Volgende week kunnen jullie weer een aflevering van 'Het zilveren goud' tegemoet zien met zes singles. Op de andere woensdagen (zoals het momenteel lijkt) doe ik 'Het zilveren geheugen'. Het zijn vooral herinneringen uit de tijd dat ik in Engeland heb gewoond en deze week is daarop geen uitzondering? Hoewel? Het lijkt er verdacht veel op dat het vandaag een beetje over Nederland zal gaan. Ik ben in april begonnen bij de Emmaus in Mossley. Volgens de regels heb ik na drie maanden recht op een lang weekend verlof. Na een half jaar is dat een week en na een jaar twee weken. Ik heb uiteraard weer ambitieuze plannen klaar voor de vakantie en heb daar méér dan twee weken voor nodig. Gelukkig heb ik vertrouwen gewonnen in de afgelopen maanden en bovendien wordt een harde deal gemaakt: Ik moet vóór die datum in augustus terug zijn in Mossley. Zo niet... dan wordt mijn kamer vergeven en raak ik mijn spulletjes kwijt. De vakantie gaat plaats hebben in Nederland met het Dicky Woodstock-festival als centraal punt.
Het is 1998. Er bestaat al wel zoiets als internet maar dat is alleen weg gelegd voor wizkids en nerds. Het zal nog een paar maanden duren eer Paul in Mossley komt wonen en hij is zo'n techneut die al in 1998 kan omgaan met het internet. Met hem zal ik mijn eerste internetervaring beleven. Ik kijk vol verwondering toe hoe een mailtje wordt verzonden vanuit Engeland naar Polen. Het zal ongetwijfeld nog juni zijn geweest als ik graag wil weten wat er dit jaar op Dicky Woodstock komt. Met toestemming van de coördinator mag ik op een zondagmiddag met Steenwijk bellen. Het is een pluspunt dat we in Mossley een fax hebben want even later komt het programma over de fax binnen. Mijn mond valt wagenwijd open bij dit programma, maar volgende maand meer daarover. Het jaar erop nog eens hetzelfde recept, hetzij nu met minder indrukwekkende namen op de poster. Zoals gezegd... volgende maand meer over dit onderwerp. In 2000 woon ik inmiddels in Tuk en is het Woodstock-festival een maand later. Dan merk ik het verschil...
De jaren 1995, 1996 en 1997 ben ik regelmatig in Steenwijk te vinden en vooral rond de tijd als het Woodstock-programma wordt bekend gemaakt. Ik voel dan een zekere spanning als ik op de Solex naar Steenwijk rij. De twee jaren in Mossley is de spanning ook om te snijden. Vanaf 2000 zit ik met mijn neus er bovenop en ontbreekt deze voorpret. Een kwart eeuw later hoef je enkel op het weeweewee te gaan om te zien wat er deze zomer op een festival in Californië speelt. Het internet is reuze handig en ik zou er niet meer zonder kunnen. Ik bedoel... mijn platencollectie had er heel anders uitgezien als ik geen internet zou hebben. Ik heb méér nieuwe muziek leren kennen via het internet dan in de eerste vijfentwintig jaar via de radio. Ik heb het geloof ik ook wel eens gememoreerd bij een bericht over mijn recensies. Ik zou vandaag de dag geen recensie meer durven schrijven. In de jaren negentig voel ik me geregeld als Theo Koomen bij een slaapverwekkende wedstrijd in Volendam. De luisteraar van 'Langs De Lijn' gelooft dat het een wedstrijd is met voortdurende spanning en hoogtepunten, terwijl er in werkelijk niets in het veld gebeurt. Het is hetzelfde als met de Woodstock-spanning... Het zal nooit meer zo worden als in het internetloze tijdperk van de jaren negentig.
Ik heb even een prachtige foto gevonden op Google. Helaas is het een 'sample' van een betaalsite en om problemen te voorkomen, heb ik deze niet gebruikt. Het is een foto uit 2017 genomen vanuit Micklehurst, het lager gelegen gedeelte van Mossley. Het laat op de achtergrond het bankgebouw zien dat ik vorige week heb gebruikt en de verdere klim naar Top Mossley. Ik kan geen andere foto vinden vanuit deze positie welke 'vrij' is om te gebruiken en kijk dan even op Flickr. Dan zie ik deze foto van het station. Het station zit schuin tegenover onze winkel aan Manchester Road. Vanuit hier ben je in vijfentwintig minuten op Manchester Victoria. Als die gaat natuurlijk... We hebben eens op een zaterdagmiddag met een vol perron staan wachten op de trein naar Manchester. Die komt niet. Een half uur later komt de volgende en de conducteur zegt dat de vorige gewoon heeft gereden... Het kan allemaal in Engeland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten