Komen we deze maand wederom op de tien tot vijftien afleveringen van de 'Singles round-up'? Ik ben voorzichtig maar ik denk van niet. Omdat het afgelopen maand erg verwarrend was voor mezelf met, met name, de nieuwe releases heb ik besloten de laatste vier meteen in een bericht te stoppen. Verder verwacht ik een partij van Mark en moet ik nog invoerkosten betalen voor een paar van Chris. Ook zijn er nog een aantal andere nieuwe releases onderweg. Het kwartet dat vandaag te gast is, is gistermiddag tegelijk gearriveerd in Uffelte en in twee pakketjes. Achteraf gezien hadden ze prima samen gekund in één pakketje. De single van The Monophonics is echter een 'pre-order' en ik had verwacht dat Juno wel een dagje zou wachten met het verzenden van de overige drie. Niet dus! Volgens de bijgevoegde factuur zijn nog wel kosten in rekening gebracht voor de extra verzending en dus wacht ik volgende keer wel totdat een plaat beschikbaar is. Gezien het mij nog té drukkend warm is buiten ga ik jullie eerst verblijden met een compacte 'Singles round-up'.
* Lee Fields- Waiting On The Sidelines (US, Daptone, 2023)
Soul is springlevend anno 2023 en het lijkt wel alsof de 'big shot'-dj's steeds meer gaan kijken naar nieuwe releases. Ik weet niet hoe de status van deze Lee Fields op het moment is maar het zou me niets verbazen dat die reeds uitverkocht is. Het zorgt voor net zo'n 'buzz' in de soulwereld als een jaar geleden met Bobby Harden & The Soulful Saints. Toch zijn er weinig overeenkomsten tussen 'Feels So Good' en dit nummer van Lee Fields. 'Sidelines' is namelijk een fantastische Deep Soul-ballade van veteraan Lee Fields. Een weergaloze plaat met een prachtig arrangement en beduidend minder funky dan dat we gewend zijn van Fields en het Daptone-label. Op de keerzijde staat 'You Can Count On Me' en dat is meer het traditionele geluid van Daptone. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat een beetje probeer te vermijden en het is dus ook de ballade die me tot aanschaf heeft gezet.
* Carmy Love- I Just Came To Dance (UK, Big AC, 2023)
Op de verkooppagina van Mark staan we reeds bekend als de '2 G's'. Het gebeurt regelmatig als Mark twee exemplaren van een single heeft dat eentje door ondergetekende wordt gereserveerd en de andere door Graham. Soul is een 'way of life' voor de Engelsman. Als hij tijd heeft doet hij op vrijdagmiddag een live-show op Facebook en in de weekeinden is hij steevast te vinden op een soulfeest ergens in het land. Het is pas sinds een half jaar dat we elkaar op de voet volgen. Adesha & Vincent Kwok heb ik direct te danken aan Graham. Als ik Carmy Love heb afgerekend, begrijp ik dat de plaat een enorme hit is in het huis van Graham. Carmy Love is een Engelse zangeres die op deze plaat onder andere wordt bij gestaan door Nick Corbin. Van hem heb ik een andere plaat op het Big AC-label samen met Emma Noble. 'I Just Came To Dance' is aanstekelijke retro-soul dat met een heel klein beetje mazzel eenvoudig een mainstream-hit kon worden. Bij retro-soul ligt Amy voor de hand maar persoonlijk vind ik het meer 'chunky' en denk ik eerder aan Gabriela Cilmi. De plaat heeft een aangename bonus op de keerzijde. Een 'Nu-Disco'-remix van Smoove van het duo Smoove & Turrell. Dat haalt het uit de jaren zestig en plaatst het midden in de jaren tachtig. Carmy en het nummer kunnen het hebben, ook al is het mijlenver verwijderd van het origineel. Vooralsnog geef ik de voorkeur aan de a-kant maar Smoove's remix is zeker niet vervelend om naar te luisteren!
* Monophonics- Love You Better (US, Colemine, 2023)
Och, is het weer zover? Colemine brengt leuke platen uit, alleen heb ik het gehad met transparant vinyl. Je ziet er geen kleine stukjes stof op en dus moet je hem voor iedere draaibeurt borstelen en maar hopen dat de borstel niet een haartje over het hoofd ziet. Het is met vinyl net zoals de knecht van Sinterklaas. Beide horen zwart te zijn. Monophonics heb ik helemaal op de gok gekocht en dat kan ook wel. Deze groep stelt nooit teleur. 'Love You Better' moet nog even een plekje vinden bij mij maar dat gaat zeker goed komen. Op de keerzijde staat 'The Shape Of My Teardrops' en... oef... dat is een klassieker in wording voor mij. De groep staat te boek als 'psychedelische soul' en psychedelischer en soulvoller dan dit gaat het niet worden. Dit is duidelijk Kelly Finnigan op lead maar met fraaie achtergrondzang, een echo als van een wensput en een prachtig arrangement. Verder afgemaakt met de typische Colemine-productie.
* The Sand Dollars featuring Gretchen Parlato- Waterloo Bossa (US, Pangea International, 2023)
Tot slot een single waarbij ik enorm heb lopen dubben. Iedere keer als ik weer een stukje beluister op de site van Juno heb ik zoiets van 'Jaaa, deze wil ik hebben'. The Sand Dollars doet op deze single twee covers van jaren zestig-klassiekers. 'Waterloo Bossa' is feitelijk 'Waterloo Sunset' van The Kinks maar dan met een zeer zwoele zangeres in plaats van Ray Davies. Dit is nu de perfecte soundtrack voor een zondagmiddag in juli als het buiten 33 graden is. De buien arriveren hier pas op zijn vroegst om vijf uur. Overigens past 'Waterloo Bossa' prima bij 'The Shape Of My Teardrops' van Monophonics. Beide zijn ze licht-psychedelisch maar met een duidelijke groove. Op de b-kant staat een instrumentale versie van 'Get Thy Bearings', een liedje van Donovan. Leuk om nog eens voor een jingle of promo te gebruiken, verder smelt ik het liefste verder weg bij de stem van Gretchen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten