Ik schrok wakker! Ik had vanavond even een hazenslaapje nodig, anders loop ik een kans om me morgen te verslapen. Ik moet regelmatig van zender wisselen op mijn wekkerradio, want zodra ik gewend raak aan een bepaald 'geluid' slaap ik rustig verder. Ik had de FM-schaal bijna helemaal gehad: Van radio Drenthe, lokale omroepen, RadioNL en Sky Radio tot Veronica en 538. Nu ben ik dan even de AM op gegaan en ontwaak sinds een week bij de tonen van Radio 5 Nostalgia. Ik viel met de neus in de boter, want die hadden 'de week van de jaren zestig', maar verder is het ook lekker wakker worden bij de stem van Jan Steenman. Vanavond werd ik echter wakker met een presentator die 'This Is Your Life' van Amy MacDonald afkondigde en het vervolgens over 'de Raddraaier van vandaag' had. Wablief? Gelukkig neemt dit radioprogramma de raddraaier erg serieus en is het een programma-onderdeel over een tegendraadse persoon. In dit geval Constant Nieuwenhuys (1920-2005), de ideoloog van de kunstenaarsbeweging COBRA. En dus kan ik nu met een opgelucht mijn Raddraaier van de dag presenteren: 'Can't Stand Losing You' van The Police.
Ook dat schijfje plastic is een kleine oproerkraaier. De eerste échte single van The Police, 'Roxanne', kwam niet door de censuur van de BBC en werd dus niet door hen gedraaid. 'Can't Stand Losing You', de opvolger, zorgde evenzeer voor een kleine controverse. In Engeland verscheen de single in een fotohoesje met de beeltenis van Copeland, met een lus om de nek over een ijsklomp naast een radiator. Hoewel de groep vaak wordt weg gezet als vertegenwoordigers van de punkbeweging, zijn het alleen deze kleine dingen die hen 'punk' maken. Zoals meerdere punkbands dan al hebben bewezen, heeft The Police geen BBC nodig om hits te scoren.
Stewart Copeland heeft de drumstokken beroerd in de Britse progrock-hype Curved Air, maar als deze band in 1976 het leven laat, heeft hij de wens om een muzikaal trio te formeren. Hij ontmoet Sting in een lokale jazzclub en met Henry Padovani is die wens een feit. Voor het bijeengesprokkelde bedrag van 150 pond wordt een single opgenomen, 'Fall Out', welke in mei 1977 verschijnt. Ik schat in dat één zo'n single inmiddels 150 pond doet, maar dat terzijde. Ten tijde van het verschijnen van de single wordt Sting benaderd door Gong-muzikant Mike Howlett om een gelegenheidsgroep te formeren: Strontium 90. Voor de rol van drummer heeft Howlett iemand anders in gedachten, maar dan brengt Sting Copeland in. Gitarist Andy Summers maakt het kwartet compleet. Het doet enkele optredens en er verschijnen, jaren later, twee live-albums uit die tijd. De ruwe schets van 'Every Little Thing She Does Is Magic' stamt uit het Strontium 90-tijdperk. Na dit avontuur komt Summers de band versterken. Hij heeft echter één voorwaarde waarmee Sting en Copeland het moeilijk hebben: Padovani zal het veld moeten ruimen. Nu vond Sting de muzikale kwaliteiten van Padovani al ondergeschikt, hem uit de band wippen ging hem té ver. Padovani neemt uiteindelijk zelf de benen, voegt zich eerst bij Wayne County & The Electric Chairs en wordt later vice-president van I.R.S. Records.
Miles Copeland, Stewart's oudere broer, is niet enthousiast over het idee. Sting is een voormalige docent en dit zou de band haar punk-imago kunnen kosten, tóch stemt hij in met een lening van 1500 pond om de eerste elpee op te nemen. Als hij eens langs komt op de repetitie en 'Roxanne' hoort, haast hij zich naar A&M Records en het contract is een feit. Na een aarzelend begin in 1978 krijgt 'Roxanne' in 1979 een tweede kans en wordt dan de doorbraak van de groep. Ze zijn niet meteen rijk, in dat jaar maakt de groep een Amerikaanse tournee. Ze spelen onder andere in CBGB's, de roemruchte club in New York. Toch moet de band zichzelf en haar apparatuur vervoeren in een busje, dat ze zelf moeten besturen. En dat is, op zichzelf, ook best weer punk en rock'n'roll? De stijl, daar is niet iedereen het over eens. Punk? Niet echt. New wave? Een beetje vroeg daarvoor, maar is er een tweede band die punk, jazz en reggae tot een geheel weet te smeden? Na 1980 zal The Police uitgroeien tot een mastodont. Een stadion-monster dat zelf geloofd dat de wereld 21 jaar na de split zit te wachten op een wereldwijde reünie-tournee. Moeten we het nog over Sting hebben? Een vriend reageerde kortgeleden bij het horen van 'Every Breath You Take': 'Sting, just before he became a professional arsehole'. Daar is mijns inziens geen woord Frans bij!
Valt een weblog ook onder de sociale media? Ik geloof het wel... Nou goed, omdat ik er toch ben, en een beetje reclame via de nieuwe media geen kwaad kan: Stemt allen morgenmiddag om vier uur af op Wolfman Radio voor 'your hour of pops and crackles' in Do The 45.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten