,,In Nijeveen weten ze wel hoe je een feestje moet vieren", zei de taxichauffeur die me gisteravond thuis bracht. Helemaal mee eens! Beetje jammer dat zondagochtend om half vier de ruiten bij de buurvrouw zijn ingeslagen, maar verder heb je geen kind aan ze... Voor zo'n kleine gemeenschap is Nijeveen op feest-gebied zeer actief. We hebben nu de feestweek (met morgen, ter afsluiting, de jaarmarkt), in september een festivalletje en dan nog eentje overdekt in november. Koninginnedag en bevrijdingsdag is er ook altijd muziek en vertier en was er dit jaar op Pinkstermaandag een erg leuk culinair festijn. Heb ik van horen en zeggen, want ook dat heb ik gemist, evenals de optocht op zaterdagmorgen. Deze Schijf staat echter helemaal in het teken van de feestweek, vandaag zetten we vijf boeren in het schijnwerpers.
Geen slappe smoesjes vandaag, het ontbreken van een bericht op zondag lag hem duidelijk aan een verkeerde planning. Vandaar dat ik vandaag de Schijf doe en jullie een extra bericht te goed houden. Het was tamelijk eenvoudig om deze Schijf samen te stellen, ik heb een aantal 'boeren' waar ik heel erg ben van gaan houden. Neem nu de nummer vijf. Ik kocht de cd 'Eli And The Thirteenth Confession' van Laura Nyro reeds in 2000 en had hem ontelbare keren gedraaid, maar ontdekte de cd pas in de zomer van 2009. Het verschil tussen 25 en 34 jaar, eindelijk vielen de stukjes op zijn plek en begon ik het album te 'begrijpen'. Zelfs de liedjes die me voor die tijd niet zoveel deden, begonnen eindelijk naar meer te smaken. Eentje daarvan staat vandaag op vijf: 'Farmer Joe' met als subtitel 'Once It Was Allright' van Laura Nyro (1968)
Op vier wil ik allereerst een eervolle vermelding kwijt aan UK Subs en 'Down On The Farm', maar die is het nét niet geworden. Ik leerde dat nummer kennen via 'The Spaghetti Incident' van Guns'n'Roses en tijdens mijn 'audities' voor een folkpunkband die nooit van de grond is gekomen. 'Wij' hadden overigens een vrije Friese vertaling gemaakt, 'In Faam' (een meid), maar dat terzijde. Nee, de nummer vier reserveer ik dan liever voor The Wurzels. Eén van die groepen die je nergens meer hoort op de radio, behalve bij Wolfman. Ik leerde de nummer vier een paar jaar geleden kennen in een muziekkwis op een forum: Vijf uitvoeringen van 'I Was Kaiser Bill's Batman' van Whistling Jack Smith. Daartussen zat dus ook deze van The Wurzels: 'I Was Farmer Bill's Cowman'.
Ik was écht toe aan een programma waarin ik wat elpees kwijt kon, dus The Vinyl Countdown is zeer welkom. En het was gisteravond ook weer een groot succes. ,,Gerrit geeft een nieuwe betekenis aan veelzijdigheid", hoorde ik vanavond een collega zeggen. Zo'n compliment doet je goed! Ik had vorige week in Drive-In Saturday al 'Out Of Focus' van The Blue Cheer gedraaid, dus kon gisteren (van mezelf...) niet weer een nummer van die groep draaien, maar toch denk ik dat die eerste twee elpees wel eens een residentie kunnen krijgen. De nummer drie in deze Schijf staat op het debuutalbum, 'Vincebus Eruptum', en is een lekkere onstuimige versie van het aloude blues-nummer. Ik vind het altijd weer mooi, de ik-persoon die verklaart nog nooit iemand iets verkeerds te hebben aangedaan, buiten het feit dat hij zijn vrouw van haar hoge hakken heeft geschoten. Op drie zet ik dus The Blue Cheer en 'Parchment Farm' (1968)
Don & Dewey zijn de eerste die 'Farmer John' op de band hebben gezet. De eerste maal in 1957 als een langzame ballade, die toen niet werd uitgebracht en pas jaren later als een bonustrack op een cd is gekomen. In 1959 nemen ze de definitieve versie op. Vanaf de midden jaren zestig is het liedje 'hot', vooral in Scandinavië. Iedere zichzelf respecterende Deense of Zweedse beatgroep heeft 'Farmer John' op het repertoire. In Canada speelt rond die tijd een bandje, The Squires, die het ook op de setlist heeft. Hun gitarist zal het nummer in 1990 opnieuw op de plaat zetten: Neil Young. De uitvoering van 'Farmer John' die ik kies voor de Schijf stamt uit de midden jaren tachtig en staat op het conto van The Del-Monas. Die groep hebben we hier al eens gehad als 'Sideburner's Blast From The Past'. In de volgende incarnatie van The Del-Monas, Thee Headcoatees, speelt 'Farmer John' eveneens een prominente rol. Ze hebben op zijn minst twee 'eigen' liedjes die de melodie gebruiken van 'Farmer John'.
Om toch een beetje in de stemming te blijven van de feestweek, zet ik iets 'Hollands' bovenaan. Vinden ze mooi in dit oord! De Normaal van de nieuwe eeuw heet Mooi Wark en heeft hier vrijdag twee concerten gegeven. 's Middags een kindervoorstelling en 's avonds voor de volwassenen. Dat maakt in wezen niet zo heel veel verschil, want het Mooi Wark-niveau is op zijn zachtst gezegd een beetje puberaal. Toch heeft het nóg een reden om Normaal op 1 te zetten in deze Schijf. Volgens mij is de groep nog nimmer zo dicht in de buurt gekomen van Status Quo als in 'Ik Bun Moar Een Eenvoudige Boerenlul'. En een tekst om je vingers bij af te likken. Niks geen poëzie, lekker recht-voor-de-raap en precies hoe hier in deze contreien wordt gedacht. Of... euh... hoe hier niet wordt na gedacht en men lekker op de automatische piloot gaat leven. Normaal mag op 1 met 'Ik Bun Moar Een Eenvoudige Boerenlul' (1979).
Het woord 'raam' hebben we al in het kader van het leesplankje gehad, volgende week wil ik gewoon vijf titels met 'glas'. Hoeft niet aan één stuk, het mag gerust aan gruzelementen zijn. Ik hou namelijk erg van het geluid van brekend glas...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten