ik weet niet wat ik kan verwachten. Welnu... erg gezellige pop in de traditie van Tony Christie.
* Frantique- Strut Your Funky Stuff (UK, Philadelphia International, 1979)
* Leif Garrett- I Was Made For Dancin' (NL, Atlantic, 1978)
* Gloria Gaynor- Come Tonight (Duitsland, MGM, 1974)
Frantique heb ik al in de Nederlandse uitdossing met fotohoes en ik kan deze Engelse niet laten liggen. Leif Garrett staat al een tijdje op mijn zoeklijst en blij dat ik hem heb gevonden. Gloria Gaynor heb ik al, alleen is het oude exemplaar iets beschadigd en... kan ik een tweede exemplaar gebruiken. Mark is 'fan' van de b-kant en dus mag deze met stip in de Blauwe Bak. 'Come Tonight' staat in schril contrast met het drukke 'Honey Bee'. Het heeft meer klasse en Gloria's gesproken stukken in het nummer maakt het tot een aardappeltje anders.
* Gilla- Gentlemen Callers Not Allowed (NL, Hansa, 1977)
* Ken Griffin- Cuckoo Waltz (België, Victory, 1949)
* Roni Griffith- Breakin' Up (UK, Vanguard, 1982)
Gilla heb ik in een ander hoesje. Dit is de Duitse fotohoes waarop geen woord wordt gerept over Bobby. Een kleine ronde witte sticker vertelt ons 'Met Bobby van Boney M.'. De officiële Nederlandse fotohoes heeft een foto van beide. Ach, voor vijftig cent wil je de collectie compleet hebben? Ken Griffin heb ik al op een Nederlandse EP op Philips. Deze Victory-uitgave maakt me nieuwsgierig en ik word beloond! Dit is de originele single uit 1949. Ik denk dat het de oudste 'original' op 7"-vinyl is. De oudste plaat in mijn collectie is 'De Kleine Man' van Louis Davids uit 1930 maar 78-toerenplaten doen evenals elpees niet mee in de verzameling. Roni Griffith heeft 63 als piekpositie in Engeland en dat is bij de tweede release in 1984. In 1983 doet het nog minder. Het is een flinke disco-dreun in het gezicht en ik kan niet zeggen dat ik heel erg kapot ben van deze plaat. 'Love Is The Drug' even proberen. Dat is dezelfde sound en helaas geen Roxy Music-cover.
* Jimmy Helms- There'll Be Another Night (NL, Cube, 1974)
* Himalaya- Do It The Easy Way (NL, Polydor, 1976)
* Roger Hodgson- Had A Dream (NL, A&M, 1984)
We kennen Helms in eerste instantie van de piepstem in 'Gonna Make You An Offer You Can't Refuse'. Op 'There'll Be Another Night' bedient hij zich van een lagere stem en dat maakt het wel zo aantrekkelijk. Het is ietwat poppy maar op zichzelf vind ik het eigenwijs genoeg voor de Blauwe Bak. Een gevalletje 'Fool' van Al Matthews voor mij. 'Lady Blue' is ook niet onaardig. Het lijkt in de verte geïnspireerd door The Drifters uit de midden jaren zestig. Misschien wordt dit wel mijn favoriete kant. In de Blauwe Bak ermee! Ik zie de naam 'N. Christiansen' en moet meteen denken aan Nicko Christiansen van Livin' Blues. Goed gegokt want het is hem ook. Dit is overigens niet de Rotterdamse Himalaya met Patricia Paay en de cover van 'Put Your Hand In The Hand' van Ocean. Fijne bluesrock met 'cowbell'. Bij twijfel, meenemen! Dat is het credo bij het zoeken in de bananendozen. Ik haal Roger Hodgson uit de doos en twijfel of ik hem heb. Ik heb zojuist gekeken en, ja, deze heb ik al.
* Thelma Houston- If You Feel It (NL, RCA, 1981)
* Fred Hughes- Oo Wee Baby, I Love You (US, Vee Jay, 1965)
* Millie Jackson- Feel Like Making Love (NL, Polydor, 1976)
Een spannend trio. Thelma begint echter met een kleine teleurstelling, gewoon een disco-stamper en niets meer of minder. Van de b-kant krijg ik het ook niet warm. Fred Hughes moet ik opzoeken want ik denk dat ik de plaat heb. Niet? Hij blijkt nog een paar stuivers waard te zijn ondanks dat het een hit is geweest (en blijkbaar de laatste voor Vee Jay). Een weergaloos nummer en helemaal geknipt voor de Blauwe Bak. 'Love Me Baby' op de flip is meer een bluesy stamper. Millie Jackson mag al bij voorbaat de Blauwe Bak in en helemaal als ik zie dat ze een cover doet van Bad Company. Zoiets is Jackson wel toevertrouwd. Hoewel ze het origineel op de voet volgt, klinkt het in mijn oren net iets meer sexy.
* JALN Band- Get Up (België, Magnet, 1978)
* Judge Dread- Big Six (NL, Trojan, 1973)
* Madleen Kane- You Can (US, Chalet, 1981)
JALN Band is gewoon pure disco en ik had niet anders verwacht. Gewoon voor de jaren zeventig dus. Mijn oude Judge Dread heeft een iets beschadigd hoesje en dat valt vooral te wijten aan de papierkwaliteit. Deze is slechts ietsje beter en vormt nog een geheel waar de oude uit elkaar valt. Madleen Kane is een Zweedse zangeres en het nieuwe project van Giorgio Moroder en Pete Bellotte. Het begint heel poppy waarna de Giorgio Moroder-discobeat in valt. Het is niet slecht. Integendeel zelfs! Maar wel gewoon voor in de jaren tachtig-bak.
* Lil Louis- French Kiss (UK, FFRR, 1989)
* Little River Band- Home On Monday (NL, EMI, 1977)
* Loggins & Messina- Watching The River Run (NL, CBS, 1974)
Lil Louis heb ik een paar keer 'moeten' draaien in digitale shows maar ik heb steeds de verkeerde mix te pakken. Ik zal het me nooit vergeten. Mijn broer heeft de taak op zich genomen om de oprit opnieuw te bestraten. Het is op een vrijdagmiddag en dus staat Veronica lekker hard aan tijdens het werk. Ik zit binnen en luister eveneens naar Veronica. Dan krijgt mijn broer plotseling bezoek. Het is de roomse buurvrouw die een praatje met hem aanknoopt. Dan komt op eens deze van Lil Louis voorbij op de radio. De radio staat té ver weg om hem af te zetten en zo is de buurvrouw eveneens getuige van de nieuwe tophit met het overmatige gehijg. Legendarische plaat en ik krijg het nog steeds warm van al dat gekir. 'Home On Monday' heb ik nog altijd niet buiten een heruitgave op BR Music. Die rekenen we dan gewoon even niet mee. Ik ken Loggins & Messina vooral van de schreeuwerige hits en dan is 'Watching The River Run' een welkom alternatief.
Gloria Gaynor, Jimmy Helms, Fred Hughes en Millie Jackson mogen in de Blauwe Bak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten