Het is vandaag niet meer tot een fietstocht gekomen. In plaats daarvan heb ik thuis nog wel het ene en het andere te doen en los ik een lokaal stankprobleem op door mezelf onder de douche te sturen. Het blijft dus bij tien afleveringen van de 'Singles round-up' deze maand en dat is wederom genoeg voor twee top tien-lijsten morgen. Qua bericht zit ik even te dubben wat ik vanavond ga doen. Ik heb even in mijn fotoarchief gekeken maar geen geschikte foto van deze week uit het verleden buiten een paar héle donkere foto's van 2017. Ik wil ook wel alvast beginnen met een Week Spot maar kan niet een keuze maken. Na lang wikken en wegen besluit ik terug te keren naar de 'Honderd achteruit'. Vanavond de nummer 54 uit de Gele Bak Top 100 van 2022 en daar vinden we 'If You Think You Know How To Love Me' van Smokey uit 1975. Tegenwoordig staat het nummer als Smokie op de cd's maar ik hou de originele spelling aan.
In de jaren negentig koop ik eens een flinterdunne biografie van Smokie op de vlooienmarkt. Het boekwerkje komt uit 1977 of 1978 en is haastig geschreven om een graantje mee te pikken van het succes. Er is één zin uit het boek welke me altijd is bij gebleven. Volgens de schrijver speelt de band vóór het verkoopsucces soms voor een slok bier en een handjevol pinda's. Zelf denk ik dat 'peanuts' daar een beetje verloren is geraakt in de vertaling maar het beeld is wel komisch. Hoewel de groep jong en fris oogt in de midden jaren zeventig zijn de muzikanten al flink door de wol geverfd. De geschiedenis begint in 1963 als Ron Kelly en Alan Silson elkaar ontmoeten in een muziekwinkel in Bradford. Twee dagen later bevinden de heren zich in een oefenruimte met zanger Chris Norman en bassist Terry Uttley treedt even later toe. De band noemt zichzelf The Yen en in 1965 wordt deze naam ingeruild voor The Sphynx en even later gaat de band Essence heten. De band gaat alle clubs langs in de omgeving van Bradford totdat eind 1966 de stekker eruit gaat. De verschillende leden voegen zich bij een bestaande band en als Chris Norman halverwege 1967 de microfoon overneemt, is het feitelijk een vervolg van Essence. Even later gaat de groep zich The Four Corners noemen. In april 1968 noemen de muzikanten zichzelf The Elizabethans op aanraden van hun kersverse manager Mark Jordan. Op 9 december 1968 is de band voor het eerst te zien op de beeldbuis te zien. In 1970 komt het tot een contract bij RCA en de eerste single heet 'Light Of Love'.
Ook is de band te horen op een plaat met Ronnie Storm maar dan onder het pseudoniem Fuzzy And The Barnets. Producent en schrijver Steve Rowland van Family Dogg hoort de band spelen en biedt hen een contract aan. Family Dogg-bandlid Albert Hammond schrijft een nummer voor hen maar besluit op het laatste moment het voor zichzelf te houden. 'It Never Rains In Southern California' is Albert's eerste solohit. Hammond schrijft echter een andere single voor de band en deze verschijnt in 1971. Eind 1971 neemt de BBC-discjockey Dave Eager de rol van manager op zich. Rond deze tijd heeft Chris Norman last van een ernstige infectie welke voor zijn kenmerkende raspende stemgeluid zal zorgen. De band leert leven met de nieuwe stem. Eager stelt de mannen voor aan Nicky Chinn en Mike Chapman maar die zijn niet bepaald onder de indruk. Het is Eager's overredingskracht welke ervoor zorgt dat Chinnichap gaat investeren in de groep. Eind 1974 krijgt de band het geld om nieuwe geluidsapparatuur te kopen en gaat meteen door naar de studio om de debuutelpee op te nemen.
De band heet dan al een tijdje Smokey zonder dat iemand zich daar druk over heeft gemaakt. De titeltrack van 'Pass It Around' is de eerste single voor Smokey maar dit levert nog geen succes op. Pas als de band op tournee gaat met Pilot komt het (mede dankzij Pilot?) eindelijk van de grond. Met 'Changing All The Time' uit september 1975 begint het succesverhaal. Tegelijk dreigt Smokey Robinson de band voor het gerecht te slepen als ze hun naam niet veranderen. De band kiest eieren voor haar geld en Smokey wordt Smokie. 'If You Think You Know How To Love Me' piekt in Engeland op de derde plek en in Ierland en Zuid Afrika op nummer twee. In Amerika en Australië breekt het ternauwernood door tot de top 100. In Nederland is de plaat goed voor een vijftiende plek in de Top 40.
Gedurende 1977 en 1978 zal Smokie op het hoogtepunt zijn. In ons land bezetten zowel 'Living Next Door To Alice' als 'Lay Back In The Arms Of Someone' de eerste plek van de Top 40. In 1978 staat Chris Norman in de top tien in een duet met Suzi Quatro: 'Stumblin' In'. Vanaf 1979 neemt Smokie steeds meer afstand van Chinn en Chapman en dat komt de verkoopresultaten niet ten goede. Vooral Chris Norman gaat ook buiten de groep werken en schrijft onder andere de eerste hit van voetballer Kevin Keegan in 1979. Na 'Strangers In Paradise', het Smokie-album uit 1982, gaat de band werken aan twee parallelle albums. Aan de ene kant de opvolger van 'Strangers', anderzijds de eerste solo-elpee van Norman. Silson, Uttley en Norman zijn in 1983 te horen op het album van Agnetha Faltskog en onderweg in het vliegtuig besluit Norman af te treden als zanger voor Smokie. Op zijn aanraden wordt hij vervangen door Alan Barton, voorheen bij de groep Black Lace. Norman stelt Barton voor omdat hij hetzelfde soort stemgeluid heeft.
In 1995 is Smokie bijna vergeten als 'Living Next Door To Alice' opnieuw in de hitlijsten komt. Aanleiding is het Nederlandse Gompie met Peter Koelewijn, hoewel de groep zélf beweert dat het uit Ierland is komen overwaaien. Hoe dan ook, 'Who The F*ck Is Alice' zorgt voor een opleving voor de band. Korte tijd later lezen we opeens in de krant dat Chris Norman is omgekomen bij een busongeluk in Duitsland. Even later wordt dit gecorrigeerd want het is feitelijk Norman's vervanger Barton. De groep besluit alle royalties van de novelty-hit te schenken aan Barton's vrouw. Smokie gaat echter door met een nieuwe zanger en is anno 2023 nog altijd actief. Terry Uttley overlijdt op 16 december 2021 op 70-jarige leeftijd. Hij is dan het laatste oorspronkelijke lid van Smokie dat nog met de band speelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten