Nadat ik vorige week vrijdag per ongeluk té lang ben door geslapen en ik maandag vrijwel de hele dag in de lappenmand heb gelegen, moet ik weer stukje bij beetje op gang komen en in een routine komen. Ik heb gisteren toegezegd dat ik volgende week woensdag weer langzaam aan ga beginnen met werken. Eerst alleen op woensdag en vrijdag. Bovendien heb ik ook georganiseerd dat mijn werktijden iets anders worden, ofwel ik krijg een extra vrije dag erbij. Gistermiddag zat ik lekker te dampen toen opeens de coil knapte. Het was mijn laatste en dus maak ik me op voor een fietstochtje naar Steenwijk. Nu ik daar ben kan ik ook net zo goed een nieuwe clearomizer mee nemen en een paar fruitsmaakjes. De Buienradar geeft geen eenduidig beeld en dus trek ik maar een jasje aan in geval dat ik een bui tegenkom. En jawel! Die hangt precies boven het bos in de omgeving van de kazerne. In Steenwijk kijkt menigeen verbaasd als ze me zien fietsen in een doorweekte jas en broek. De rest van de middag zal het droog blijven en ook de kledingstukken drogen tijdens de fietstocht. Ik heb nog wel even zin om bij een kringloopzaakje op Groot Verlaat te kijken. Ik zie het een jaar geleden, maar dat is het begin van de corona en dan is het niet open. Gistermiddag heb ik voor de dichte deur gestaan, maar het blijkt van donderdag tot en met zaterdag open te zijn. Dus ga ik daar later vandaag kijken. Ik verwacht niet veel soeps, maar wil desondanks een kijkje nemen. Eerst neem ik jullie mee terug naar de maand juli in 1996. De eerste weken op de redactie van de Sneeker.
Mijn fascinatie voor taal begint al op de basisschool. Het zal menigeen vreemd in de oren klinken en anno 2021 is het ook compleet ondenkbaar, maar het Fries is in de vroege jaren tachtig nog de voertaal op school in het dorp. Nederlands is dus een 'vreemde' taal voor mij. Terwijl ik de rest van de klas zie balen van een opdracht voor een opstel, begint het bij mij aan alle kanten te jeuken. Dit is het moment dat ik mijn fantasie, mijn observatievermogen en liefde voor mooie Nederlandse woorden samen kan vatten tot een opdracht. De eerste concertrecensies zijn een tikkeltje aan de sjieke kant. Het is immers maar rock'n'roll en geen uitvoering van Brahms in G-mineur. Het observatievermogen ontdek ik trouwens pas in de maanden van 1996 dat ik op de Sneeker werk. Terwijl ik aandachtig luister naar wat de geïnterviewde te vertellen heeft, heb ik tegelijk oog voor wat degene in de tussentijd doet. Draait hij met zijn duimen of bouwt hij een sjekkie? De blik in de ogen. Angst, plezier of een keiharde leugen. Niets ontgaat me terwijl ik ook het verhaal op sla in mijn hoofd en aan de leukste uitspraken in mijn notitieblok schrijf.
Ik volg in deze tijd een paar gitaarlessen bij de Friese muzikant Ernst Langhout, maar eigenlijk vind ik het veel leuker om gezellig met Ernst te kletsen dan dat ik akkoorden wil leren. Omdat de gitaar moeilijk op de fiets meegaat en ik geen schouderbanden aan mijn gitaartas heb, kan ik niet op de fiets of Solex. Dat gaat dus heel exotisch in de bus van Sneek via Offingawier naar Gau. Als ik eens bij Ernst vandaan kom, heb ik een half uurtje te doden en loop naar binnen in een 'rommelwinkeltje'. Hoewel? Dit kan ook wel eens in 1995 zijn geweest? Een van de eerste opdrachten bij de Sneeker is het uitlichten van een ludiek onderdeel van het dorpsfeest in Gau. Het thema is 'country' en dus is op het feestterrein een decor opgebouwd uit een westernfilm. Op vrijdagmorgen om half negen kunnen de geïnteresseerden langs op het feestterrein om te worden geschoren door vrijwilligers. Met een echt mes, net zoals in het echt! Er is weinig animo voor het scheren, om het zachtjes uit te drukken. Uiteindelijk word ik het fotomodel terwijl de aardige jongedame een beetje nerveus aan mijn baardje van twee dagen begint te werken. Er komt niet op de foto dat ze me snijdt en uiteindelijk maken ze het maar af met een wegwerpscheermesje. Ik geloof dat hier mijn aandacht wordt gevestigd op 'Simon de krantenman'. Die van het winkeltje!
Simon is de dagbladenbezorger van Gau en beleeft iedere dag wel 'iets'. Daarover kan hij in geuren en kleuren vertellen. Een afspraak is snel gemaakt en op maandagmiddag om half drie ga ik tegenover Simon zitten. Zijn vrouw vraagt op een zeker moment of ik blijf eten, want we gaan zes uur royaal voorbij. Ik heb wel vier kantjes in mijn notitieblok vol geschreven. Overigens blijken veel van zijn 'verhalen' achteraf gezien oude Friese mopjes te zijn of typisch Friese sketches. De volgende dag heb ik het zwaar en dan krijg ik een wijze les van Cees: 'Blijf nooit veel langer dan een uur of anderhalf bij een persoon'. Alleen dan heb je genoeg informatie voor een onderhoudend stuk. Nu heb ik een 'overkill' aan verhalen. Het stuk verschijnt een week later op een donderdag. De quotes van Simon heb ik in het Fries gehouden. Iedereen is laaiend enthousiast en, niet onbelangrijk, het bereikt de streekbladen-rubriek in het radioprogramma van Omrop Fryslân. Een plek waar ik een zekere residentie ga krijgen, hoewel de Sneeker anders weinig voorkomt. 'Er is een brief voor je gekomen', zegt Cees een week later. 'Ik heb hem gelezen en, ach, je kan nooit iedereen tevreden krijgen'. De brief is niet ondertekend en dat spijt me nog altijd! Ik had de briefschrijver graag iets bezorgd voor de zeer welkome kritiek. Er staan in het verhaal een aantal hele grote blunders welke ik nooit zal vergeten. Zo schrijf ik dat in het winkeltje voor ieders' wat wils is. 'Iedereen kan wel iets van zijn of haar gade vinden'. Fout! 'Iets van zijn of haar gading vinden', is correct. 'Gade' is immers een ander woord voor echtgenoot. Er staan nog een aantal van deze correcties in en ik zal de brief altijd blijven bewaren. Het zou me niks verbazen als ik hem nog steeds heb, hoewel ik nooit heb kunnen ontdekken wie de briefschrijver is geweest. Bij deze: Bedankt!
2525 After Midnight-Eric Clapton (Duitsland, Polydor, 1970)
2526 Life In The Fast Lane-Eagles (UK, Asylum, 1977)
2527 December 1963-The Four Seasons (NL, Warner Bros., 1975)
2528 Oops Up Side Your Head-The Gap Band (NL, Mercury, 1979)
2529 Love's Not For Me-Graham Gouldman (NL, Mercury, 1980)
2530 Last Night A D.J. Saved My Life-Indeep (Frankrijk, Sound Of New York, 1983)
'Mijn vriend en ik hebben nog wel een paar singles liggen', vertelt mijn collega op de Sneeker op een zeker moment. 'Als jij dit of dat doet, dan mag je de singles hebben'. Ik weet niet meer het 'dit of dat', maar het is iets waar ik totaal geen bezwaar tegen heb. Haar vriend is vooral actief in de carnavalsvereniging en zijn platen liggen in dezelfde lijn. Annejet blijkt een erg goede smaak te hebben. The Four Seasons had oorspronkelijk wel een hoesje, ik zal het nu een blanco hoesje geven. The Eagles heeft nog een mooie bijkomstigheid: Het heeft de albumversie van 'The Last Resort' op de keerzijde. Nu heb ik niet heel veel op met de Eagles, maar van 'The Last Resort' word ik altijd stil. In de tijd dat ik maandelijks een top 100 samenstel, is het nummer altijd wel ergens te vinden in de lijst. Volgende week de rest van de singles en ook weer een verhaaltje uit de tijd bij de Sneeker. Hier zou ik een boek over kunnen schrijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten