Komende maandag is alweer een helft 2013 de geschiedenisboeken in gegaan, de laatste vier dagen van dit kwartaal spendeer ik voor de zesde maal (de Blauwe Bak Top 40 van 2011 niet mee gerekend) aan een Blauwe Bak Top 40. En vier ik met het bericht van vandaag een beetje feest, want het is het 1200e bericht. Een écht feestje kunnen jullie echter half augustus verwachten en wellicht moest ik daarna maar eens vakantie houden. Die vakantiedagen worden uiteraard wel weer 'ingehaald', maar dat is iets van later. Eerst tel ik af van de nummer naar 31, morgen zetten we koers naar 21, zaterdag stappen we de top 20 binnen en tenslotte zondag de top 10.
40. Who's Making Love-Young Holt Unlimited (NL Brunswick 055026, 1968)
Je zou bijna denken dat de Blauwe Bak Top 40 een tune heeft gekregen, maar nee: We trappen enkel instrumentaal af. Het is een bijzonder lekker instrumentaal nummer, maar toch is deze nummer 40 erg toepasselijk. Het is het plaatje dat ik steeds 'vergeet' op te nemen in de speellijst van Do The 45 en ook gewoonweg ligt-ie niet vaak op de draaitafels. Een alleraardigst gokje van Marktplaats, de single werd voor een kringloop-prijs aangeboden met fotohoesje, maar de leeftijd van het nummer was me niet bekend. Het blijkt achteraf uit de 'Soulful Strut'-periode van Young Holt Unlimited te komen, dus het klassieke Brunswick-werk.
39. Incense-The Anglos (NL Island WIP 6061, 1964, re: 1967)
Ik hou van duidelijk. Marktplaats is een stuk vrijblijvender dan Ebay. Bij Ebay ga je een aankoopverplichting aan bij het plaatsen van een bod, bovendien weet je als potentiële koper wanneer een veiling tot een einde komt. Op Marktplaats ben ik wel eens een maand aan het lijntje gehouden, waarna er iemand kwam die (voor mij ongemerkt) vijftig cent méér bood en er met de plaat vandoor ging. Deze van The Anglos had eveneens voor het nodige tumult gezorgd op Ebay. De fotohoes is een brutale kopie en dat stond niet in de advertentie! Het plaatje zelf is vooral een 'novelty', er is 40 jaar het gerucht gegaan dat Stevie Winwood zou zingen op dit plaatje, maar The Anglos blijkt toch een Amerikaans bandje te zijn geweest.
38. Add It Up-Gladys Knight & The Pips (NL CBS 8890, 1980)
Het zal jullie niet zijn ontgaan dat ik alles lust wat Gladys Knight heeft gemaakt. Of we het nu over haar Motown-werk hebben, de Buddah-platen uit de jaren zeventig, haar korte CBS-periode of zelfs haar MCA-tijd (waaronder 'License To Kill'), hoe synthetisch de muziek ook mag zijn, de stem van Gladys maakt voor mij alles goed. Neem nu dit 'Add It Up', het b-kantje van de single 'Taste Of Bitter Love'. De zichzelf respecterende deejays in Engeland gaan sinds een jaar prat op deze CBS-opnames en ze zijn voor relatief weinig te koop. Deze was een keurige euro bij de kringloopwinkel.
37. Yesterme Yesteryou Yesterday-Stevie Wonder (NL Tamla Motown 5C 006-90658, 1969)
In maart heb ik een grote partij singles overgenomen van een dj op Marktplaats. Eén bestelling, waarbij de stukprijs tot omstreeks 30 eurocent daalde, was nog onderweg op het moment van samenstelling van de vorige Blauwe Bak Top 40, dus die viel er buiten. In deze Blauwe Bak Top 40 had ik her en der nog wel wat gaatjes vrij. Opvallend veel Stevie Wonder-plaatjes, veel Amerikaanse persingen, en maar één Nederlandse. Maar wel een hele mooie, want deze had ik nog niet met fotohoes. De plaat is puntgaaf, alleen is het hoesje een beetje beschadigd. Totaal niet erg! Omdat het vinyl zo uitzonderlijk mooi is en ik toch wel een zwak heb voor oude Stevie Wonder-singles, zet ik 'Yesterme Yesteryou Yesterday' ditmaal op nummer 37.
36. Day Tripper-The Vontastics (US St. Lawrence 1014, 1968)
Terwijl onder de zogenaamde 'fans' wel het nodige snobisme zit, merk je daar bij de handelaren totaal niets van. Ik ben een maand geleden lid geworden van The Hassle Free Record Selling Group, een Facebook-groep met ruim 3000 leden. Particuliere verzamelaars, deejays en een hele enkele handelaar die absurde prijzen vragen en ervoor betalen. Er wordt geprobeerd af te dingen, maar soms is het niet nodig en is die single voor 1500 dollar binnen vijf minuten verkocht. Hier ontmoette ik de eigenaar van Midas Touch, deze heeft een handel in Northern Soul-singles. Ik vond bij hem Miss Madeline (later in de lijst) en deze van The Vontastics. Die laatste mocht echter alleen als 'bonus'. Toen bleek dat hij Miss Madeline net had verkocht, schroomde hij niet en stuurde me wel meteen deze van The Vontastics toe. Ik zal binnenkort weer eens in zijn bijgewerkte lijst duiken!
