Singles round-up: juli 7

Allereerst heb ik het bericht van de Week Spot aangepast. Als ik het uiteindelijke resultaat zie, merk ik dat ik haar naam in het bericht als Jeannette heb gespeld terwijl er duidelijk Jeanette op het label staat. Omdat ik denk dat ik de naam wel twintig keer heb laten vallen, heb ik niet meer de moed het aan te passen. Nu lukt dat wel en blijkt dat ik de naam slechts vijf maal heb gebruikt. Ik heb zojuist een speurtocht afgesloten want bij de eerste single vind ik het belangrijk om te weten wanneer ik deze heb gereserveerd. Het is bij ieder pakket dat sinds die tijd is binnengekomen dat ik denk: 'Oh, The Staples zit er niet tussen'. Ik heb de datum gevonden en de puzzelstukjes vallen nu weer op de juiste plek. In deze aflevering van de 'Singles round-up', de laatste van deze week, de drie laatste singles uit de partij van Mark plus een hagelnieuwe LRK en een paar Juno-bestellingen. Ik kan morgen vrij nemen als ik dat wil.

* The Staples- Family Tree (US, Warner Bros., 1977)
Woensdag 12 oktober 2022. We hebben moeder deze middag naar haar laatste rustplaats gebracht. Vierentwintig uur samen met de broers en zus is iets dat bij ons al sinds de jaren negentig vrij uniek is. De laatste keer dat we gelijktijdig ergens aanwezig zijn is een 'bliksembezoekje' in 2019 met een etentje. We mogen allemaal onze eigen levens leiden en op bepaalde fronten mijlenver van elkaar verwijderd zijn: Als we weer samen zijn, komt het familiegevoel uit de jaren tachtig weer bovendrijven. Hoewel de omstandigheden er niet helemaal naar zijn, lijk ik te 'genieten' van het samenzijn en helpt het ook om het lot te aanvaarden en een plek te geven. Een week later is het iets meer 'relaxt' als we het huis leeg halen. Ik twijfel even tussen begrafenis en huis leeg halen, maar achteraf gezien had ik het kunnen weten. Het móet de begrafenis zijn geweest. Ik kom 's avonds thuis en klik de computer aan. Er zijn natuurlijk héél veel notificaties op Facebook want daar ben ik al 36 uur niet meer geweest. Bovenaan mijn 'news feed' staat echter één van de platen die Mark deze middag heeft aangeboden. Ik klik de video aan en mijn mond valt open... Op zo'n dag als deze een plaat kopen van The Staple Singers welke 'Family Tree' heet? Ik ben vlug bereid. De groep noemt zich dan The Staples en Eugene Record (van The Chi-Lites) doet de productie van de plaat. Dat betekent in ieder geval een prachtig arrangement. Hulde daarvoor! Waar op andere platen het vooral Mavis is met achtergrondkoor, daar weet Eugene de andere stemmen er mooi uit te lichten. Overigens zijn er weinig overeenkomsten met de bezongen familie en de mijne maar ik had beslist een mindere plaat kunnen uitzoeken om deze dag te herinneren. De b-kant is een ballade en vast de moeite waard om door de bijna vier minuten te zitten, maar dat wil op dit moment even niet.

* Bettye Swann- All The Way In Or All The Way Out (UK, Atlantic, 1975)
De belofte van Bettye Swann, Engelse persing en een aantrekkelijke prijs is genoeg. Ik neem niet eens de tijd om de Youtube-video te laden en reserveer de plaat. 'All The Way' is de b-kant en komt uit de country-hoek. Dat Bettye daar de minste bezwaren tegen heeft, weet ik inmiddels. Al zou ze Vader Jacob zingen dan zou het me nog laagjes kippenvel bezorgen. De a-kant heet 'Doing For The One I Love' en dat is meer upbeat. Het is geen 'Kiss My Love Goodbye' maar nog altijd een lekkere partij Southern Soul. Ik moet nog even beslissen welke kant mijn favoriet gaat worden.

* Ted Taylor- Try Me Again (NL, Atlantic, 1965, re: 1976)
Atlantic valt omstreeks 1976 onder Negram in Nederland. Negram is dan al jaren op de hoogte van de aanwezigheid van een Surisoul-scene in Nederland en speelt daar handig op in. Nu Atlantic deel uitmaakt van de Negram-stal kunnen ze de catalogus verder uitbreiden met jaren zestig-plaatjes welke populair zijn in zowel de Surisoul als de Popcorn-scene in België. Het resultaat is een karrenvracht aan heruitgaven, niet zelden met omgedraaide kanten. Zo ook deze single van Ted Taylor. 'Dancing Annie' is de a-kant maar Mark biedt het aan voor 'Try Me Again'. De Carib-hobby mag een beetje naar de achtergrond zijn verdwenen maar als ik een plaatje als deze hoor, blijkt de interesse nog altijd springlevend te zijn. 'Dancing Annie' is midtempo en waarschijnlijk meer geschikt voor de Popcorn dan voor de Carib.

Tot zover de singles van Mark. Afgelopen weekend is ook een pakketje van Juno binnengekomen plus een nieuwe release op het LRK-label. Met de laatste ga ik nu beginnen.

* Aphrose- Good Love (UK, LRK, 2023)
In maart 2022 reserveer ik Laura Rain & The Caesars en sindsdien ben ik een trouwe klant van LRK geworden. Niet iedere release is 'instant' of een grote hit voor mij, maar Liam is een sympathieke kerel met écht een passie voor muziek. Trambeat is sinds afgelopen vrijdag digitaal verkrijgbaar via de LRK-Bandcamp en de single gaat over een paar maanden volgen. 'Mijn' plaatje van Trambeat wel te verstaan. Met Aphrose keert Liam terug naar de stijl van Raja-Née, de tweede LRK-single die ik koop. 'Good Love' gaat terug naar de r&b van de jaren negentig zonder alle gimmicks die het destijds strontvervelend maakte. Gewoon een overtuigende zangeres over een ietwat elektronische begeleiding. Ik heb de b-kant nog niet gehoord en deze lijkt behoorlijk wat stof te doen opwaaien. 'Good Love' is in ieder geval een prachtige kant! 'Ya Ya' heet de b-kant en dat zou een paar jaar geleden 'soulful house' hebben geheten. Ik kan wel begrijpen waarom de dj's enthousiast worden want dit is een heerlijke track voor op een zomerse dansvloer. Eigenlijk geef ook ik de voorkeur aan deze kant. Laat de zomer maar komen! Oh wacht, die is al een tijdje bezig?

* Cindy & The Playmates- Don't Stop This Train (UK, Deptford Northern Soul Club, 1972, re: 2021)
Ik weet het even niet meer. Komt Cindy & The Playmates uit een opruiming of denk ik werkelijk dat ik met een nieuwe release heb te maken? Enfin, de single is twee jaar oud maar heb ik in eerste instantie gemist. De plaat begint heel abrupt. Té abrupt. Alsof de band een seconde te laat wordt gestart. In 1972 is het de b-kant van 'A Portrait Of God's Love', maar ik kan in 'Don't Stop This Train' niet een boodschap herkennen anders dan een liefde voor een manspersoon. De trein dendert echter door in de groove en Cindy Redd's stem gaat richting dat van een stoomfluit op het laatst. Ik heb even geluisterd naar 'Portrait' maar dat is evenmin een gospel ondanks het noemen van een god. Op de kerzijde satt 'The Upset' van Paul Kelly. Discogs gooit beide Paul Kelly's op één hoop want het is dankzij Soul4Real dat ik heb geleerd dat de Paul Kelly van 'Get Sexy' een andere Paul Kelly is dan de man die voor Dial en Happy Tiger heeft opgenomen. 'The Upset' is een obscure b-kant uit 1965 en smaakt erg goed!

* Marcia Hines- You Gotta Let Go (UK, Selector Series, 1976, re: 2022)
Uiteraard dezelfde zangeres als van 'Your Love Still Brings Me To My Knees'. 'You Gotta Let Go' verschijnt in 1976 uitsluitend in Australië op het Wizard-label en inmiddels mag je, afhankelijk van je salaris, in ieder geval een week aan het werk voor een origineel. Voor mij is dat al snel twee weken. De single is nu in een gelimiteerde oplage uitgebracht en gaat als warme broodjes. 'You Gotta Let Go' is zeer prettige vroege disco met een refreintje dat lekker in je hoofd blijft hangen. Het nummer is geschreven door Teddy Randazzo en Victoria Pike en dus bezit het de wel bekende 'Randazzo magic'. 'Don't Let The Grass Grow' is in dezelfde stijl maar nu zonder de voorgenoemde 'magie'. Toch een hele leuke 'double-sider' die ik bijna had gemist!

* Carmy Love- Rebel (UK, Big-AC, 2023)
Het is de laatste single van vandaag welke maakt dat ik een beetje overhaast mijn mandje afreken bij Juno. Daar zit ook een 'pre-order' bij van een elektronisch ding dat ik later nóg eens zou willen beluisteren. Ook Carmy Love zit bij de impuls in. Ik heb haar laatste single een paar weken geleden ontvangen en 'Rebel' is de voorloper. Op hemels wit vinyl. Oef... dit valt me niet tegen! Ditmaal heeft de plaat in de coupletten een Motown-achtige groove en vertraagt het iets voor de refreintjes. Het is echter smaakvol gedaan en Carmy blijft een fijne stem houden. Ik denk dat ik pas ben begonnen met de ontdekkingstocht want hier lust ik wel meer van! 'Thinkin' About You' komt uit de pen van Nick Corbin en klinkt ook meteen erg fijn. Ook deze mag ik tot een 'double-sider' rekenen!

* The Sextones- Without You (US, Record Kicks, 2023)
Ben ik nou gek of...? De plaat wordt een paar maanden geleden aangekondigd als 'pre-order' en zit enige tijd in mijn Juno-mandje. Dan is die verdwenen en het volgende moment ontdek ik dat de plaat is uitverkocht. Dan duikt deze opeens op en heet een 're-issue' te zijn. Discogs brengt me geen soelaas over het wel en wee, maar het schijnt dat dit een tweede oplage is. Kelly Finnigan van The Monophonics produceert deze plaat en dat kun je horen. Het is opeens weer helemaal 1968! Op de b-kant staat 'Love Can't Be Borrowed'. Is het bij de eerste oplage niet de instrumentale 'Without You'? Bij 'Love Can't Be Borrowed' begint het feestje al bij het intro. Eigenlijk vind ik dit de betere kant van de twee. Inmiddels heb ik de volgende Sextones-single al we besteld en betaald en deze komt eind augustus uit.