Raddraaien: Eurythmics

De computer en de benodigde muziekspeler om mijn uitzendingen bij Wolfman te doen, lijken een eindeloze soap te worden, maar toch zijn we weer een stukje opgeschoten. De speler is op zijn minst geïnstalleerd zoals deze hoort, alleen moet ik nu nog uit vogelen hoe deze mijn mixertje en platenspelers gaat ontvangen. Dit heeft er voor gezorgd dat ik, op mijn vrije dag, de neus weer niet buiten de deur heb gestoken, terwijl ik erg veel trek had in een fietstochtje naar Steenwijk. Jammer, maar helaas. Op de valreep van de dag dan nog maar even Raddraaien? Het kon niet mooier, een plaatje uit de jaren tachtig. Ik heb zojuist uitgeschakeld bij Wolfman na een enerverend avondje eind jaren zeventig, vroeg jaren tachtig. The Eurythmics heb ik niet gehoord, maar daarom zetten wij deze vanavond in het zonnetje. De Raddraaier is 'Would I Lie To You' van het Britse duo.

Ik weiger een slachtofferrol aan te nemen. Zeker na de zelfmoord-brieven van de geplaagde tieners, blijkt opeens iedere bekende Nederlander op school te zijn geplaagd en daar nog steeds onder te lijden. Ik werd geplaagd op de lagere school. Feit! Lijden? Welnee, ik heb op een jonge leeftijd begrepen dat ik mezelf maar een beetje moest 'vermaken'. Die jeugd was in de jaren tachtig en dat draagt er in bij dat ik lange tijd een haatliefde-verhouding heb gehad met dat decennium. Naarmate ik ouder word, het is zo'n tien jaar geleden, begin ik stukje bij beetje de jaren tachtig te waarderen. The Eurythmics is voor mij toch wel een gevalletje apart. Het is een groep die ik toen, jaren tachtig, niet kon luchten en die ik nog steeds niet helemaal doorgronden. Arrow Classic Rock heeft me in 2001 de liefde voor de Raddraaier bij gebracht.

Van 1976 tot en met 1981 zijn Dave Stewart en Annie Lennox een stel. Ze spelen samen in een punkrockband, The Catch, en raken dan betrokken bij The Tourists. Hoewel Peet Coombes daar de dienst uitmaakt als songschrijver, is de grootste hit van The Tourists een cover van Dusty Springfield's 'I Only Wanna Be With You'. De jaren van The Tourists zijn niet bepaald hun gelukkigste en het zijn vooral de fricties tussen bandleden die hun toekomst doet bepalen. In 1981 gaan Stewart en Lennox samen experimenteren met een nieuw project. Zij zullen de enige vaste leden zijn van de nieuwe groep, hoewel ze wel gebruik maken van gastmuzikanten. Ze hebben een interesse in electronica en hun eerste album nemen ze op in de bakermat van de experimentele electronica. Onder leiding van Conrad 'Conny' Plank en Holger Czukay en Jaki Liebezeit van de krautrock-legende Can, maar ook Blondie-drummer Clem Burke, nemen ze het debuutalbum 'In The Garden' op. De plaat wordt zonder veel bombarie gepresenteerd door RCA en heeft met 'Never Gonna Cry Again' een piepklein Engels hitje. Lennox en Stewart huren in 1982 zelf een studio en gaan driftig verder met het experiment. Er verschijnen drie singles die helemaal niks doen.

In januari 1983 presenteert het duo haar tweede langspeler: 'Sweet Dreams'. Het titelnummer is een wereldwijde hit en een van de drie geflopte singles, 'Love Is A Stranger', is opeens een succesvolle opvolger. Later in dat jaar volgt het album 'Touch'. Eurythmics is opeens een toonaangevende groep en het zijn vooral de identiteitswisselingen van Annie Lennox die opzien baren. Voor ieder album kan de groep rekenen op medewerking van vooraanstaande muzikanten. In de midden jaren tachtig vindt er toch een kleine ommezwaai plaats. De synthesizers blijven wel nadrukkelijk aanwezig, maar de structuur van de liedjes neigt meer naar rock. Uit die periode stamt 'Would I Lie To You'. Voor mij heeft deze single vooral een associatie met de Monstertocht. Niet alleen hoorde ik het nummer toen geregeld bij Arrow, ook heb ik de single toen 'ontvoerd' vanuit Mossley. Ik had de plaat overigens in 1998 van mijn eigen zakgeld gekocht in een 'charity-shop' in Stalybridge, maar moest hem in 1999 achterlaten. Als ik zo ongeveer de hele collectie fotohoesjes zie staan bij singlehoesjes.nl, begint het bij mij ook te kriebelen. Ik moet méér van Eurythmics hebben. Vooralsnog is het 'Never Gonna Cry Again', 'Sweet Dreams', 'Here Comes The Rain Again' en deze 'Would I Lie To You'. Daar kunnen nog een paar titels bij!

Voordat ik ga afsluiten, ga ik nog even heel voorbarig zijn. Ik neem aan dat ik de technische dingetjes verder wel ga uitvissen de komende 48 uur en dus kan ik jullie uitnodigen voor zaterdagavond. Ik val in voor een Wolfman-collega en krijg daarmee drie uren extra zendtijd: Van tien uur (onze tijd) tot één uur mag ik lekker 'mijn ding' doen. Zal de nodige garagerock worden, maar ook lekker lange album-tracks. Wees welkom!