35. If You're Not Back In Love By Monday-Millie Jackson (US Spring SPG 701, 1977, re: 198?)
Bij sommige heruitgaven en bootlegs weet ik wel een schatting te maken, maar bij deze Millie Jackson zijn het allemaal vraagtekens. Ik kan namelijk niets over een SPG-serie vinden van Spring, wel SPR en nog een paar varianten. Het is duidelijk dat het uit de jaren tachtig moet komen. Twee klassieke 'latere' kanten van Millie Jackson: 'Loving Arms' en deze. Ik geef over het algemeen toch meer de voorkeur aan haar werk uit de vroege jaren zeventig, maar dit is een kleine uitzondering. Een prachtig voorstel om het een allerlaatste keer samen te proberen, maar Millie spreekt de wanhoop al uit in het nummer en we zullen ook nooit weten of het nog iets is geworden met deze relatie. Hartverscheurende romantiek!
34. It's A Cryin' Shame-Gayle McCormick (US Dunhill 45-D-4288, 1971)
In 2009 liep ik in Steenwijk tegen een elpee aan van Gayle McCormick. Ik kende 'It's A Cryin' Shame' wel uit het Hitdossier (het was een tipnotering in 1971) en via het Steenen Forum snorde ik een mp3-tje op. Ik was niet meteen verkocht en heb de elpee ook niet gekocht. Toen ik echter de single tegenkwam bij Buydiscorecords voor slechts twee pond, kon ik het niet laten. Deze Blauwe Bak Top 40 introduceert een nieuw fenomeen binnen mijn Northern Soul-verzameling: Héle vroege protodisco en meer hifi-verantwoorde opnames. Eerder stonden deze plaatjes in de laagste regionen, maar staan nu verspreid door de hele lijst. Kortom: Dit was het enige juiste moment om Gayle McCormick in de verzameling te adopteren.
33. A Lot Of Love-Taj Mahal (NL CBS 4099, 1969)
In 1996 kocht ik de 'double play'-cassette 'The Best Of The Rock Machine', een Castle-compilatie van 'The Rock Machine Turns You On' en 'Rock Machine, I Love You', twee CBS-samplers uit 1969 en 1970 respectievelijk. CBS trachtte onbekende namen als The Peanut Butter Conspiracy, Laura Nyro en It's A Beautiful Day bij een groter publiek te brengen door hen te koppelen aan Leonard Cohen, Blood Sweat & Tears en The Byrds. Eén van de nummers op die cassette (ook als cd uitgebracht) was 'Ain't That A Lot Of Love' van Taj Mahal. Tot mijn grote verbazing blijkt dit in de late jaren zeventig een hele grote hit te zijn geweest in de Northern Soul-beweging. Er bestaat een bootleg uit die periode met de volledige album-versie. Dit is echter de oorspronkelijke Nederlandse en wordt helaas na bijna drie minuten wegge'fade'. Beetje jammer en dus ook slechts een 33e plaats voor deze Taj Mahal.
32. The Real Thing-Sail Joia (Belgium Biram 6109 137, 1976)
,,De single laat onze image niet goed zien", laat een Sail Joia-lid weten, kort na het verschijnen van de nummer 32 in deze Blauwe Bak Top 40. Tja, ik moet eerlijk zijn, de a-kant bevalt me ook niet echt ('I Believe In You'), maar deze 'Real Thing' is eigenwijs genoeg voor in mijn collectie. Sail bestaat uit twee Amerikaanse dames en een Engelse drummer, die echter vanuit Amsterdam opereerden. Sail heeft nooit een vaste bezetting gehad, iedereen die wou meespelen, was welkom. Joia zijn twee Portugezen die in de jaren zestig waren verbonden aan het soul-duo Jesse & James. De muziek van de samenstelling van Sail en Joia laat zich moeilijk omschrijven, maar het zo'n funky dingetje met Latin-invloeden doet het bij mij altijd goed. En dus op 32 deze onontdekte parel.
31. If He Were Mine-Paula Durante (UK GJM G-503, 1967, re: 1977)
Er is helemaal niets te vinden over deze Paula Durante en we weten ook enkel van deze single af. De '1967' is een ruwe schatting, niemand die het echt zeker weet. Feit is dat een exemplaar in de midden jaren zeventig in Engeland op dook en door de Northern Soul-deejays werd omarmd. Omstreeks 1977 werd de single opeens massaal aangeboden. Het bleek andermaal een vervalsing. Hoewel... de oorspronkelijke heeft een lichtgroen GJM-label en de bootleg een donkergroen etiket, dus die twee zijn wel uit elkaar te houden. Normaliter is deze bootleg ook aan de prijs, maar ik heb het geluk dat er een stukje uit de inloopgroef mist. Daardoor keldert de waarde, maar het heeft nagenoeg geen effect op de rest van de plaat. En die klinkt net zo dof als het origineel. Lang leve Northern Soul!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten